บทที่ 80 คาดไม่ถึง
หวางฉางเห้อพาลูกชายและลูกสาวรีบวิ่งเหยาะๆมายังหน้าประตู
กู้ซิงเว๋ยที่กำลังโต้เถียงกับกู้หยุนหลันอยู่พอดีก็เลิกคิ้วขึ้นในตอนนั้น เมื่อเห็นคนที่มา สีหน้าของเขาที่กำลังโกรธแค้นก็แปรเปลี่ยนเป็นนอบน้อมในทันที ก่อนจะได้เข้าไปทักทาย “คุณลุงหวาง ท่านมาแล้ว”
หลังจากตะโกน กู้ซิงเว๋ยก็เหลือบสายตาทอดมองไปยังกู้หยุนหลัน สายตานั่นของเขาเต็มเปี่ยมไปด้วยความเย้ยหยัน
หวางฉางเห้อมาถึงแล้ว งั้นกู้หยุนหลันกับหลี่โม่ก็ต้องจบเห่แน่!
กู้ซิงเว่ยยื่นมือทั้งสองข้างออกไป ตั้งใจจะจับมือกับหวางฉางเห้ออย่างกระตือรือร้น
หวางฉางเห้อผู้ที่เป็นผู้นำตระกูลหวางคนนี้ ในเมืองฮ่านถือว่าเป็นผู้ร่ำรวยในระดับสองรองลงมา เมื่อเทียบกับตระกูลกู้แล้ว ตำแหน่งของพวกเขาสูงกว่าเป็นไหนๆ
อีกทั้งยังเป็นผู้ร่วมลงทุนของบริษัทวินเซิง กู้ซิงเว่ยก็ต้องต้อนรับอย่างระมัดระวังสิ
แต่แล้ว ในวินาทีต่อมา กู้ซิงเว๋ยก็ต้องตกตะลึงนิ่งค้างอยู่กับที่
เพราะหวางฉางเห้อมองข้ามแล้วเดินผ่านหน้าเขาไป ก่อนจะพุ่งตรงเข้าหาหลี่โม่ด้วยสีหน้าเต็มเปี่ยมด้วยรอยยิ้ม เขายื่นมือสองข้างออกไป แล้วยิ้มอย่างเอาใจพร้อมพูดว่า “คุณหลี่ ขอโทษด้วยครับ ผมมาขอโทษท่านด้วยตัวเองแล้วครับ”
ฉากนี้ ทำเอากู้ซิงเว๋ยรวมถึงกู้หยุนหลันและคนอื่นๆต่างก็ต้องตกตะลึง!
คุณหลี่?!
หวางฉางเห้อมองข้ามกู้ซิงเว๋ยก็พอแล้ว ตอนนี้เขายังไปขอโทษไอ้เศษสวะอย่างหลี่โม่อีกเหรอ?
นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?
บนใบหน้าของกู้ซิงเว๋ยมีคำว่าตะลึงเขียนอยู่เต็มไปหมด ดวงตาของเขาเบิกกว้างรับไม่ได้กับสถานการณ์เบื้องหน้านี้
กู้หยุนหลันยิ่งตกตะลึง ปากเล็กๆของเธอค่อยๆง้างออก แล้วมองหวางฉางเห้อโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะทอดสายตาไปยังหลี่โม่
คิดไม่ถึงว่าหวางฉางเห้อยังก้มหัวให้หลี่โม่ด้วย?
นี่มันเรื่องอะกัน?
หลี่โม่เองก็สั่นสะท้านเล็กน้อย คิ้วของเขาขมวด สายตาเย็นชาเล็กน้อย
สายตาราวกับอาวุธนั่นมองไปยังหวางฉางเห้อ ทำเอาเขาตกใจจนวิญญาณแทบหลุด!
ทันใดนั้น เขาก็จำสิ่งที่ฉู่จงเทียนพูดก่อนหน้านี้ได้ ว่าคุณหลี่ไม่ชอบให้โอ้อวด...
จบกัน!
หวางฉางเห้อร้องอุทานในใจ สมองของเขาพลิกกลับอย่างรวดเร็ว เขารีบยื่นมือไปทางกู้หยุนหลันเพื่อเอ่ยขอโทษว่า “ท่านนี้คงจะเป็นรองประธานกู้ กู้หยุนหลันสินะครับ ขอโทษด้วยครับ ผมมาช้าไป ผมมาขอโทษแทนลูกชายกับลูกสาวของผมครับ”
เมื่อเห็นหวางฉางเห้อหันหน้ามามองตัวเขา กู้หยุนหลันก็ตกตะลึงไปเล็กน้อย จากนั้นจึงรีบยื่นมือไปจับหวางฉางเห้อด้วยความรู้สึกกลัว ก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ประธานหวาง นี่ท่าน?”
ทุกคนเองก็ถอนหายใจออกในใจ ก่อนจะลืมฉากเมื่อกี้ไป
ตอนนี้เองกู้ซิงเว่ยถึงจะรวบรวมรอยยิ้มเดินเข้าไป แล้วเอ่ยขึ้นว่า “คุณลุงครับ คุณลุงกำลังทำอะไรอยู่ครับ? ทำไมท่านต้องขอโทษเธอด้วยล่ะ พวกเรากำลังสั่งสอนกู้หยุนหลันให้เธอขอโทษท่านอยู่เลยนะครับ คุณปู่ของผมก็ออกคำสั่งแล้ว ว่าให้ถอดตำแหน่งรองประธานของกู้หยุนหลัน ในขณะเดียวกันก็เอาเธอออกจากบริษัทวินเซิงไปด้วย ผมหวังว่าจะไม่ใช่เพราะเธอทำเรื่องโง่เขลา จนส่งผลต่อมิตรภาพและความร่วมมือระหว่างเราสองตระกูลนะครับ”
กู้ซิงเว๋ยไม่เข้าใจ หวางฉางเห้อไม่ใช่ว่ามาที่นี่เพื่อเอาเรื่องอย่างนั้นเหรอ?
ทำไมถึงได้ก้มหัวขอโทษให้กู้หยุนหลันกันล่ะ
หันมองหวางเมิ่งเหยากับหวางห้านเชา พวกเขาทั้งคู่ยืนอยู่ด้านข้างโดยไม่มีใครพูดอะไรแม้แต่ประโยคเดียว
คนที่เย่อหยิ่งและใจร้อนอย่างหวางเมิ่งเหยา ตอนนี้กลับยืนอยู่กับที่ สีหน้าทั้งกังวลทั้งหวาดกลัว
ส่วนอีกฝั่ง หวางฉางเห้อหลังจากได้ยินคำพูดของกู้ซิงเว๋ย คอของเขาก็เย็นวาบ เหงื่อออกท่วมตัว ก่อนจะถามว่า “อะไรนะ? นี่พวกคุณไล่รองประธานกู้ออกงั้นเหรอ? ไม่ได้นะ ไม่ได้เด็ดขาด!”
หวางฉางเห้อถึงกับตะโกน เขาพูดกับกู้ซิงเว๋ยด้วยใบหน้าเย็นชาทันที “พาผมไปพบคุณปู่ของคุณเดี๋ยวนี้!”
กู้ซิงเว๋ยนิ่งอึ้ง อยากจะพูดอะไรต่อ แต่เมื่อสัมผัสได้ถึงสายตาของหวางฉางเห้อ เขาก็ทำได้แค่โค้งตัวลงพร้อมพูดว่า “คุณลุงลุง เชิญท่านมากับผม”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิมังกร
อ่านมาถึงตอน 263 เน่าสนิท ไอ้คนเขียนก็ช่างมีความอดทน มีแต่เรื่องดูถูกโง่ๆ หลายร้อยรอบ วนอยู่อย่างนั้น กุก็ทนอ่านอยู่ได้...
อ่านสนุกมากเลยครับ...