เสียงฝีเท้าเป็นกลุ่มดังขึ้น กลุ่มสาวสวยในชุดพระราชวังเดินเข้ามาในห้องท่ามกลางเสียงกริ่งของแหวน น้ำผลไม้หลากสี ขนมหลากหลายที่สวยงาม วางไว้ตรงหน้าของหลี่โม่และกู้หยุนหลันไม่หยุด
“สวัสดีค่ะแขกพิเศษ นี่คือน้ำผลไม้สดปั่นที่คุณต้องการค่ะ”
“นี่คือขนมดอกไม้ราชวัง ใช้กลีบดอกกุหลาบที่เก็บมาสดๆทำออกมาอย่างประณีตค่ะ”
“นี่คือชีสเค้กสไตล์ตะวันตกค่ะ ใช้ชีสมัตสึทาเกะดำที่ดีที่สุดเป็นส่วนผสมหลักค่ะ….”
สาวสวยชุดชาววังใช้น้ำเสียงอ่อนหวานแนะนำขนมทุกชิ้น
จูเจียนเฉียงดูการบริการของหลี่โม่ แล้วหันไปดูหญิงสาวอวบอิ่มด้านหลังของตัวเองก็แทบจะร้องไห้ออกมา
ไม่มีการเปรียบเทียบก็ไม่มีความเจ็บปวดจริงๆ ภาพตรงหน้า ทำให้เกิดความเจ็บปวดต่อวิญญาณเด็กน้อยของจูเจียนเฉียงในทันที
“หยุนหลันลองชิมขนมดอกไม้นี่ดู ที่แนะนำบอกว่าใช้ดอกกุหลาบสดมาทำ รสชาติน่าจะดีไม่เลว”
หลี่โม่เอาขนมดอกไม้ชิ้นหนึ่งยื่นให้กู้หยุนหลัน
กู้หยุนหลันรับขนมดอกไม้มาแล้วชิมดูคำหนึ่ง ค่อยๆเคี้ยว หลับตาลงเป็นเส้นตรง แล้วพยักหน้าพูดด้วยรอยยิ้มว่า “รสชาติดีมากเลย นายก็ลองชิมดูสิ”
หลังจากที่กู้หยุนหลันพูดจบ ก็ยื่นขนมดอกไม้ที่กัดไปคำหนึ่งไปที่ปากของหลี่โม่ หลี่โม่อ้าปาก กัดขนมดอกไม้ไปทีเดียวครึ่งชิ้นเข้าปาก
“ทำไมนายกินเยอะขนาดนี้ ไม่ได้ นายต้องชดใช้ให้ฉันนะ”
กู้หยุนหลันยู่ปาก แกล้งทำท่าทางเป็นโมโห
“อร่อย อร่อยจริงๆ เธอพูดมาสิจะให้ฉันชดใช้เธอยังไงก็ได้”
“อืม…..”
กู้หยุนหลันกลอกตานึกคิด จากนั้นก็พูดว่า “ฉันจะให้นายป้อนขนมดอกไม้กับฉันชิ้นหนึ่ง”
กู้หยุนหลันมองหลี่โม่ด้วยความยิ้มแย้ม รู้สึกว่าไม่ได้จู๋จี๋หวานแหววแบบนี้กับหลี่โม่มานานแล้ว
หลี่โม่เลือกหยิบขนมดอกไม้มาชิ้นหนึ่ง ยื่นไปที่ปากของกู้หยุนหลัน “มา อ้ำคำหนึ่ง”
“อ้ำ”
กู้หยุนหลันส่งเสียงออกมาเล่นด้วย แล้วกัดขนมดอกไม้คำเล็กคำหนึ่งเข้าปาก
จูเจียนเฉียงโมโหอย่างมาก ตบโต๊ะอย่างเกรี้ยวกราด “ฉันว่านะหลี่โม่ นายพอรึยัง! นายอยากจะยื้อเวลาใช่มั้ย! ฉันจะบอกนายให้นะ การยื้อเวลาแก้ไขปัญหาไม่ได้ พวกเราเริ่มการหารือเชิงวิทยากันเถอะ ฉันอดทนรอที่จะเห็นสายตาที่เคารพฉันของนายไม่ไหวแล้ว”
“รีบอะไรกัน นายเองก็มีกาแฟกับขนมไม่ใช่หรอ นายนั่งกินดื่มเงียบๆไปก่อน ถ้าหากว่านายรู้สึกว่าเหงา ก็ให้หญิงสาวคนนั้นด้านหลังของนายบริการนายสิ”
หลี่โม่กลอกตาพูด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...