จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 63

บทที่ 63 รอคุณปู่มาขอโทษด้วยตัวเอง

“เปลี่ยนอะไรละ เขามีอะไรเปลี่ยนไป มันก็คือขยะ ทำไม แกยังหวังว่ามันจะเป็นลูกคนรวยออกมาลองใช้ชีวิตอย่างนั้นหรอ?อย่าฝันเลยลูกสาวฉัน แกอยู่ในโลกความจริงหน่อย หลี่โม่ให้อะไรแกได้?ให้อะไรฉันกับพ่อแกได้บ้าง?”

หวังฟางพูดอย่างโมโห

กู้หยุนหลันรู้สึกว่าคุยกับแม่ตัวเองต่อไปไม่ไหว ก็นอนลงเหมือนเดิม “ยังไงซะหนูก็ไม่หย่ากับเขาแน่นอน ถ้าแม่ชอบซู๋ไห่เทียน แม่ก็ไปแต่งเองละกัน”

ฮ๊ะ

ได้ยินคำนี้ หวังฟางก็โมโหกว่าเดิม ลงมือตีไปที่ก้นงอนๆของกู้หยุนหลันสองที “แกตั้งใจจะทำให้ฉันโมโหใช่มั้ย?ถ้าฉันยังสาว ก็แต่งให้กับซู๋ไห่เทียนไปนานแล้ว!”

พูดจบ ท่าทางของหวังฟางก็อ่อนลง แล้วพูดกล่อม “หยุนหลัน ไม่ใช่ว่าแม่บังคับแก แต่ว่า แกต้องคิดถึงอนาคตของแกด้วย ไม่อย่างนั้น แกจะเฝ้าอยู่กับหลี่โม่ที่ไม่มีอนาคตอย่างนี้ไปตลอดชีวิต?แม้ว่าแกจะไม่คิดถึงตัวเอง แกก็คิดเพื่อซีซีเถอะ เธอโตแล้ว จะสามารถยอมรับว่าพ่อตัวเองเป็นขยะที่ไม่มีอะไรดีเลย?คนวัยเดียวกันจะมองเธอยังไง?”

กู้หยุนหลันใช้ผ้าห่มคลุมโปง

หวังฟางถลึงตาแล้วพูดอย่างอารมณ์เสีย “แกไปคิดดีๆเถอะ แม่ก็ไม่เร่งแกแล้ว รอแกคิดได้ แกก็เข้าใจที่แม่หวังดีกับแกเอง”

พูดจบ หวังฟางก็หันหลังจะออกไป แต่ว่าสายตากลับไปเจอกลับกล่องสวยงามบนโต๊ะเครื่องแป้ง

เป็นสร้อยที่สวยมาก!

“โอ๊ยตายแล้ว ลูกสาว นี่.....นี่เป็นเพชรแท้ทั้งหมดหรอ?”

หวังฟางรีบพุ่งเข้าไป มองดูเพชรระยิบระยับผ่านตัวกล่องที่สวยงาม ช่างสวยเหลือเกิน!

กู้หยุนหลันรีบลุกขึ้น เห็นว่าหวังฟางจะแกะกล่อง รีบพุ่งเข้าไปแย่งกล่องกลับมา “นี่ไม่ใช่ของหนู น่าน่าเอามาฝากไว้ที่นี่ อย่าจับมั่ว”

หวังฟางกลอกตา “ยังจะโกหกแม่หรอ?แกคิดว่าแม่ไม่รู้หรอ นี่คือสร้อยคอเพชรนางฟ้าดอกไม้ เส้นแรกที่ขายออกในเมืองฮ่าน ตอนนี้พนักงานส่งไปที่บริษัทพวกแก ก็มีข่าวลือแล้ว โอ๊ย ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณชายบ้านไหนมาชอบลูกสาวฉัน ดีจริงๆเลย!”

หวังฟางตื่นเต้น ดูแล้วลูกสาวตัวเองก็ไม่โง่ ยังรู้จักมีตัวสำรองไว้

กู้หยุนหลันรีบอธิบาย “แม่ แม่คิดมากแล้ว สร้อยเส้นนี้หนูจะคืนกลับไปอยู่”

ได้ยินว่าจะคืน หวังฟางร้อนรน “คืนทำไม?แกโง่หรอ คนเขามอบให้แก ก็คือมีความรู้สึกกับแก!อีกอย่าง เพียงแค่เพิ่งลงมือก็ส่งสร้อยเส้นนี้มา จะเป็นคนธรรมดาหรอ?เชื่อฟังแม่ คบหากับเขาดีๆ”

พูดจบหวังฟางก็ออกจากห้องนอนไปอย่างยิ้มแย้ม

กู้หยุนหลันโมโหจนนั่งกระทืบเท้าอยู่ปลายเตียง แม่เข้าใจผิดอีกแล้ว

หวังฟางออกจากห้อง แล้วยังยืนหัวเราะอยู่หน้าห้อง แล้วก็เอาโทรศัพท์ออกมา ส่งข้อความให้ซู๋ไห่เทียน : เทียนไห่ สร้อยที่เธอส่งให้หยุนหลันฉันเห็นแล้ว สวยมากจริงๆ หยุนหลันดีใจมากเลย เธอต้องชวนหล่อนออกไปกินข้าวด้วยบ่อยๆนะ”

แล้วหวังฟางก็เดินไปห้องนั่งเล่น

ฝั่งนี้ ซู๋ไห่เทียนกำลังนั่งดื่มเหล้ากับเพื่อนๆอยู่ในคลับเฮาส์ อยู่ๆก็ได้รับข้อความ เห็นเนื้อหา เขาเองก็ถึงกับงง

สร้อยคอ?

สร้อยคออะไร?

ครั้งก่อนที่มอบให้กู้หยุนหลัน เธอไม่รับนี่

หรือว่า หวังฟางจะเข้าใจอะไรผิดอีกแล้ว?

ซู๋ไห่เทียนยิ้ม แล้วก็ตอบไป “คุณน้า หยุนหลันชอบก็ดีแล้วครับ”

ภาพกลับมาที่ด้านหวังฟาง ในห้องนั่งเล่น เธอไม่เห็นกู้เจี้ยนกั๋วและกู้ซิงเว๋ย เห็นเพียงหลี่โม่และกู้เจี้ยนหมิน

“พี่ใหญ่กับซิงเว๋ยละ?ไม่ใช่ว่าจะขอร้องหยุนหลันของเราหรอ?ทำไมถึงกลับไปแล้วละ?”หวังฟางถาม

กู้เจี้ยนหมินมองไปที่หลี่โม่ ในสายตามีความกลัวนิดหน่อย