จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี นิยาย บท 34

บทที่ 34 แก้ต่างอย่างไรก็ฟังไม่ขึ้น

รูปถ่ายลับส่วนตัว?!

ดวงตาของโล่เฉินเบิกกว้าง จากนั้นก็เกิดความโกรธเคืองขึ้นมา

อุณหภูมิด้านในห้องรู้สึกจะเพิ่มขึ้นมาหลายองศา

“ไอ้คนตัณหากลับ!”หลิวเซียงหลันด่าทอต่อว่าสารพัด

หานเจี้ยนเย่ยิ่งตาแดงร้อนเป็นไฟ คว้าไม้กวาดจะกระโจนเข้าใส่ให้ได้

โล่เฉินก็สู้กลับไม่ได้ เพราะยังไงเสียก็เป็นพ่อตาของเขา

“หยู่ถิงเพิ่งกลับมาไม่กี่วัน นายก็กุมรูปถ่ายส่วนตัวของเธอได้แล้วเหรอ หรือว่านายมีตั้งนานแล้วและข่มขู่หยู่ถิงมาโดยตลอด ไอ้บ้าเลวระยำ ไร้คุณธรรม หยู่ถิงอายุยังน้อย ทำไมนายถึงทำได้ลงคอ!”

หลิวเซียงหลันก็พุ่งเข้ามา ทั้งสองร่วมมือกันตีขึ้นมา

“นายมันเนรคุณ กินของพวกเรา ใช้ของพวกเรา อยู่บ้านของพวกเรา ทำลายลูกสาวคนโตของฉันยังไม่พอ ยังคิดจะลงมือกับลูกสาวคนเล็กของฉันอีก”

ด้านในห้องชุลมุนวุ่นวายมาก โล่เฉินเอามือบังหัวแล้วหดตัวอยู่ที่มุมห้อง

หานเจี้ยนเย่หายใจเสียงหอบเหนื่อย หน้าผากปรากฏเส้นเอ็นขึ้นมา“โล่เฉิน ฉันจะแจ้งความ รีบส่งรูปถ่ายของหยู่ถิงมาเดี๋ยวนี้แล้วตามฉันไปที่สถานีตำรวจแต่โดยดี”

“พ่อแม่ พวกท่านอย่าทำอย่างนี้”

หานหยู่ถิงดึงทั้งสองคนออก พูดอย่างกระวนกระวายว่า“พ่อแม่ อย่าตีเขา ถ้าบีบเข้ามากเกินไปจะทำให้เขาเผยแพร่รูปถ่ายส่วนตัวของหนูออกไป มันจะยุ่งกันใหญ่”

“เขากล้าเหรอ!”

มีคำพังเพยที่ว่าลูกสาวเป็นดั่งไข่มุกในมือของผู้เป็นพ่อ

หานเจี้ยนเย่ที่ปกติเกรงกลัวภรรยาเป็นอย่างมาก บัดนี้ราวกับเป็นสิงโตผู้สง่าอย่างนั้น

เขาชึ้ไปยังโล่เฉิน ดุด่าว่ากล่าว“ฉันขอพูดไว้ตรงนี้เลยนะ ถ้านายกล้าเผยแพร่รูปถ่ายของหยู่ถิงหละก็ ถึงฉันจะต้องติดคุกก็จะฆ่านายให้ตายไปเลย!”

“พ่อ ผมไม่มีจริงๆนี่”

“ยังกล้าโต้เถียงอีก หยู่ถิงจะพูดปดได้อย่างไร คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจจริง เดิมที่คิดว่าเป็นแค่คนไม่เอาถ่าน คิดไม่ถึงว่าจะเป็นคนต่ำช้าที่ไร้ยางอายสิ้นดี”

หลิวเซียงหลันยิ่งพูดยิ่งโกรธแค้น สุดท้ายเอ่ยคำที่สะเทือนฟ้าดินออกมาหนึ่งคำ

“วันนี้เอารูปโป๊ของหยู่ถิงได้ พรุ่งนี้ก็จะกล้าเอารูปของฉันใช่ไหม”

หานหยู่ถิงเกือบหัวเราะออกมา

เธอรีบผลักคู่สามีภรรยาหานเจี้ยนเย่ออก พูดอย่างตั้งใจว่า“พ่อแม่ เรื่องนี้พวกท่านจัดการไม่ได้ หนูจะคุยกับโล่เฉินเอง”

“ลูกรัก จะได้ไง ไอ้สัตว์เดรัจฉานคนนี้……”

“ไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ เขาไม่กล้าทำอะไรหนูหรอก พ่อแม่ฟังหนูดีๆนะ อย่าแจ้งความเด็ดขาด หนูจะจัดการทุกอย่างเอง พวกท่านไปทำกับข้าวกันเถอะ หนูหิวแล้ว”

เมื่อผลักทั้งสองคนออกไปแล้วปิดประตู หานหยู่ถิงพิงอยู่ที่ประตูพลางโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง

สีหน้าโล่เฉินไม่น่าดูเป็นอย่างยิ่ง พูดเสียงเคร่งขรึมว่า“ดูสิ่งที่คุณก่อขึ้นสิ!”

“แหวะ แหวะ แหวะ”

หานหยู่ถิงแลบลิ้นอย่างเกเร“ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าจะเป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ แต่วางใจได้ มีฉันอยู่ คุณไม่เข้าคุกหรอก”

“หลีกไป ผมจะออกไปข้างนอก”

“คุณไปไหน หาพี่สาวฉันเหรอ?”หานหยู่ถิงมีใบหน้าที่ระมัดระวัง สั่งการว่า“อย่าพูดเรื่องนี้กับพี่สาวฉันเด็ดขาด ไม่งั้นฉันจะกระทืบคุณแน่”

โล่เฉินรู้สึกหมดคำจะพูด

น้องเมียอย่างนี้ จะด่าก็ไม่ใช่จะตีก็ไม่เชิง แต่ไม่ตีไม่ด่าเธอก็มาก่อเรื่องถึงห้องอีก ช่างปวดหัวจริงแท้

“พอแล้ว พอแล้ว ผมไม่พูด ผมจะไปวิ่งยามเช้า……”

สิ้นเสียง มือถือก็ดังขึ้นมา

โล่เฉินเห็นหานหยู่เยนโทรเข้ามา เพิ่งรับสายก็ได้ยินเสียงกังวลใจส่งเข้ามา“โล่เฉิน เกิดเรื่องแล้ว ทำไงดี”

“เรื่องอะไร?ไม่ต้องรีบ ค่อยๆพูด”

“เมื่อคืนหอพักคนงานก่อสร้างถูกทำลาย ยังมีคนงานหลายคนได้รับบาดเจ็บ ได้ยินว่าเป็นคนอิทธิพลมืดในเขตปินหูมาหาเรื่อง”

สีหน้าโล่เฉินกลัดกลุ้มใจ ครุ่นคิดดูแล้วถามขึ้นมาว่า“คนงานอาการหนักไหม?”

“บาดเจ็บภายนอกเท่านั้น ไม่อันตรายถึงชีวิต”

“แน่ใจว่าเป็นพวกอิทธิพลมืดนะ?”

หานหยู่เยนลากเสียงยาวเหยียบ ไม่อาจตัดสินใจได้“ไม่แน่ใจค่ะ เมื่อกี้ตอนประชุมทุกคนคาดเดาว่าจะเป็นเช่นนี้ เพราะมีความเป็นไปได้สูง”

“ผมเข้าใจแล้ว”

เวลานี้ ในโทรศัพท์มีเสียงของหานหยุนซีส่งมา“หานหยู่เยน มีความคืบหน้าแล้ว หานหยุนเทาได้รับเบาะแสใหม่ คุณย่าจึงเรียกทุกคนมาประชุมด่วน”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี