จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 628

ขณะที่ดื่มด่ำเหล้ากันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว หลังจากที่ท่านแปดกินอิ่มดื่มจนหนำใจแล้วก็ตบบ่าของกงซุนจุน

“ไอ้หนุ่มอย่างนายนี่ไม่เลวจริงๆ ความกตัญญูของนายฉันรับไว้แล้ว แล้วจะรอข่าวดีจากนาย ถ้าหากว่านายสามารถทำเรื่องนี้ให้สำเร็จได้ แล้วฉันได้อำนาจกลับมา ต่อไปตระกูลกงซุนของนายก็รอเดินสู่ความรุ่งโรจน์ได้เลย!”

“ขอบคุณท่านแปดมากครับ ท่านรอดูเลยครับ เรื่องนี้ผมจะทำให้ดีแน่นอน ไม่เกิดปัญหาอย่างแน่นอนครับ”

กงซุนจุนมีความสุข สามารถได้รับการรับประกันจากท่านแปด ถ้าอย่างนั้นตระกูลกงซุนต่อไปก็สามารถพัฒนาได้แล้ว!

เมื่อส่งท่านแปดออกไป และมองส่งท่านแปดนั่งรถจากไปแล้ว กงซุนจุนถึงจะสงบอารมณ์ตื่นเต้นมีความสุขลงได้

การแกล้งทำตัวต่ำลงครั้งนี้ไม่ได้เสียเปล่า สามารถมีผลลัพธ์ที่ดีได้ถือเป็นเรื่องที่ดีที่สุด

“จัดเตรียมตามที่ฉันสั่งเมื่อก่อนหน้านี้ ใส่หญ้ายาแฝดลงในพวกผักซะ”

กงซุนจุนพูดสั่ง

“นายน้อยวางใจได้ครับ ทุกอย่างเตรียมไว้ตามที่ท่านสั่งแล้วครับ”

กงซุนจุนหัวเราะอย่างได้ใจ และเริ่มจินตนาการถึงจุดจบที่กอดกู้หยุนหลันไว้แล้วเหยียบหลี่โม่

กล้าไม่เคารพตระกูลงซุนของฉัน ไม่ช้าก็จะมีวันที่แกต้องเลียเท้าฉันสักวัน!

………

ท่านแปดนั่งหลับตาอยู่ในรถ กำลังวิเคราะห์ว่าควรจะอยู่ฝ่ายหลี่โม่หรืออยู่ฝ่ายราชินีแห่งสำนักหลงเหมิน

ยากจริงๆ ยากมาก ท่านแปดใช้สมองทั้งหมดคิดแล้วก็ยังไม่ได้ตัวเลือกที่เหมาะสมออกมา

เป็นเพราะสถานการณ์ของสำนักหลงเหมินในตอนนี้นั้นขึ้นลงคาดเดาไม่ได้ ท่านแปดรู้สึกว่าตัวเองอยู่ในกลุ่มหมอก มองเห็นสถานการณ์รอบด้านไม่ชัดเจน

“ช่างเถอะ รอดูก่อน ถ้าหากว่าหลี่โม่ถูกกงซุนจุนจัดการแล้ว งั้นก็เอามันไปให้กับราชินีแห่งสำนักหลงเหมิน นี่ก็ถือเป็นการวางไว้ของชะตาชีวิตละมั้ง ถ้าหากว่าหลี่โม่สามารถผ่านจุดนี้ไปได้ แสดงว่าเขาโชคดีอย่างมาก ฉันเองก็จะไม่ลังเล แล้วเข้าฝ่ายของหลี่โม่ดีกว่า”

สุดท้ายท่านแปดตัดสินใจว่าจะรอดูก่อน ดูว่าหลี่โม่จะสามารถผ่านสถานการณ์นี้ไปได้มั้ย

ในขณะที่ท่านแปดตัดสินใจอย่างยากลำบาก หลี่โม่กลับกำลังนั่งค้นหาศาลเจ้าไท้เสียงเล่ากุงทางตอนใต้ของเมืองอยู่ในรถ

เมืองใต้ของเมืองฮ่านก่อนหน้านี้เคยมีศาลเจ้าไท้เสียงเล่ากุงแห่งหนึ่งมาก่อน แต่ว่าศาลเจ้าไท้เสียงเล่ากุงนั้นได้รับภัยพิบัติฟ้าผ่าเมื่อหลายสิบปีก่อนแล้ว สายฟ้าทำให้เกิดไฟไหม้ ทำเอาศาลเจ้าไท้เสียงเล่ากุงกลายเป็นเถ้าถ่านจนหมด

ตั้งแต่นั้นมาศาลเจ้าไท้เสียงเล่ากุงก็เหลือเพียงแค่ประวัติศาสตร์ตัวหนังสือเท่านั้น โดยไม่มีเหลือแม้แต่ซากอะไรเลยซักนิด

แต่ว่าเสือผีนั้นพูดว่าจะรอตัวเขาที่ศาลเจ้าไท้เสียงเล่ากุงชัดๆ นี่จึงทำเอาหลี่โม่ไม่สามารถเข้าใจได้

“ช่างเถอะ รอดูก่อน”

หลี่โม่หาวออกมาทีหนึ่ง หลังจากที่วางโทรศัพท์ลงแล้วก็เอนเก้าอี้ลง และนอนหลับในรถ

ในเวลาค่ำห้าทุ่ม เสียงโทรศัพท์ทำให้หลี่โม่ตื่น

หลี่โม่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอย่างงัวเงีย หลังจากที่รับสายแล้วก็วางไว้ที่ข้างหู

“ในที่สุดแกก็โทรมาแล้ว บอกมาสิตำแหน่งที่อยู่อยู่ตรงไหน ฉันจะขับรถไปเดี๋ยวนี้ แต่ว่าฉันต้องยืนยันสถานการณ์ของฟางรั่วเสว่ซะก่อน”

เสือผีหัวเราะอย่างดุร้าย จากนั้นก็ดีดนิ้วทีหนึ่ง ฟางรั่วเสว่ที่นั่งเหม่อลอยอยู่บนเก้าอี้ สีหน้าท่าทางค่อยๆกลับสู่ปกติ

“ได้ ฉันจะให้นายฟังเสียงของฟางรั่วเสว่ซะก่อน”

“ไม่ได้ ฉันจะเปิดกล้องยืนยันสถานการณ์ของเธอ”

เสือผียิ้มดุร้ายเล็กน้อย ยิ้มเยาะพูดว่า “ดูแล้วนายไม่ค่อยเชื่อใจฉันเลย ถ้าอย่างนั้นก็ตามที่นายต้องการ ให้นายเปิดกล้องสักหน่อย”