จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 80

บทที่ 80 คาดไม่ถึง

หวางฉางเห้อพาลูกชายและลูกสาวรีบวิ่งเหยาะๆมายังหน้าประตู

กู้ซิงเว๋ยที่กำลังโต้เถียงกับกู้หยุนหลันอยู่พอดีก็เลิกคิ้วขึ้นในตอนนั้น เมื่อเห็นคนที่มา สีหน้าของเขาที่กำลังโกรธแค้นก็แปรเปลี่ยนเป็นนอบน้อมในทันที ก่อนจะได้เข้าไปทักทาย “คุณลุงหวาง ท่านมาแล้ว”

หลังจากตะโกน กู้ซิงเว๋ยก็เหลือบสายตาทอดมองไปยังกู้หยุนหลัน สายตานั่นของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความเย้ยหยัน

หวางฉางเห้อมาถึงแล้ว งั้นกู้หยุนหลันกับหลี่โม่ก็ต้องจบเห่แน่!

กู้ซิงเว่ยยื่นมือทั้งสองข้างออกไป ตั้งใจจะจับมือกับหวางฉางเห้ออย่างกระตือรือร้น

หวางฉางเห้อผู้ที่เป็นผู้นำตระกูลหวางคนนี้ ในเมืองฮ่านถือว่าเป็นผู้ร่ำรวยในระดับสองรองลงมา เมื่อเทียบกับตระกูลกู้แล้ว ตำแหน่งของพวกเขาสูงกว่าเป็นไหนๆ

อีกทั้งยังเป็นผู้ร่วมลงทุนของบริษัทวินเซิง กู้ซิงเว่ยก็ต้องต้อนรับอย่างระมัดระวังสิ

แต่แล้ว ในวินาทีต่อมา กู้ซิงเว๋ยก็ต้องตกตะลึงนิ่งค้างอยู่กับที่

เพราะหวางฉางเห้อมองข้ามแล้วเดินผ่านหน้าเขาไป ก่อนจะพุ่งตรงเข้าหาหลี่โม่ด้วยสีหน้าเต็มเปี่ยมด้วยรอยยิ้ม เขายื่นมือสองข้างออกไป แล้วยิ้มอย่างเอาใจพร้อมพูดว่า “คุณหลี่ ขอโทษด้วยครับ ผมมาขอโทษท่านด้วยตัวเองแล้วครับ”

ฉากนี้ ทำเอากู้ซิงเว๋ยรวมถึงกู้หยุนหลันและคนอื่นๆต่างก็ต้องตกตะลึง!

คุณหลี่?!

หวางฉางเห้อมองข้ามกู้ซิงเว๋ยก็พอแล้ว ตอนนี้เขายังไปขอโทษไอ้เศษสวะอย่างหลี่โม่อีกเหรอ?

นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?

บนใบหน้าของกู้ซิงเว๋ยมีคำว่าตะลึงเขียนอยู่เต็มไปหมด ดวงตาของเขาเบิกกว้างรับไม่ได้กับสถานการณ์เบื้องหน้านี้

กู้หยุนหลันยิ่งตกตะลึง ปากเล็กๆของเธอค่อยๆง้างออก แล้วมองหวางฉางเห้อโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะทอดสายตาไปยังหลี่โม่

คิดไม่ถึงว่าหวางฉางเห้อยังก้มหัวให้หลี่โม่ด้วย?

นี่มันเรื่องอะกัน?

หลี่โม่เองก็สั่นสะท้านเล็กน้อย คิ้วของเขาขมวด สายตาเย็นชาเล็กน้อย

สายตาราวกับอาวุธนั่นมองไปยังหวางฉางเห้อ ทำเอาเขาตกใจจนวิญญาณแทบหลุด!

ทันใดนั้น เขาก็จำสิ่งที่ฉู่จงเทียนพูดก่อนหน้านี้ได้ ว่าคุณหลี่ไม่ชอบให้โอ้อวด...

จบกัน!

หวางฉางเห้อร้องอุทานในใจ สมองของเขาพลิกกลับอย่างรวดเร็ว เขารีบยื่นมือไปทางกู้หยุนหลันเพื่อเอ่ยขอโทษว่า “ท่านนี้คงจะเป็นรองประธานกู้ กู้หยุนหลันสินะครับ ขอโทษด้วยครับ ผมมาช้าไป ผมมาขอโทษแทนลูกชายกับลูกสาวของผมครับ”

เมื่อเห็นหวางฉางเห้อหันหน้ามามองตัวเขา กู้หยุนหลันก็ตกตะลึงไปเล็กน้อย จากนั้นจึงรีบยื่นมือไปจับหวางฉางเห้อด้วยความรู้สึกกลัว ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ประธานหวาง นี่ท่าน?”

ทุกคนเองก็ถอนหายใจออกในใจ ก่อนจะลืมฉากเมื่อกี้ไป

ตอนนี้เองกู้ซิงเว่ยถึงจะรวบรวมรอยยิ้มเดินเข้าไป แล้วเอ่ยขึ้นว่า “คุณลุงครับ คุณลุงกำลังทำอะไรอยู่ครับ? ทำไมท่านต้องขอโทษเธอด้วยล่ะ พวกเรากำลังสั่งสอนกู้หยุนหลันให้เธอขอโทษท่านอยู่เลยนะครับ คุณปู่ของผมก็ออกคำสั่งแล้ว ว่าให้ถอดตำแหน่งรองประธานของกู้หยุนหลัน ในขณะเดียวกันก็เอาเธอออกจากบริษัทวินเซิงไปด้วย ผมหวังว่าจะไม่ใช่เพราะเธอทำเรื่องโง่เขลา จนส่งผลต่อมิตรภาพและความร่วมมือระหว่างเราสองตระกูลนะครับ”

กู้ซิงเว๋ยไม่เข้าใจ หวางฉางเห้อไม่ใช่ว่ามาที่นี่เพื่อเอาเรื่องอย่างนั้นเหรอ?

ทำไมถึงได้ก้มหัวขอโทษให้กู้หยุนหลันกันล่ะ

หันมองหวางเมิ่งเหยากับหวางห้านเชา พวกเขาทั้งคู่ยืนอยู่ด้านข้างโดยไม่มีใครพูดอะไรแม้แต่ประโยคเดียว

คนที่เย่อหยิ่งและใจร้อนอย่างหวางเมิ่งเหยา ตอนนี้กลับยืนอยู่กับที่ สีหน้าทั้งกังวลทั้งหวาดกลัว

ส่วนอีกฝั่ง หวางฉางเห้อหลังจากได้ยินคำพูดของกู้ซิงเว๋ย คอของเขาก็เย็นวาบ เหงื่อออกท่วมตัว ก่อนจะถามว่า “อะไรนะ? นี่พวกคุณไล่รองประธานกู้ออกงั้นเหรอ? ไม่ได้นะ ไม่ได้เด็ดขาด!”

หวางฉางเห้อถึงกับตะโกน เขาพูดกับกู้ซิงเว๋ยด้วยใบหน้าเย็นชาทันที “พาผมไปพบคุณปู่ของคุณเดี๋ยวนี้!”

กู้ซิงเว๋ยนิ่งอึ้ง อยากจะพูดอะไรต่อ แต่เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาของหวางฉางเห้อ เขาก็ทำได้แค่โค้งตัวลงพร้อมพูดว่า “คุณลุงลุง เชิญท่านมากับผม”

เมื่อคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ได้ยินแบบนั้น เขาก็รีบลุกขึ้นยืน ก่อนจะเห็นหวางฉางเห้อที่สีหน้าเย็นชาเดินเข้ามา พร้อมด้านหลังยังที่มีกู้หยุนหลัน หลี่โม่ และคนอื่นๆอยู่ด้วย

“ประธานหวาง ในที่สุดท่านก็มา” คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้สีหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้มพร้อมทั้งยื่นมือทั้งสองข้างออกไปทักทาย

หวางฉางเห้อไม่ได้จับมือเขา แต่กลับเมินเฉยคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ไป ก่อนจะพูดอย่างตรงประเด็นไปว่า “คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ คุณทำแบบนี้มันไม่ถูกต้องเลยนะ!”

ได้ยินแบบนั้น คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ก็สั่นสะท้าน เห็นได้ว่าหวางฉางเห้อคนนี้กำลังโกรธ

ดังนั้นเขาก็เลยรีบชี้กู้หยุนหลันกับหลี่โม่ที่อยู่หลังหวางฉางเห้อ แล้วตำหนิด้วยเสียงเย็นชาว่า “พวกแกสองคน ยังไม่รีบไสหัวมา แล้วคุกเข่าขอโทษประธานหวางอีก!”

“เรื่องของเมิ่งเหยากับห้านเชาน่ะ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ เป็นผมเองที่ดูแลได้ไม่ดี วันนี้ผมอยู่ที่นี่ พวกคุณตีสองคนนั้นได้ตามอำเภอใจเลยนะครับ” คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้รีบพูดด้วยรอยยิ้มกับหวางเมิ่งเหยาและหวางห้านเชาที่ยืนอยู่ข้างหลังหวางฉางเห้อ

ตอนนี้หวางเมิ่งเหยากับหวางห้านเชากล้ารับคำของคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ที่ไหนกัน พวกเขาทำเพียงยิ้มน้อยๆ อย่างกระอักกระอ่วนก่อนจะส่ายหน้า แล้วตอบว่า “ไม่ล่ะครับ”

ให้กู้หยุนหลันกับหลี่โม่คุกเข่าเนี้ยนะ?

เกรงว่าเมืองฮ่านคงไร้ชื่อตระกูลหวางแน่!

หวางฉางเห้อเห็นว่าคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ยังกล้าทำตัวเสียมารยาทกับหลี่โม่ขนาดนี้ เขาก็เกิดโมโหแล้วตั้งใจจะตำหนิ แต่คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้นั่นก็เกิดขัดเขาขึ้นมาว่า “ประธานหวาง ท่านวางใจ ท่านอยากจะพูดอะไรผมทราบดีครับ วันนี้ทุกคนก็อยู่ด้วยผมจะต้องชดใช้ให้แก่ท่านแน่นอนครับ”

พูดจบ คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ก็ชี้ไปที่กู้หยุนหลันกับหลี่โม่ แล้วพูดตะคอกอย่างโมโหอีกครั้งว่า “ยังนิ่งอึ้งอยู่ทำไมอีก รีบคุกเข่าเดี๋ยวนี้!”

พูดจบ เขาก็ใช้ไม้เท้าของเขากระแทกพื้นอย่างแรง

ไอ้เจ้ากู้หยุนหลันกับหลี่โม่นี่ ชักจะกำเริบเสิบสานมากขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ!

จนหวางฉางเห้อมาหาถึงที่แล้ว พวกเขายังจะกล้ายืนนิ่งๆอีก

แต่ทว่า...ฉากต่อมานั้นกลับทำให้คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ถึงกับไร้การตอบสนองไปเป็นเวลานาน

หวางฉางเห้อมองคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้อย่างเย็นชา แล้วพูดว่า “ประธานกู้ ผมว่าคุณเข้าใจผิดแล้วล่ะ ผมไม่ได้มาพูดแทนลูกสาวกับลูกชายผม ผมมาพูดแทนกู้หยุนหลันต่างหากล่ะ!”