“คุณอย่าแสร้งทำเป็นเสือตัวใหญ่เลย มากสุดคุณก็เป็นได้แค่แมวตัวน้อย รีบลุกขึ้นเร็ว เกรงว่าหยุนหลันจะรอจนกระหืดกระหอบแล้ว”
หลี่โม่ผลักดันเฉินเสี่ยวถงออกเบาๆ แล้วเพิกเฉยต่อความออดอ้อนของเฉินเสี่ยวถง
เฉินเสี่ยวถงกระทืบเท้าด้วยความไม่พอใจ และเดินตามหลังหลี่โม่พร้อมกับทำปากมุ่ย
และในขณะนี้เจินจาหนานดึงจูเจียนเฉิงยืนอยู่ริมถนน
เจินจาหนานหยิบบุหรี่ออกมาหนึ่งมวนคาบไว้ที่ปากและจุดไฟ จากนั้นพูดอย่างหดหู่ใจว่า: “แม่งเอ๊ย รถสปอร์ตรุ่นมีจำนวนจำกัดที่ผมเพิ่งซื้อมาใหม่ถูกเดิมพันแพ้ออกไปแล้ว! นายนี่มันไอ้หลอกลวง บอกผมสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น!”
“คุณใจเย็นๆ ก่อนสิ ทางนี้ผมยังถามไม่ชัดเจนเลย แต่โดยหลักแล้วมันไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเลยนะ”
จูเจียนเฉิงนวดหน้าผาก และรู้สึกว่าในหัวมีความสับสนวุ่นวายเล็กน้อย ซึ่งคิดไม่ออกแม้แต่นิดเลยว่าบัตรผ่านประตูนั้นกลายเป็นบัตรปลอมได้อย่างไร
“คุณให้ผมไปถามดูก่อน แล้วเรื่องนี้ผมจะให้คำตอบคุณอย่างแน่นอน”
หลังจากปลอบโยนและสงบอารมณ์ของเจินจาหนานแล้ว จูเจียนเฉิงก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและโทรหาทอมป์สันอีกครั้ง
ในที่สุดครั้งนี้ก็โทรติด และจูเจียนเฉิงถามอย่างร้อนอกร้อนใจว่า: “ทอมป์สันคุณบัตรผ่านประตูที่คุณให้ฉันมันอะไรกัน? ทำไมหลังจากสอบถามแล้วเขาบอกว่าเป็นบัตรปลอม! นี่มันทำให้ฉันเสียหน้ามากเลยนะ!”
“โอ้พระเจ้าของผม ตอนนี้คุณไปหาหลี่โม่กับกู้หยุนหลันแล้วเหรอ? คุณทำให้ผมผิดหวังมากเลย”
ทอมป์สันแสร้งทำเป็นพูดเกินจริง
“นี่คุณหมายความว่าไง? หรือว่าบัตรผ่านประตูนั้นจะกลายเป็นบัตรจริงในวันคอนเสิร์ตเหรอ? คุณอย่ามาล้อเล่นกับผมเลย”
“ก็ได้ ผมคิดว่าเราไม่มีอะไรต้องคุยกันต่อไปอีกแล้วละ บ๊ายบาย”
ทอมป์สันวางสายโดยตรง ทำเอาจูเจียนเฉียงโมโหจนเกือบอ้วกเป็นเลือด
“ไอ้เลว ไอ้เวรเอ๊ยให้ตายเถอะ! แม่งเลวทุกคน!”
“นายหยุดด่าได้แล้ว ตอนนี้ผมต้องการคำอธิบาย และอีกอย่างนายต้องไถ่ถอนรถสปอร์ตของผมกลับมาให้ได้! นั้นเป็นรถสปอร์ตที่ผมเสียเงิน20ล้านซื้อมาเลยนะ!”
เจินจาหนานคว้าคอเสื้อของจูเจียนเฉิงไว้ด้วยความโกรธเกรี้ยว และเขย่าตัวจูเจียนเฉิงแรงๆ สองที เหมือนกับว่าจะกลืนจูเจียนเฉิงเข้าไปทั้งเป็น
จูเจียนเฉิงพูดด้วยสีหน้าที่ขมขื่น: “แต่ผมก็ไม่มีเงิน20ล้านที่จะจ่ายคืนคุณ ต้นเหตุเป็นเพราะหลี่โม่ไอ้เลวที่สมควรตายนั้น พวกเราควรหาวิธีแก้แค้นหลี่โม่กันก่อน”
เจินจาหนานผลักดันจูเจียนเฉิงออก และปล่อยมือที่คว้าคอเสื้อของจูเจียนเฉิงไว้ โดยรู้ว่าถึงแม้ตอนนี้จะจัดการกับจูเจียนเฉิงยังไงมันก็คงไม่มีประโยชน์แล้ว
ในเมื่อรถยนต์ก็แพ้ออกไปแล้ว หากอยากได้รถคืนกลับมาต้องไปหาหลี่โม่เท่านั้น
“ไอ้เลวให้ตายเถอะ! นายรีบคิดหาวิธีสิ ผมต้องการเอารถของผมคืนกลับมา รถของผมนั้นเป็นรถสปอร์ตรุ่นจำนวนจำกัดนะ!”
“ผมรู้ว่าเป็นรุ่นจำนวนจำกัด คุณปล่อยให้ผมคิดหาวิธีก่อน หรือไม่พวกเราหาคนไปแย่งรถกลับมาไหม”
“แม่งเอ๊ย ในหัวของนายมีแต่ขี้หรือไง! ถ้าหากว่าสามารถแย่งคืนกลับมาได้ ยังต้องให้นายมาพูดอีกเหรอ!”
เจินจาหนานจ้องเขม็งไปที่จูเจียนเฉิงด้วยความโกรธเกรี้ยว และรู้สึกว่านายคนนี่เป็นเพื่อนร่วมทีมยอดแย่จริงๆ
จูเจียนเฉิงลำบากใจมากจนดึงผมตัวเอง คิดหนักมากเกี่ยวกับแผนการ และในที่สุดจูเจียนเฉิงก็คิดได้วิธีหนึ่ง นั้นก็คือไปฟ้อง!
เช่นเดียวกับเด็กที่แพ้จากการต่อสู้ และต้องการกลับบ้านไปฟ้องให้กับผู้ปกครอง จูเจียนเฉิงก็ต้องการที่จะไปฟ้องให้กับพ่อของตัวเอง จากนั้นให้พ่อของตัวเองไปหากู้เจี้ยนหมิน
จูเจียนเฉิงคิดว่า ขอแค่พ่อของตัวเองไปสื่อสารกับกู้เจี้ยนหมิน จะบังคับให้หลี่โม่คืนรถสปอร์ตให้อย่างแน่นอน
ในขณะนี้จูเจียนเฉิงก็ไม่ได้คิดเรื่องอื่น เพียงแค่หวังว่าสามารถขอรถสปอร์ตของเจินจาหนานกลับคืนมา เพื่อไม่ให้เจินจาหนานนั่นต้องเกลียดตัวเอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...