จักรพรรดิมังกร นิยาย บท 81

บทที่ 81 หลี่โม่หรือ

มาทวงความยุติธรรมให้กับกู้หยุนหลัน?

คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้นิ่งไป ไม่เข้าใจว่าหวางฉางเห้อพูดเรื่องอะไรกันแน่

“ประธานหวาง ท่านหมายความว่ายังไง?” คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้กล่าวถามด้วยความสงสัย

หวางฉางเห้อไม่พอใจ “คุณถอดตำแหน่งประธานของกู้หยุนหลันใช่ไหม แถมยังไล่เธอออกจากบริษัทวินเซิงงั้นเหรอ?”

“ก็เพราะหยุนหลันกลั่นแกล้งเมิ่งเหยา ผมทำเพื่อความยุติธรรม ประทานหวาง ท่านวางใจได้ หากท่านคิดว่าการลงโทษนี้เบาเกินไป ท่านว่ามาเลย ผมจะทำตามคำร้องขอแน่นอน ขอเพียงแค่ไม่ส่งผลกระทบต่อความร่วมมือระหว่างเราก็พอ ไม่กระทบต่อการลงทุนก็พอแล้ว”

คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ระเบิดหัวเราะเสียงดัง ใบหน้านั้น ช่างหน้าหนาหน้าทน

แต่

หวางฉางเห้อกลับมีสีหน้าบึ้งตึง “ผมหมายความว่า ฟื้นฟูตำแหน่งประธานของกู้หยุนหลันซะ แล้วอีกเรื่อง ความร่วมมือด้านการลงทุนของตระกูลหวางและบริษัทวินเซิง ต่อจากนี้ให้กู้หยุนหลันรับผิดชอบดูแลทั้งหมด”

ซู๊ด!

ภายในห้องประชุม ทุกคนต่างสูดลมหายใจเข้า

นี่มัน นี่มันหมายความว่ายังไง?

หวางฉางเห้อบ้าไปแล้วรึเปล่า?

ลูกสาวของตัวเองถูกรังแก แต่เขากลับช่วยเหลือผู้กระทำ?

คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้นิ่งไปสักพักหนึ่ง ก่อนกล่าวถามด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ “ประธานหวาง ท่านไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม?”

“แน่นอนสิ” หวางฉางเห้อตอบกลับ “ผมสืบรู้รายละเอียดเรื่องนี้หมดแล้ว เมิ่งเหยาเป็นผู้กระทำก่อน เรามาเพื่อขอโทษประธานกู้โดยเฉพาะ คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้อย่าเอาความประธานกู้เลย”

เขาเอ่ย พลางพาลูกสาวของเขา หันไปทางกู้หยุนหลัน ก้มศีรษะโค้งคำนับพร้อมกล่าว “ประธานกู้ ต้องขออภัยด้วย ที่สร้างปัญหาให้กับคุณ”

หวางเมิ่งเหยาเองก็กล่าวขออภัยด้วยเช่นเดียวกัน “ขอโทษ ฉันไม่ควรหาเรื่องคุณ ขอต้องอภัยด้วย กับการกระทำของฉันในวันนี้”

หวางห้านเชาเองก็ขอโทษหลี่โม่ทันที “คุณ…..คุณหลี่ ต้องขอโทษด้วย วันนี้ผมวู่วามเกินไป หวังว่าคุณจะไม่ถือโกรธเอาความผม และหวังว่าคุณจะไม่บอกกับท่านเทียนและท่านเฉียว……”

ยังไม่ทันได้จบประโยคดี หลี่โม่ขัดขึ้นเสียก่อน “พอได้แล้ว ไม่มีอะไรแล้ว ผมไม่เอาความคุณ แต่เรื่องนี้ ต้องให้หยุนหลันเป็นคนตัดสินใจ”

จบคำ หลี่โม่หันไปทางกู้หยุนหลันที่ยืนนิ่งอยู่อีกทาง

กู้หยุนหลันถึงได้รู้สึกตัวขึ้นมา และหันไปทางทั้งสามที่ก้มหน้าโน้มตัวลง พลันประคองหวางฉางเห้อให้ลุกขึ้น “ประธานหวาง ไม่ต้องทำแบบนี้หรอก เรื่องนี้ ช่างเถอะค่ะ ขอให้ท่านประธานหวางยังคงจะร่วมมือกับบริษัทวินเซิงต่อไป”

หวางฉางเห้อฉีกยิ้มกว้าง ปาดเหงื่อที่ไหลผุดเต็มหน้าผาก หากแต่สายตากลับตกไปอยู่ที่หลี่โม่ ชายหนุ่มส่งสายตาตอบรับ หวางฉางเห้อถึงได้ถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ประธานกู้ ถ้างั้นพวกเราขอตัวก่อน”

จบคำ เขาเดินออกไปอย่างเร่งรีบพร้อมกับลูกสาวและลูกชาย โดยไม่ล่ำลาคุณท่านใหญ่ตระกูลกู้สักคำ

ในตอนนี้ ทุกคนในห้องประชุมต่างพ่นลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่

สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ ส่งผลกระทบต่อสายตาจนเกินไป!

หวางฉางเห้อพาลูกสาวและลูกชาย มาขอโทษกู้หยุนหลันและหลี่โม่เนี่ยนะ

คุณท่านใหญ่กู้เองก็ตื่นตระหนกไม่แพ้กัน พลันจ้องมองกู้หยุนหลันด้วยความสงสัย “หยุนหลัน นี่มันเรื่องอะไรกันแน่?”

กู้หยุนหลันเองก็ไม่สามารถเข้าใจได้ เธอส่ายหน้าพร้อมกล่าว “คุณปู่ หนูเองก็ไม่รู้ค่ะ”

จบคำ เธอหันไปทางหลี่โม่ที่ยืนหัวเราะอยู่ข้างกาย

เรื่องนี้ มีส่วนเกี่ยวข้องกับเขางั้นเหรอ?

คุณท่านใหญ่ตระกูลกู้ขมวดคิ้วแน่น นิ่งคิดอยู่ครึ่งค่อนวันก็ไม่สามารถเข้าใจได้

แต่ว่า ในเมื่อเรื่องมันเป็นแบบนี้ไปแล้ว เขาเองก็ไม่สามารถเอาความต่อไปได้ จึงหันไปกล่าวกับกู้หยุนหลัน “ในเมื่อประธานหวางร้องขอเอาไว้ ถ้างั้นเธอก็อยู่ในตำแหน่งประธานต่อไป และเรื่องการลงทุนกับตระกูลหวาง เธอก็รับหน้าที่ดูแลแทนแล้วกัน ลำบากเธอแล้ว”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น กู้ซิงเว๋ยเหมือนถูกไฟรนก้น พลันตะโกนเสียงดัง “คุณปู่ ไม่ได้นะ จะคืนตำแหน่งประธานให้กับกู้หยุนหลันได้ยังไง ท่านลองพิจารณาเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้สิ และ เรื่องการลงทุนร่วมกับตระกูลหวาง ผมเป็นผู้ดูแลมาโดยตลอดนี่”