จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 627

ท่านแปดพาพวกลูกน้องมาถึงที่โรงเตี๊ยมดอกท้อ

หลังจากที่ลงรถก็ยืนไขว้มืออยู่หน้าประตูโรงเตี๊ยม ท่านแปดสำรวจดูสภาพแวดล้อมของโรงเตี๊ยม พยักหน้าอย่างพอใจเล็กน้อย “ตกแต่งได้มีความโบราณดี แต่ก็ไม่รู้ว่าเถ้าแก่จะเป็นยังไง”

กงซุนจุนเดินออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม สองมือกุมเข้าหากันทำความเคารพท่านแปด “รุ่นเด็กกงซุนจุนเคารพท่านแปดครับ หวังว่าท่านแปดจะไม่กล่าวโทษกันที่เชิญมาไกลถึงเพียงนี้”

ท่านแปดยิ้มจอมปลอมพูดว่า “มีอะไรให้กล่าวโทษกัน เจ้าแปดอย่างฉันตอนนี้เป็นแค่คนหมดอำนาจ ไอ้หนูอย่างนายหาคนมาเชิญสักหน่อย เจ้าแปดอย่างฉันก็รีบร้อนมาเลยนี่ไง”

ในใจของกงซุนจุนมีความได้ใจอยู่นิดหน่อย รู้สึกว่าเพียงแค่ให้ลูกน้องโทรไปเชิญสักหน่อย ก็สามารถเรียกท่านแปดมาได้ เขาจึงมีความสะใจอยู่สักหน่อย

ท่านนี้เป็นถึงท่านแปดบุคคลที่เคยมีอำนาจทำให้ผู้คนกลัว และคนที่เคยทำให้กงซุนจุนต้องคอยเงยหน้ามอง!

แต่ว่าวันเวลาผ่านไป ท่านแปดในตอนนี้ไม่ใช่ท่านแปดคนก่อนแล้ว ท่านแปดที่ไม่มีอำนาจ ได้กลายเป็นคนที่สูญเสียอำนาจและไม่ถูกผู้คนให้ความสำคัญ

“ท่านแปดอย่างได้พูดตลกเลยครับ รุ่นเด็กไม่ได้มีความคิดที่ดูถูกท่าน ในใจอย่างรุ่นเด็กคนนี้ ท่านแปดเป็นบุคคลที่สมควรได้รับความเคารพจากรุ่นเด็กมากที่สุดเลยครับ”

“พอแล้ว อย่าพูดไร้สาระที่ไม่มีประโยชน์พวกนี้แล้ว นายบอกว่าจะเลี้ยงข้าวฉัน ไม่ทราบว่าได้เตรียมของอร่อยไว้รึยัง ถ้าหากว่าทำให้ฉันกินดื่มไม่พอใจ ก็อย่าได้โทษฉันที่พลิกหน้ากับนาย”

ท่านแปดพูดจบแล้วก็ไขว้มือเดินผ่านตัวกงซุนจุน โดนเข้าไปในโรงเตี๊ยมอย่างไม่แคร์

กงซุนจุนกัดฟัน ในใจคิดว่าท่านแปดนี้กลายเป็นหมาหัวเน่าแล้วยังพยายามจะทำท่าทางเป็นคุณท่านอีก

ถ้าไม่ใช่เพราะอยากได้อำนาจที่เขาเคยมี กงซุนจุนอย่างฉันคงไม่มารับอารมณ์อย่างนี้ของแกหรอก

ฉันทน! รออนาคตแผนการขอฉันสำเร็จแล้ว ก็จะให้แกได้รู้ถึงความน่ากลัวของกงซุนจุนคนนี้เอง!

สายตาสั่นไหวเล็กน้อย แล้วกงซุนจุนก็หันหลังเดินตามเข้าไปในโรงเตี๊ยม บนใบหน้าปรากฏรอยยิ้มสดใส

“รีบไปเอาอาหารและเหล้าดีๆมาเสิร์ฟ ให้ท่านแปดได้ลองลิ้มรสชาติ จะได้ไม่ทำให้ท่านแปดไม่พอใจแล้วพลิกหน้าใส่กัน” กงซุนจุนพูดสั่งลูกน้อง

ลูกน้องรีบไปจัดการ เพียงชั่วพริบตาเดียวอาหารต่างๆก็ยกออกมาเสิร์ฟ

เหล้าดีที่ใส่ในกาทองเทเข้าใส่ในถ้วย

กงซุนจุนยกถ้วยที่เทเหล้าไว้เต็มและพูดขึ้นว่า “ท่านแปดครับ กระผมเคารพท่านหนึ่งแก้วครับ”

ท่านแปดไม่ได้ยกถ้วยเหล้าขึ้น แต่กลับเหล่ตามองกงซุนจุน “ไอ้หนู ยังไงนายก็ควรจะดื่มก่อนสามแก้วมั้ง ถ้าหากจะนับจากรุ่นจริงๆฉันเป็นถึงรุ่นปู่นายเลยนะ ไอ้หนูอย่างนายให้ปู่มาหา ถ้าไม่ดื่มก่อนสักสามแก้วคงจะไม่ได้ รีบดื่มซะ ดื่มเสร็จแล้วค่อยมาเคารพฉัน”

กงซุนจุนนิ่งไปสักพัก ไม่คิดเลยว่าท่านแปดจะบอกว่าตัวเขาเป็นหลาน ในใจของกงซุนจุน ตอนนี้เขานั้นเทียบเท่ากับท่านแปดแล้ว

ท่านแปดเห็นว่ากงซุนจุนกัดฟันแน่น ท่าทางรอยฟันปูดขึ้นมา จึงยิ้มเยาะว่า “ไอ้หลานอย่างนายเป็นอะไรไป ปู่พูดคำพูดไม่น่าฟังนิดหน่อย นายก็ไม่พอใจแล้ว? แม้แต่แกล้งทำเป็นหลานยังไงยังไม่ฝึก ก็มาทำเป็นคนเก่งต่อหน้าปู่แกนี่แล้ว? คิดว่าท่านแปดอย่างฉันตอนนี้สูญสิ้นอำนาจจริงๆ? ท่านแปดอย่างฉันถึงสูญอำนาจจริงๆ ก็ไม่ใช่สิ่งที่ไอ้หลานอย่างแกจะมารังแกได้ ตระกูลกงซุนของแกเป็นอะไร หรือว่าในใจของแกไม่รู้บ้างหรอ?”

ท่านแปดต่อว่าอย่างดุเดือด ทำเอากงซุนจุนงุนงงไปในทันที

ทุกอย่างไม่ได้เป็นไปตามที่กงซุนจุนคิด จากที่กงซุนจุนคิดไว้ ต้องเป็นท่านแปดนั่งปรึกษาหารือกับเขาอย่างเคารพเกรงใจถึงจะถูก!

“ท่าน ท่านแปดครับ ท่านพูดเกินไปหน่อยแล้วมั้งครับ! ตระกูลกงซุนของผมไม่ได้หาเรื่องท่านแปด ครั้งนี้ที่เชิญท่านมาก็เพื่อช่วยท่านกลับสู้ตำแหน่งอีกครั้ง ผมนั้นซื่อสัตย์ต่อท่าน ฟ้าดินเป็นพยานได้ครับ!”

เมื่อกงซุนจุนพูดจบก็ยกถ้วยดื่มจนหมด ในใจคิดว่าก็แค่แกล้งอยู่ต่ำ ยากตรงไหนกัน!