จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 649

รถสปอร์ตสีแดงที่ดูเจ้าชู้ จอดอยู่นอกอาคารสำนักงานของหยุนจงหลันกรุ๊ป

หนุ่มหล่อที่มีผมสีน้ำตาลแดง ดวงตาสีฟ้า จมูกสูงโด่ง และลักษณะเหมือนลูกครึ่งที่เด่นชัดลงจากรถสปอร์ต

ลำตัวยืดตรง ไหล่ที่กว้าง รูปร่างเหมือนกับเป็นนายแบบ และใบหน้าที่หล่อเหลาและแข็งแกร่งของลูกครึ่ง ดึงดูดสายตาผู้หญิงและเสียงกรีดร้องที่ผ่านไปมานับไม่ถ้วน

“หล่อมาก น้องชายคนนี้คือน้องใหม่ของบริษัทเราเหรอ?”

“ไม่ไหวแล้ว ฉันรู้สึกเหมือนกำลังตกหลุมแล้ว ลูกศรของคิวปิดพุ่งเข้าใส่หัวใจของฉันแล้ว”

“ถ้าสามารถมีความรักความสัมพันธ์กับน้องชายแบบนี้ได้ ชีวิตฉันก็สมบูรณ์แบบแล้ว”

เมื่อเฉินเสี่ยวถงเห็นหนุ่มหล่อที่ลงจากรถ เขามุ่ยปากแล้วพูด“ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงมองเป็นคนเจ้าชู้อย่างนั้นล่ะ ยังไงหลี่โม่ก็ดูหล่อกว่า”

โอบแขนของหลี่โม่ขึ้น เฉินเสี่ยวถงทิ้งร่างกายส่วนใหญ่ของเขาไปในอ้อมแขนของหลี่โม่ บนใบหน้าของเขานั้นแสดงออกที่อ่อนหวานจากหัวใจ

เจินจาหนานเดินไปที่อาคารสำนักงานอย่างยิ่งใหญ่และทรงพลัง แล้วเห็นหลี่โม่กับเฉินเสี่ยวถงพอดี(เจินจาหนาน ชื่อนี้ออกเสียงคล้ายกับผู้ชายกากๆในภาษาจีน )

หลังจากที่ตกตะลึงกับความงามของเฉินเสี่ยวถงแล้ว เจินจาหนานมองไปที่หลี่โม่ และกับรูปถ่ายที่เอาให้ตัวเองดูเมื่อกี้แล้ว ตัดสินใจได้ทันทีว่าเขาคือหลี่โม่

และคนที่ซ่อนอยู่รถรถสปอร์ตคือจูเจียนเฉียง ขนาดนี้กำลังเอาโทรศัพท์ของเขาถ่ายรูปให้หลี่โม่กับเฉินเสี่ยวถงไม่หยุด

“หึมๆ หลี่โม่ ไอ้ผู้ชายเจ้าชู้ กล้าจับปลาสองมือ เดี๋ยวข้าก็จะมีหลักฐานมาเปิดเผยเจ้าแล้ว!”

จูเจียนเฉียงขณะนี้สะใจยิ่งกว่าใครเสียอีก เขาวานให้เพื่อนสนิทตัวเองเอาตั๋วจริงไปเพื่อให้หลี่โม่ขายหน้า แล้วเอารูปภาพเหล่านี้ไปให้กู้หยุนหลันดู ถึงตอนนั้นสาวสวยสองคนที่อยู่ข้างหลี่โม่ คงจะหนีไปจากหลี่โม่!

เมื่อคืนจูเจียนเฉียงคิดทั้งคืน สุดท้ายก็ตัดสินใจให้เพื่อนสนิทเจินจาหนานมาช่วยเหลือ หนึ่งเพราะเจินจาหนานเป็นลูกคนรวยมีรถหรูหรา ซึ่งเพียงพอที่จะแสดงถึงความไม่ธรรมดาเป็นพิเศษ

สองเพราะเจินจาหนานเป็นผู้ชายเจ้าชู้อยู่แล้ว ระดับของเรื่องมั่วผู้หญิงของจูเจียนเฉียงนั้นให้ผู้คนตกตะลึงได้ จูเจียนเฉียงจะให้เจินจาหนานใช้ความสามารถในการมั่วผู้หญิง เพื่อไปมั่วกู้หยุนหลันให้ได้

ถ้าเป็นอย่างนั้นละก็ จูเจียนเฉียงจะได้ลิ้มลองรสชาติของกู้หยุนหลันไปกับเจินจาหนานไปด้วย เมื่อก่อนจูเจียนเฉียงได้ลองผู้หญิงที่เจินจาหนานเล่นจนเบื่อไปไม่น้อย

“หมาที่ดีคือหมาที่ไม่ขวางทาง”

หลี่โม่มองเจินจาหนานที่ยืนขวางทางอยู่ด้วยสายตาที่เย็นชา

ตอนแรกที่มีใบหน้าที่ยิ้มแย้ม เจินจาหนานเตรียมที่จะตีสนิทกับเฉินเสี่ยวถง ร้อยยิ้มบนใบหน้าเหมือนโดนแช่แข็ง แข็งขึ้นมาทันที

กล้าบอกว่าฉันเจินจาหนานเป็นหมาหรอ หลายปีมานี้นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนกล้ามาว่าเขาแบบนี้

ใจเย็นๆ นึกถึงจุดประสงค์ที่มาในวันนี้ ห้ามลืมความตั้งใจเดิมแล้วทำมันให้สำเร็จซะ!

ในเมื่อถ้าตอนนี้กล้าด่าฉันว่าเป็นหมา เดี๋ยวเขาจะทำเขาอับอายขายหน้าเหมือนหมาเช่นกัน

ปลอบใจตัวเองอยู่ในใจไปสักครู่ เจินจาหนานพยายามที่จะยิ้มออกมา แต่กล้ามเนื้อบนใบหน้ากับโสตประสาทกลับไม่ทำงาน ยิ่งทำให้ใบหน้าของเจินจาหนานกระตุกเล็กน้อย

“คุณเป็นคุณหนูกู้ใช่ไหมครับ ผมเจินจาหนานครับ ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณเล็กน้อยครับ” เจินจาหนานไม่เคยเจอหรือรู้จักกู้หยุนหลันมาก่อน เพียงแค่ได้ฟังจูเจียนเฉียงแนะนำเรื่องของหลี่โม่กับกู้หยุนหลันผ่านๆ เลยทำให้ตอนนี้เข้าใจผิด คิดว่าเฉินเสี่ยวถงเป็นกู้หยุนหลันไปแล้ว

เฉินเสี่ยวถงมองเจินจาหนานด้วยสายตาแปลกๆ แล้วพูดด้วยใบหน้านิ่งๆ ว่า: “ คุณจะคุยเรื่องอะไรกับฉัน รีบพูดซะ พูดจบก็รีบไสหัวไปจากตรงหน้าฉันซะที”

“อะแห่มๆ ๆ （เสียงไอ）”

เจินจาหนานโมโหจนไอออกมา รู้สึกโมโหจนจะไอออกมาเป็นเลือดแล้ว

ถึงกูจะเป็นผู้ชายที่เจ้าชู้แท้จริง แต่ก็ไม่เคยได้รับชื่อเสียงเป็นผู้ชายเจ้าชู้เลย ตอนที่จะจับปลาหลายมือทีเดียวก็ไม่เคยมีใครจับได้เลย!

กูเจินจาหนานเป็นผู้ชายเจ้าชู้ที่มีความสามารถอย่างแท้จริงแน่นอน ออไม่ใช่ กูแม่งเป็นเซียนแห่งความรักวะ!

“คุณก็แค่ขยะที่เกาะแต่ผู้หญิงกิน ยังมีหน้ามาพูดผมอีกหรอ ไม่คิดว่าที่คุณพูดมานี่มันเกินไปหรอ”

“ผมพูดเกินไปตรงไหน ทั้งๆ ที่จิตใจคุณอ่อนแอเอง พูดความจริงหน่อยคุณก็รับไม่ได้แล้ว คุณต้องไปสร้างจิตใจของคุณใหม่นะ”

หลี่โม่กล่าวอย่างจริงจัง

เมื่อเผชิญกับคำพูดทิ่มแทงที่ร้ายกาจของหลี่โม่แล้ว ทำให้เขาไปต่อไม่เป็นเลยทีเดียว จนอยากจะใช้กำลังสั่งสอนหลี่โม่

แต่พอนึกได้ว่าหยุนจงหลันกรุ๊ปเป็นที่ของหลี่โม่แล้ว เจินจาหนานก็มีสติพอที่ระงับอารมณ์ที่อยากใช้กำลังไว้

สุดท้ายเจินจาหนานตัดสินใจใช้ไพ่ใบสุดท้าย!

ล่วงตั๋วงานคอนเสิร์ตออกมา เจินจาหนานยื่นตั๋วไปด้วยใบหน้าที่มืดมิด แล้วยิ้มด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ : “คุณหนูกู้ ผมอยากเชิญให้คุณดูตั๋วใบนี้ดีๆ นะครับ “

เฉินเสี่ยวถงมองดูตั๋วที่ยื่นมาผ่านๆ แล้วพูดอย่างไม่ใส่ใจ : “ ถ้าคุณจะให้ตั๋วกับฉันเหรอ? ฉันคิดว่ามันคงไม่จำเป็น เพราะพวกเรามีตั๋วแล้ว”