จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 648

หลี่โม่กลับถึงบ้านและเห็นกู้หยุนหลันกับเฉินเสี่ยวถงนั่งอยู่ด้วยกัน และมองดูซองจดหมายที่อยู่บนโต๊ะ

ทันใดนั้นก็ขมวดคิ้ว แล้วหลี่โม่ได้จับซองจดหมายที่อู๋เต้าเหวินมอบให้ในกระเป๋ากางเกงของเขา

นี่คือจังหวะของซองจดหมายพบซองจดหมายเหรอ?

หลี่โม้ที่รู้สึกอ่อนไหวเล็กน้อยกับซองจดหมาย เดินไปหากู้หยุนหลันและนั่งลงแล้วถามว่า "พวกคุณกำลังดูอะไรอยู่?"

“หลังจากที่พวกคุณจากไปเมื่อกี้ กงซุนจุนให้คนส่งมาให้ โดยบอกว่ามันเป็นการชดเชยความผิดพลาดที่ทำลงไปในตอนเมื่อกี้นี้”

เฉินเสี่ยวถงมุ่ยปากและกล่าวว่า

“ชดเชยความผิดพลาดงั้นเหรอ? ไอ้ผู้ชายคนนี้น่าสนใจจริงๆ ลองเปิดออกมาดูหน่อยสิ ว่าเขาจะใช้อะไรมาชดเชยความผิดพลาดนั้น”

หลี่โม่พูดอย่างไม่ใส่ใจ

เฉินเสี่ยวถงอยากเปิดซองจดหมายเพื่อดูเนื้อหาตั้งนานละ ในขณะนี้ หลังจากได้ฟังคำสั่งของหลี่โม่แล้ว เฉินเสี่ยวถงหยิบกรรไกรออกมาแล้วตัดซองจดหมายทันที

หลังจากเปิดซองจดหมาย เฉินเสี่ยวถงดึงการ์ดสีทองออกจากซอง

เปิดการ์ดออก เฉินเสี่ยวถงและกู้หยุนหลันมองดูเนื้อหาของการ์ดด้วยกัน

"อ่า! เป็นตั๋วงานคอนเสิร์ตของหานเสว่เอ๋อ! ยังเป็นบัตรสำหรับแขกSuper VIP room No. 1! ว่ากันว่าราคาของตั๋วใบนี้มากกว่าหนึ่งแสนหยวน !ถ้าพวกตั๋วผีได้ตั๋วนี้ไป สามารถขายได้ในราคาสูงเสียดฟ้าสามถึงห้าแสนหยวน! "

เฉินเสี่ยวถงกล่าวด้วยความประหลาดใจ

“หานเสว่เอ๋อ? เขาเป็นใครเหรอ? มีชื่อเสียงดังมากเหรอ? ทำไมข้าไม่เคยได้ยินนี้มาก่อน”

หลี่โม่ถามด้วยความสงสัย

ห้องวีไอพีค่าใช้จ่ายมากกว่าแสนหยวน ซึ่งแน่นอนราคาต้องสูงเสียดฟ้าอยู่แล้ว มีเพียงซูเปอร์สตาร์ของราชินียูเรนัสนานาชาติ ถึงสามารถขายราคาตั๋วดังกล่าวได้

“หานเสว่เอ๋อเธอก็ไม่รู้จัก? เป็นไปได้เหรอ นั่นเป็นราชินีเพลงที่โด่งดังที่สุดในประเทศ ปีนี้เพิ่งจะอายุยี่สิบต้นๆ คนก็สวยและมีเสียงที่ไพเราะมาก และเป็นคู่รักในฝันของผู้ชายหลายคนเลย”

“เหรอ ฉันไม่รู้จริงๆ ปกติฉันไม่ค่อยได้สนใจวงการบันเทิงและไม่ค่อยได้ฟังเพลง”

หลี่โม่พูดด้วยท่าทางไร้เดียงสา

"เสียงตบลิ้น กงซุนจุนคนคนนี้ไม่เลวนะ ของขวัญที่ส่งมาแทนคำขอโทษนี้ก็ไม่เลวเหมือนกัน ถึงเวลานั้นพวกเราไปดูคอนเสิร์ตด้วยกัน"

เฉินเสี่ยวถงมองหลี่โม่ด้วยความตื่นเต้น

หลี่โม่ยักไหล่แล้วมองไปที่กู้หยุนหลัน: "จะไปหรือไม่ไปคุณพูดคำไหนคำนั้น คุณว่าจะไปหรือไม่ไป?"

“ตั๋วใบนี้ส่งมาแล้ว แน่นอนว่าต้องไป ยังไงไม่ไปก็เสียเปล่าๆ ” กู้หยุนหลันนั้นเชียวๆ และง่ายมาก

เฉินเสี่ยวถงปรบมืออย่างตื่นเต้น: “งั้นก็ตกลงตามนี้นะ ถึงเวลานั้นพวกเราไปดูคอนเสิร์ตด้วยกัน!”

······

จูเจียนเฉียงตื่นจากอาการโคม่าแล้ว ก็รีบเรียกพยาบาลเพื่อมาสอบถาม หลังจากที่แน่ใจว่าตัวเองไม่มีอะไรร้ายแรงนั้นถึงจะโล่งอก

“ไอ้บ้าหลี่โม่! กล้าดียังไงที่มาให้ฉันขายหน้า และทำให้ฉันอับอายต่อหน้าผู้คน ความแค้นใจนี้ฉันไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้หรอก。”

“ฮิฮิ คุณจู ทำไมนายถึงมานอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยล่ะ เพื่อที่จะตามหานาย ฉันใช้ความพยายามอย่างมาก” ทอมป์สันเดินเข้าในห้องผู้ป่วยด้วยใบหน้าที่คร่ำครวญ

เมื่อเห็นการมาถึงของทอมป์สันแล้ว บนใบหน้าของจูเจียนเฉียงก็เปล่งประกายด้วยความสุข

“คุณมาจนได้ เมื่อกี้ฉันถูกหลี่โม่รังแกอีกแล้ว คุณต้องช่วยล้างแค้นให้ฉันนะ!”

จูเจียนเฉียงพูดด้วยแบบน้อยใจ

“อ้าว คุณจู นายทำให้ฉันผิดหวังจริงๆ ทำไมนายชั่งไม่เอาไหนเลย?”