จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 62

บทที่ 62 เขาเปลี่ยนไปแล้ว

ตอนนี้สีหน้าของกู้เจี้ยนกั๋วและกู้ซิงเว๋ยแย่มาก จ้องไปที่หลี่โม่อย่างเกลียดชัง “ยังไม่ไปอีก?”

หลี่โม่หัวเราะเหอะๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร หันหลังแล้วกลับเข้าบ้าน กู้ซิงเว๋ยหัวเราะเย็นชาแล้วก็เดินตามไป

ปึง!

ประตูปิดแล้ว

กู้ซิงเว๋ยอยู่หน้าบ้าน จมูกชนเข้ากับประตูจนเลือดออก แล้วจึงตะโกนด่า “หลี่โม่ ไอ้ขยะที่สมควรตาย กล้าทำแบบนี้กับฉัน ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่!”

กู้เจี้ยนกั๋วก็เป็นห่วงลูกชาย สอบถามอาการ แล้วก็พูดอย่างโมโห “ไอ้หลี่โม่นี่ ยิ่งอยู่ยิ่งใช้ไม่ได้แล้ว”

“พ่อ พ่อคิดว่าตอนนี้จะทำยังไง?พวกเราต้องก้มหัวเข้าไปขอโทษจริงๆหรอ?”

ในใจกู้ซิงเว๋ยไม่พอใจ ขอโทษคนอย่างกู้หยุนหลัน เขารู้สึกว่าตายซะยังดีกว่า

กู้เจี้ยนกั๋วพยักหน้าแล้วถอนหายใจ “ตอนนี้ยังทำอะไรได้อีก?ไม่อย่างนั้น แม้แต่ประตูบ้านเราก็ผ่านเข้าไปไม่ได้”

เพียงครู่เดียว กู้ซิงเว๋ยเงียบ ในสายตามีความโหดเหี้ยมแฝงอยู่

กู้เจี้ยนกั๋วสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกดกริ่ง ตะโกนเรียกออกไปด้วยท่าทางที่ดูจริงใจขึ้น “เจี้ยนหมิน เปิดประตูหน่อย พี่ใหญ่มีเรื่องจะคุยกับนาย”

ไม่นาน หลี่โม่ก็มาเปิดประตูอีกครั้ง แล้วพูดว่า “เข้ามาสิ”

กู้เจี้ยนกั๋วพยายามยิ้ม แต่ในสายตากลับมีความโกรธเกลียดอยู่

แค้นนี้ เขาจะต้องเอาคืนแน่นอน

เมื่อเข้าบ้าน กู้เจี้ยนกั๋วและกู้ซิงเว๋ยก็ตรงไปนั่งที่โซฟา กู้ซิงเว๋ยมองแล้วก็พูดว่า “ทำไม พวกเรามาทั้งที ไม่มีแม้แต่น้ำชางั้นหรอ?”

หวังฟางที่นั่งอยู่ข้างกู้เจี้ยนหมินในตอนนี้หันไปถลึงตาใส่หลี่โม่ “รีบไปเทน้ำชา”

หลี่โม่ตอบรับแล้วก็ไปเทน้ำชามา

กู้เจี้ยนกั๋วก็ไม่รอช้า รีบพูดขึ้น “เจี้ยนหมิน เรื่องเมื่อกี้ คนเป็นพี่ผิดเอง พี่ใหญ่ขอโทษด้วย”

หวังฟางและกู้เจี้ยนหมินต่างก็ใจสั่นนิดหน่อย หลายปีมานี้ เคยเห็นเพียงพี่ใหญ่นั้นดูถูกคน ไม่เคยมีครั้งไหนที่เหมือนกับการมาขอโทษตนในตอนนี้?

กู้ซิงเว๋ยก็ก้มหน้าดื่มน้ำชาเงียบๆ เหมือนนั่งเบาะหนาม รู้สึกว่าศักดิ์ศรีของบ้านตัวเองไม่เหลือแล้ว

แต่ว่า ต้องขอร้องเขาก็จำเป็นต้องทำอย่างนี้แล้ว

“เหอะๆ พี่ใหญ่ทำอะไรเนี่ย พี่น้องแท้ๆ ไม่พูดเหมือนคนนอก ดูแล้ววิกฤตครั้งนี้ของบริษัทวินเซิงทำให้พี่กดดันไม่น้อยนี่ ไม่อย่างนั้น พี่ก็คงไม่มาก้มหัวขอโทษพวกเราแบบนี้”กู้เจี้ยนหมินพูด

ในใจเขาตอนนี้นั้นสะใจมาก

เห็นมั้ย คนที่ไม่เคยเห็นใครอยู่ในสาวตาอย่างกู้เจี้ยนกั๋ว แต่กลับมาก้มหัวขอโทษตน!

เขาแทบจะอยากออกไปประกาศให้เพื่อนบ้านมาดู

กู้เจี้ยนกั๋วหน้าแดงก่ำ เขาจะฟังความหมายแฝงที่น้องรองพูดไม่ออกได้ยังไง แต่เพื่อสัญญาของบริษัทรุงคาง เขาทำได้เพียงหน้าด้านต่อไป “น้องรอง ครั้งนี้ นายต้องช่วยฉันนะ ถ้าบริษัทวินเซิงล้มละลาย ไม่เพียงแค่บ้านฉันเท่านั้น บ้านนาย ตระกูลกู้ทั้งหมดจบเห่แน่!”

กู้เจี้ยนกั๋วพูดความจริง ถ้าบริษัทวินเซิงล้มละลาย ก็จะกระทบการเงินหลักของบ้านตระกูลกู้