จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 69

บทที่ 69 กฎอะไร

หลินชิงหานรีบพยักหน้าด้วยความเคารพทันทีและกล่าวว่า "ได้ค่ะคุณหลี่ จะรีบดำเนินการให้ทันทีค่ะ"

พอได้ยินเช่นนี้ เจี่ยงอันหัวก็ถึงกับผงะเล็กน้อย ตามด้วยเสียงหัวเราะดังก้อง และพูดอย่างดูถูกเหยียดหยามพร้อมความสงสัย "ไอ้น้อง เมื่อกี้นายพูดว่าไงนะ? นายจะให้หลินชิงหานไล่พวกเราออก ยังจะตรวจสอบฉันอีกด้วย? นายถือว่านายเป็นตัวอะไร ถึงกล้าพูดอวดดีอย่างนั้นออกมา? นายรู้ไหมตอนนี้นายกำลังยืนอยู่ที่ไหน? ยังจะให้เถ้าแก่ของพวกเรามาพบนาย นายใหญ่แค่ไหนเชียว? "

ยิงคำถามมาเป็นชุด

เจี่ยงอันหัวตอนนี้เหมือนได้ยินเรื่องตลกที่สุดในรอบปี เขาหัวเราะจนตัวงอ

ซุนเสี่ยวหย่าก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะพิลึกๆ และพูดประชดประชันว่า "ฉันแค่บอกว่าเขาเป็นคนธรรมดา แต่เขากับคิดว่าตัวเองเป็นคนพิเศษไปซะแล้ว ไม่รู้จริงๆว่าคนแบบนี้มีชีวิตอยู่รอดมาได้ยังไง ไอ้โง่! "

เจี่ยงอันหัวและซุนเสี่ยวหย่าเกิดมาไม่เคยเห็นคนไร้ยางอายเช่นนี้ เป็นไปได้ไหมที่เขาจะคิดว่าตัวเองแน่กว่าเถ้าแก่ Vienna Concert Hall ?

นั่นคือท่านเฉียว!

ท่านเฉียวคือวีรบุรุษหนึ่งในสี่ของเมืองฮ่านเชียวนะ!

ใครเป็นคนพูดให้เขามาพบ ประโยคนี้?

หาที่ตาย!

น่าขำที่สุด!

แต่วินาทีต่อมา

หลินชิงหานยิ้มและหยิบมือถือโทรหาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย และพูดอย่างเย็นชาว่า "เรียกคนมาสักสองสามคน ไปแจ้งแผนกการเงินและส่งหลักฐานที่รวบรวมได้ทั้งหมดเกี่ยวกับการทุจริตและการใช้อำนาจเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัวในทางที่ผิดของเจี่ยงอันหัว ให้กับตำรวจทั้งหมด!"

สำหรับเจี่ยงอันหัว หลินชิงหานอยากลงมือมานานแล้ว เธอได้รวบรวมเก็บหลักฐานเก็บไว้ในมือมากมาย

ที่ผ่านมา เธอไม่กล้าทำอะไรผลีผลาม เพราะกังวลว่าเจี่ยงอันหัวจะทำอะไรที่ยุ่งยากออกมา

ตอนนี้ คุณหลี่เอ่ยปากแล้ว เจี่ยงอันหัวตายแน่

ยิ่งไปกว่านั้น คงจะตายอย่างอนาถ!

ทันทีที่คำพูดสิ้นสุดลง เสียงหัวเราะของเจี่ยงอันหัวก็หยุดลงทันที จากนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง ใบหน้าของเขามืดลงและเขาก็ดุว่า "หลินชิงหาน คุณหมายความว่าอะไร คุณต้องการลงมือกับผมจริงๆหรอ? "

หลินชิงหานไม่ได้พูดอะไร

ภายในเวลาไม่ถึงห้านาที เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่รูปร่างใหญ่โตและหยาบกร้านก็บุกเข้ามา คนพวกนี้ล้วนเป็นคนที่ติดตามท่านเฉียว พวกเขามีฝีมือการต่อสู้ที่เชี่ยวชาญ พวกเขาจับเจี่ยงอันหัวและซุนเสี่ยวหย่าที่นั่งอยู่บนโซฟาล็อกมือไว้ด้านหลัง

"เชี่ย! พวกนายตาบอด ไม่รู้ว่าฉันเป็นใครหรอ? ปล่อยกู ไม่งั้นกูจะบอกท่านเฉียว ให้ท่านเฉียวลงโทษพวกนาย!" เจี่ยงอันหัวดิ้นและโวยวาย

แต่ว่า เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยต่างก็ไม่มีใครฟังเลย

ในตอนนี้ซุนเสี่ยวหย่าไม่รู้ว่าเธอทำอะไรผิด เธอตะโกนเสียงดังอยู่ตรงนั้น “ พี่เจี่ยงเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตัวเหม็นพวกนี้มันบ้าไปแล้ว กล้าลงมือกับพี่และฉัน ไล่พวกเขาออกไปทั้งหมด! และต้องบอกเถ้าแก่ ให้เถ้าแก่ลงโทษพวกเขาให้หนักๆ!”

แต่ ณ ตอนนี้

หลี่โม่ที่นั่งอยู่บนโซฟาอย่างเฉยเมย ในมือของหลินชิงหานถือเอกสารที่เพิ่งพิมพ์มาไว้ในมือและส่งให้หลี่โม่ด้วยความเคารพ "คุณหลี่ นี่เอกสารไล่พวกเขาทั้งสองออกค่ะ"

หลี่โม่พยักหน้าและพูดเบาๆ "วางมันไว้ที่หน้าประตูเถอะ บอกเถ้าแก่ของคุณด้วยแล้วกันว่าผมเป็นคนไล่คนออกเอง ถ้าหากเขามีความคิดเห็นยังไงให้เขาติดต่อมาหาผมโดยตรง "

หลินชิงหานรีบพยักหน้า และพูดว่า "คุณหลี่ คุณกังวลมากเกินไปแล้ว เรื่องนี้คุณมีสิทธิ์ที่จะจัดการทั้งหมด ท่านเฉียวได้บอกฉันไว้ก่อนหน้านี้แล้ว คุณสามารถจัดการทุกเรื่องในVienna Concert Hall ตามความพอใจของคุณค่ะ"

เจี่ยงอันหัวและซุนเสี่ยวหย่าต่างตกตะลึงตาค้าง

จากน้ำเสียงและประโยคการพูดของหลินชิงหาน พวกเขาเดาได้ถึงความจริงที่น่ากลัว!

คุณหลี่?

หรือว่า เขาคือคุณหลี่ผู้ลึกลับคนนั้น!

คุณหลี่ที่เหมาVienna Concert Hall คนนั้น? !

เจี่ยงอันหัวและซุนเสี่ยวหย่าตกใจจนเหงื่อแตก!

พั๊ฟ!

เข่าอ่อนทรุดลงไปคุกเข่าลงกับพื้นโดยไม่ลังเล เจี่ยงอันหัวคลานไปข้างหน้าของหลี่โม่ กอดต้นขาของเขาและตะโกนว่า "หลี่ ... คุณหลี่ ผมขอโทษ ผมผิดไปแล้ว! ผมมีตาแต่หามีแววไม่ ดูถูกคนอื่นด้วยสายตาต่ำๆของผม ผมมองคุณไม่ออก ผมสมควรตาย! โปรดยกโทษให้ผม ผมไม่ได้ตั้งใจจริงๆครับ! "

ขณะที่เขาพูด เขาก็ตบปากตัวเองไปด้วย

นั่นเป็นสิ่งที่ไร้ความปรานี

ซุนเสี่ยวหย่าที่อยู่ข้างๆกลัวจนสองขาอ่อนแรง ตัวสั่นไปทั้งตัว นั่งอยู่กับที่ ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

เขา เขาไม่ใช่คนงานบ้านนอกหรอ ทำไมถึงเป็นคุณหลี่ได้!

มันเป็นไปไม่ได้!