จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 68

บทที่ 68 ผลของความไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง

เมื่อหลินชิงหานได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าของเธอก็บึ้งตึงทันที น้ำเสียงของเธอก็เย็นชาตะโกนขึ้นว่า "เจี่ยงอันหัว ใครให้คุณบุกเข้ามา ออกไปเดี๋ยวนี้!”

เธอไม่ชอบเจี่ยงอันหัว ชายวัยกลางคนที่กะล่อนปลิ้นปล้อน เพราะอีกฝ่ายมักจะปรารถนาความงามของเธอ และยังตามรังควานเธอไม่ใช่แค่วันสองวัน

พอมีเวลาว่าง ไอ้บ้านี่ก็วิ่งเข้ามายิ้มเขิน ๆ และอยากจะชวนเธอไปกินข้าว

แต่ว่ายิ่งไปกว่านั้นมือเท้าของเจี่ยงอันหัวไม่สะอาด เขาเคยชินกับการลักเล็กขโมยน้อย เดิมทีเขาได้รับเชิญจากสังคม เขายังเคยสร้างปัญหาข้างนอก ยังชวนพวกญาติๆป้าๆ เข้ามาทำงานในVienna Concert Hall

อย่างเช่น ซุนเสี่ยวหย่า ก็คือเจี่ยงอันหัวนี่แหละที่พาเข้ามา และยังสนับสนุนให้ได้เลื่อนตำแหน่ง

"หลินชิงหาน นี่คุณหมายความว่าไง? ยังไงซะผมเจี่ยงอันหัวก็เป็นหัวหน้างานในVienna Concert Hall เข้ามานั่งในนี้ไม่ได้หรอ? "

เจี่ยงอันหัวนั่งลงบนโซฟาอย่างไม่ใส่ใจ พร้อมกับกางมือทั้งสองข้างออก และนั่งไขว้ขา แววตาที่เต็มไปด้วยความเจ้าชู้ ได้กวาดสายตาไปทั่วเรือนร่างของหลิงชิงหาน！

"ตอนนี้ฉันไม่มีเวลาเถียงกับคุณ เชิญออกไป!" หลินชิงหานชี้ไปที่ประตู และตะโกนด้วยน้ำเสียงเย็นชา

คุณหลี่ก็อยู่ตรงหน้าเขา เจี่ยงอันหัวคนโง่ ถึงกับกล้าทำตามอำเภอใจ!

เจี่ยงอันหัวส่งเสียงหัวเราะออกมาสองครั้ง เหลือบมองไปหลี่โม่ที่ยืนอยู่ข้างๆ มุมปากแสดงท่าทีที่ตลกขบขันยิ้มเยาะเย้ยแล้วพูดว่า "โอ้ เก่งนี่หลินชิงหาน แม้แต่คนงานอย่างนี้ยังหามาได้ คุณคงหิวโหยมากเลยสินะ? "

หลินชิงหานขมวดคิ้ว และตำหนิไปว่า "เจี่ยงอันหัว คุณกำลังพูดถึงอะไร!"

ไอ้หมอนี่ น่ารังเกียจ!

"เหอเหอ คุณก็เข้าใจสิ่งที่ผมพูด และผมไม่ต้องการพูดเรื่องไร้สาระกับคุณ ซุนเสี่ยวหย่าเป็นคนของผม คุณไม่สามารถไล่เธอออกได้" เจี่ยงอันหัวพูดแบบเปิดเผย

ซุนเสี่ยวหย่าที่อยู่ข้างๆเขา เวลานี้ ใบหน้าที่กำลังหัวเราะเยาะเย้ยมองไปที่หลินชิงหานและหลี่โม่ ในใจของเธอยิ้มอย่างดูถูกเหยียดหยาม

หลินชิงหาน คุณบ้าคลั่งมากไม่ใช่เหรอ อยู่ต่อหน้าแฟนของฉัน คุณกลับไม่กล้าพูดแม้แต่คำเดียว!

"ฮึ!"

หลินชิงหานส่งเสียงอย่างเย็นชาและตะโกนว่า "เจี่ยงอันหัวคุณอย่าลืมว่าฉันต่างหากที่เป็นผู้จัดการของ Vienna Concert Hall ฉันมีสิทธิ์ที่จะไล่ใครก็ได้ และคุณไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่ง!"

"ไอ้xxx！หลินชิงหานฉันไว้หน้าเธอแล้วนะ แต่เธอยังหน้าด้านอีก พี่เจี่ยงของฉันพูดคำไหนคำนั้น เขาไม่กลัวตำแหน่งผู้จัดการที่เธอใช้ร่างกายแลกมาหรอก”

ซุนเสี่ยวหย่ากอดอก จ้องมองอีกฝ่ายด้วยความดูถูกและพูดว่า "อีกอย่าง ตัวเธอก็ไม่ได้สะอาดยังพาขยะแบบนี้เข้ามาอีก ส่วนตัวเธอก็ละเมิดกฎของที่นี่อยู่แล้ว ถ้ามันไปถึงหูของเถ้าแก่ ฉันจะดูว่าเธอจะอธิบายยังไง! "

หลังจากพูดจบเธอก็นั่งลงบนตักของเจี่ยงอันหัว โอบที่คอของเขาและทั้งสองก็เอนตัวเข้าหากันอย่างสนิทสนม

"หลินชิงหาน ผมขอเตือนให้คุณคิดดีๆ เพื่อคนงานบ้านนอกที่ไม่เป็นอะไรเลยแล้วมาทำให้ผมโกรธ คุ้มค่าหรอ? "

เจี่ยงอันหัวยิ้มพูดอย่างข่มขู่ด้วยดวงตาที่ร้อนแรงหยุดล้อมรอบอยู่ที่ร่างกายของหลินชิงหานแทบอยากจะกลืนกินเธอทั้งตัว

เขาอยากที่จะได้ร่างกายของหลินชิงหานมานานแล้ว ไม่ใช่เพียงแค่วันสองวัน

แต่ผู้หญิงคนนี้หยิ่งยโส ดูถูกตัวเขาและเมินเฉยต่อตัวเขามาโดยตลอด

โดยปกติ เขาแสร้งทำเป็นว่าตัวเองเป็นคนบริสุทธิ์และเย็นชา คิดไม่ถึงว่าส่วนตัวแล้วจะเป็นคนคึกคะนองขนาดนี้

ถ้าไม่ใช่ว่าวันนี้ซุนเสี่ยวหย่ามาหาเขา เจี่ยงอันหัวยังไม่รู้เลยว่า หลินชิงหานพาคนงานเข้ามาในห้องรับรอง

นี่คือแอบพบรักกัน?

พอคิดถึงตรงนี้ เจี่ยงอันหัวก็ยิ่งโกรธหลี่โม่ที่ยืนอยู่ข้างๆ

ไอ้ทึ่มคนนี้ มันมีสิทธิ์อะไรที่ได้ผู้หญิงที่สมบูรณ์แบบอย่างหลินชิงหานไปครอบครอง?

"แล้วคุณคิดจะทำอะไร? " หลินชิงหานถามอย่างเย็นชา

เธอคอยสังเกตสีหน้าของหลี่โม่ที่อยู่ข้างๆโดยตลอด พบว่าอีกฝ่ายดูนิ่งเฉยอยู่อย่างนั้น

เธอเข้าใจว่าคุณลี่ไม่ต้องการที่จะเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเรื่องนี้

เป็นบุคคลที่ยากจะจินตนาการจริงๆ แม้แต่เถ้าแก่ ที่เป็นวีรบุรุษหนึ่งในสี่อย่างท่านเฉียว ก็ยังต้อนรับเคารพอย่างนับถือ

ทำไม คำพูดหลินชิงหานในเวลานี้ หมายความว่าไง?

หรือว่าไอ้คนรักบ้านนอกที่หลินชิงหานเลี้ยงไว้คนนี้จะไม่ธรรมดา?

มีสถานะพิเศษ?

คงไม่ใช่เรื่องตลกนะ!

แต่ว่า ในขณะนี้หลี่โม่ค่อยๆเอ่ยปากพูดขึ้นมาอย่างกระทันหัน "คุณแน่ใจหรือว่าต้องการให้ผมคุกเข่าขอโทษคุณ? "

"ใช่! นายรีบคุกเข่าลงและขอโทษฉันซะ!" ซุนเสี่ยวหย่าไม่ได้คิดอะไรมาก ตอบทันทีด้วยสีหน้าที่หยิ่งผยอง

ทั้งตัวทุกรูขุมขนมีกลิ่นอายของความโอหังอวดดีและกำเริบเสิบสาน

"ไม่ใช่แค่คุกเข่า ยังต้องคลานไปหาเธอ ขอความเมตตาเหมือนสุนัขตัวหนึ่ง" เจี่ยงอันหัวพูดเสริมอย่างดูถูก

การจัดการกับคนงานบ้านนอก ไม่จำเป็นต้องลงมือด้วยตัวเองด้วยซ้ำ

ตำแหน่งของเขาก็คืออาวุธที่ดีที่สุด

"นายชื่อเจี่ยงอันหัว เป็นหัวหน้าของที่นี่หรอ? "

ในทางตรงกันข้าม ลี่โม่ไม่ได้โกรธมาก แต่ถามอย่างมีวาทศิลป์ด้วยรอยยิ้ม

"ถือว่าไอ้หนุ่มนี่ฉลาด ใช่แล้ว ผมคือหัวหน้าของVienna Concert Hall ท่านเฉียวเป็นคนหามาด้วยตัวเอง เดี๋ยวนี้รู้จักกลัวแล้วสิ? งั้นก็รีบคุกเข่าขอโทษแฟนของผมซะ!"

เจี่ยงอันหัว นั่งบนโซฟา โดยไขว้ขาขึ้น ด้วยท่าทางที่เย่อหยิ่ง

หลี่โม่ยิ้มจาง ๆ จากนั้นมองกลับไปที่หลินชิงหาน ด้วยใบหน้าที่เย็นชาและพูดว่า "ไล่ทั้งคู่ออกซะ ตรวจสอบด้วยว่าพวกเขาได้ทุจริตอะไรรึเปล่า ได้ใช้อำนาจในทางที่ผิดหรือไม่ ผมหวังว่าจะจัดการทันที หากทำไม่ได้ก็ให้เถ้าแก่พวกคุณมาพบผม! "