บทที่ 78 หมายหัว
หัวหน้าตระกูลหวางกับลูกชายและลูกสาวออกจากบ้านแล้ว
เรื่องนี้ จุดชนวนจากกลุ่มเล็กๆกลายเป็นประเด็นสนทนาไปทั่วเมืองฮ่านในพริบตา
ถึงยังไง ในเมืองฮ่านแห่งนี้ตระกูลหวางก็ถือเป็นครอบครัวที่ร่ำรวยในระดับรองลงมาเท่านั้นแล้ว ในเมืองฮ่านนี่เมื่อเทียบกับตำแหน่งของตระกูลกู้ก็สูงกว่าเป็นไหนๆ
แต่หัวข้อสนทนาเรื่องที่หวางห้านเชาถูกคนกระหน่ำชกที่บริษัทวินเซิงกับหวางเมิ่งเหยาถูกกู้หยุนหลันตบหน้านั้น ก็ถูกกระจายข่าวไปสู่คนทุกระดับในเมืองฮ่านอย่างรวดเร็ว
ทุกคนต่างก็นิ่งอึ้งไป เมื่อได้ดูวิดีโอของกล้องที่ถูกถ่ายอย่างสั่นๆในฟีดข่าว ก่อนจะพูดไม่ออกไปเป็นเวลานาน
“ให้ตายสิ! ไอ้หลี่โม่นี่ก็ห้าวหาญมากอยู่นะ ไม่เหมือนกับเป็นคนไร้ประโยชน์อะไรนั่นเลย ขนาดผู้หญิงที่ดุแบบหวางเมิ่งเหยาเขายังกล้าหาเรื่องเลย”
“เหอๆ ก็แค่เศษสวะคนหนึ่งเท่านั้นล่ะ จะทำเรื่องดีๆอะไรออกมาได้ ตอนนี้ ตระกูลหวางทั้งตระกูลก็ไปพูดคุยถึงบริษัทวินเซิงแล้ว”
“นั่นสินะ กู้หยุนหลันนั่นครั้งนี้โชคร้ายเสียจริงนะ ได้ไปแต่งงานกับสามีไร้สมองแบบนั้นน่ะ”
ฝูงชนกำลังต่างคนต่างส่งความแสดงความเห็นลงในกลุ่มวีแชท คำพูดต่างๆพวกนั้นล้วนแฝงไปด้วยความดูถูกกับสมเพชในความโชคร้ายของคนอื่น
คนแทบทุกคนต่างก็มั่นใจว่า ครั้งนี้ผู้นำตระกูลหวางพาลูกชายกับลูกสาวมาพูดคุยเรื่องนี้แน่
ส่วนทางนี้ เมื่อสิบกว่านาทีก่อน กู้ซิงเว๋ยเพิ่งจะกลับออกจากร้านกาแฟชั้นลงเข้าสู่ห้องทำงาน มาถึงเขาก็เห็นกลุ่มคนแยกตัวออกแล้ว มุมปากของเขาอดไม่ได้ที่จะเยาะเย้ยออกมาเล็กน้อย ก่อนจะหาสักคนมาถามว่า “รองประธานกู้กับประธานหวางล่ะ?”
พนักงานคนนั้นรีบตอบอ้ำๆอึ้งๆด้วยความกลัว “รองประธานกู้ออกไปแล้วค่ะ ประธานหวางเองก็ด้วย”
กู้ซิงเว๋ยขมวดคิ้วมองไปที่ท่าทางหลบเลี่ยงของทุกคน ใจของเขารู้ได้ถึงความผิดปกติ เขาจึงรีบถามไปว่า “มีเรื่องอะไรกันเหรอ?”
พนักงานคนนั้นถึงได้เล่าเรื่องที่ผ่านมาให้เขาฟัง
หลังจากฟังจบ กู้ซิงเว๋ยทั้งตกใจทั้งโกรธจัด “อะไรนะ? หวางห้านเชาถูกทำร้าย? กู้หยุนหลันยังตบหวางเมิ่งเหยาอีก!”
แม่เจ้าเว้ย!
กู้หยุนหลัน เธอจบเห่แน่ งานนี้ตายสถานเดียว!
แทบจะไม่ต้องคิด กู้ซิงเว่ยก็รู้ว่า โอกาสของเขามาถึงแล้ว
กู้หยุนหลันกล้าทำร้ายผู้ร่วมลงทุน งั้นเธอก็รนหาที่ตายน่ะสิ
คิดแล้ว เขาก็รีบหมุนตัวออกจากบริษัทไปทันที ก่อนจะขับรถไปยังบ้านใหญ่ของตระกูลกู้ เมื่อมาถึงเขาก็ตะโกนเสียงดัง “คุณปู่ เกิดเรื่องแล้ว เกิดเรื่องแล้วครับ!”
คุณปู่ที่กำลังรดน้ำดอกไม้และเดินดูนกในสวนอยู่ในเวลานี้ เมื่อเห็นกู้ซิงเว๋ยรีบร้อนเดินเข้ามา เขาก็ทำสีหน้าเย็นชา แล้วตำหนิขึ้นมาว่า “ไม่รู้จักเด็กไม่รู้จักผู้ใหญ่ เมื่อไรแกจะสุขุมได้สักทีฮะ!”
กู้ซิงเว๋ยกลืนน้ำลายลงคอไปหลายครั้งพร้อมทั้งหอบหายใจ แล้วพูดขึ้นว่า “คุณปู่ เรื่องด่วน เรื่องด่วนมากเลยครับ กู้หยุนหลันตบหน้าหวางเมิ่งเหยา อีกอย่างระหว่างทางผมยังได้ยินมาว่า คุณลุงหวางพาหวางห้านเชากับหวางเมิ่งเหยามาที่บริษัทวินเซิงของเราครับ”
ปึง!
กาน้ำในมือของคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ร่วงลงบนพื้น เขามึนงงไปหมด ก่อนจะถามว่า “เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่? กู้หยุนหลันไปตบหวางเมิ่งเหยาได้ยังไง?”
ต่อจากนั้น กู้ซิงเว๋ยก็เติมสีใส่ไข่ให้กับเรื่องที่เพิ่งได้ยินจากบริษัทเมื่อกี้ ว่ากู้หยุนหลันทั้งหยิ่งผยองทั้งใช้อำนาจบาตรใหญ่ แล้วก็บอกอีกว่าหลี่โม่เข้ามาทุบตีหวางเมิ่งเหยาอย่างรุนแรง ผ่านการอธิบายนั่นมันเป็นเรื่องที่เลวร้ายมาก
แน่นอนว่า เรื่องที่เฉียวเจิ้งหลงมาในตอนหลังนั้น กู้ซิงเว๋ยไม่ได้เล่า
เพราะว่าตัวเขาเองก็สงสัย ว่าท่านเฉียวไม่ได้มาช่วยหวางห้านเชา
“กำเริบเสิบสาน! เจ้ากู้หยุนหลันนี่ช่างกล้านัก! แม้แต่คุณหนูตระกูลหวางยังกล้าทำร้าย!”
คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้โกรธจนหอบหายใจ สีหน้าเต็มไปด้วยความโกรธ ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ยังมีไอ้หลี่โม่นั่นอีก มันคิดจะทำอะไรฮะ? นี่มันหาเรื่องหายนะให้ตระกูลกู้ของเราเลยนะ! แกรีบโทรบอกให้ทั้งสองคนไปรอปู่ที่บริษัท!”
“ได้ครับ คุณปู่”
กู้ซิงเว๋ยแสดงสีหน้าเหมือนทั้งร้อนรนใจทั้งกังวลใจมาก แต่จริงๆในใจเขากำลังหัวเราะเยาะ
ฮ่าฮ่า!
เยี่ยมเลย ครั้งนี้ขอดูหน่อย ว่ากู้หยุนหลันกับหลี่โม่จะหนีไปทางไหนกัน!
ตำแหน่งรองประธานของกู้หยุนหลันนั่น เกรงว่าคงไม่มั่นคงแล้วล่ะนะ
ไม่กี่นาทีต่อมา ทางฝั่งของกู้หยุนหลันที่อยู่ ณ โรงพยาบาลก็ได้รับสายของกู้ซิงเว๋ย ภายในสายนั้นก็มีเสียงดังตะคอกขึ้นทันที “กู้หยุนหลัน เธอกับหลี่โม่รับไสหัวกลับเข้ามาในบริษัทเดี๋ยวนี้!”
เมื่อกู้หยุนหลันได้ยินเสียงของกู้ซิงเว๋ย ก็ตอบกลับอย่างเย็นชาไปทันทีว่า “ขอโทษด้วยนะ ตอนนี้ไม่ว่าง”
“เธอกล้ามากเลยนะ คุณปู่เป็นคนให้โทรมาบอก!” กู้ซิงเว๋ยเสียงดัง ส่วนคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ที่อยู่ด้านข้างนั้นมีสีหน้าลึกล้ำ เขาเอ่ยว่า “กู้หยุนหลัน พาหลี่โม่มาคุกเข่าที่หน้าประตูรอปู่!”
พูดจบคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ก็ยันไม้เท้า แล้วรีบออกจากบ้านไปในทันที
ส่วนทางด้านของกู้ซิงเว๋ยนั้นกำลังหัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังอยู่กับโทรศัพท์ “กู้หยุนหลัน ครั้งนี้เธอตายแน่ ผมจะเล่นงานเธอให้ตายเลย”
ป้าบ!
สายโทรศัพท์วางไปแล้ว กู้หยุนหลันมองโทรศัพท์ด้วยสีหน้าสงสัยสุดขีด
หลี่โม่เดินเข้ามาพอดี เขาเห็นกู้หยุนหลันสีหน้าแย่มาก จึงถามขึ้นว่า “เป้นอะไรไปถึงได้สีหน้าแย่ขนาดนั้น?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...