จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี นิยาย บท 33
บทที่ 33 เข้าใจผิดกันใหญ่แล้ว
“คุณพ่อเกิดปัญหานิดหน่อยค่ะ”
เสี้ยงจื้อสงประหลาดใจเล็กน้อย“ทำไมเหรอ？”
จะมาแย่งก็กลับถูกขู่ขวัญจนฉี่ราด เรื่องขายหน้าเช่นนี้ เสี้ยงเหยาเหยาไม่มีทางพูดออกไปเด็ดขาด
เธอพูดอำพรางว่า“มีเถ้าแก่คนหนึ่งใช้เงินสองร้อยล้านซื้อไปแล้ว บอกว่าจะใช้ช่วยชีวิตลูกชายของเขา ช่วยชีวิตหนึ่งคนนั้นดีกว่าสร้างเจดีย์เจ็ดชั้นเสียอีก หนูเลยยอมให้เขา”
“ฮ่าๆๆ ลูกสาวฉันไม่เพียงแต่สวยยังมีจิตใจดีอีก เหยาเหยา ของขวัญนั้นมีมากมาย ยังมีอีกหลายวันกว่าจะถึง 1 กันยายยน
หนูยังมีเวลาเหลือไปเลือกของขวัญอีก”
เสี้ยงจื้อสงหยุดพูด จากนั้นก็พูดอย่างลึกลับขึ้นมาอีก“ลูกรัก ครั้งนี้ลูกกลับมาจากจีนหลิน นอกจากมาอวยพรวันเกิดให้คุณปู่แล้ว พ่อยังเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ให้ลูกด้วยนะ”
“ใช่เหรอคะ ของขวัญอะไรเหรอคะ？”
“คนคนหนึ่ง”
เสี้ยงเหยาเหยาขมวดคิ้ว กล่าวด้วยความไม่พอใจ“คุณพ่อค่ะ หนูยังไม่อยากแต่งงานนะคะ อีกอย่างในเมืองนี้ไม่มีผู้ชายที่หนูชอบเลยค่ะ พ่ออย่าแนะนำให้หนูนะคะ หนูไม่ตกลงหรอกค่ะ”
“ลูกเอ่ย ใครบอกว่าพ่อจะแนะนำคู่ให้หนูกันล่ะ ถึงแม้จะใช่ คนนั้นก็ไม่แน่ว่าจะชอบหนู เขาเป็นคนใหญ่คนโตที่รักษาโรคของคุณปู่หนูหาย”
“พ่อพูดถึงหมอเทวดาคนนั้นเหรอคะ？”
เสี้ยงจื้อสงตอบ“ใช่ ชือโล่เฉิน พ่อสืบรายละเอียดไม่ได้ เขาเป็นคนลึกลับมาก หนูกลับมาสิ พ่อจะคุยกับลูกหน่อย”
เสี้ยงเหยาเหยารู้สึกคึกคัก นัยน์ตาคู่งามใสสว่างเป็นประกาย“แม้กระทั่งไต้สือในเมืองหลวงก็ยังรักษาคุณปู่ไม่หาย แต่เขากลับรักษาได้ซะงั้น หนูอยากเจอหน้าเขาจังเลยค่ะ จะเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์คนไหนกัน”
……
ค่ำคืนดั่งสายน้ำ บนถนนสายหลักของเมืองเจียง
หานหยุนเทาจอดรถ รีบเดินเข้าไปภายในโรงแรมแห่งหนึ่ง เดินดิ่งไปถึงห้องวีไอพีห้องหนึ่ง
“ท่านหนิว หนูดื่มเคารพท่านค่ะ”
“เสี่ย หนูด้วยค่ะ”
“เสี่ย หอมแก้มหน่อยค่ะ”
ด้านในห้องวีไอพีมีแสงสีเสียงครื้นครึก สาวๆต่างสวมใส่เสื้อผ้าโป๊ๆ บางคนถึงกลับเปลือยท่อนล่างก็มี กลุ่มหญิงสาวมีผู้ชายร่างกำยำคนหนึ่ง ใบหน้าดำคล้ำและมีหน้าตาโหดเหี้ยมยิ่งนัก
“ฮ่าๆๆ มามา มาให้หมด ผมจะดื่มไม่ให้เหลือเลยนะที่รักทั้งหลาย”
หานหยุนเทาเอ่ยขึ้นมาหนึ่งประโยค“พี่หนิว ผมมาแล้วครับ”
เฮยหนิวเงยหน้าขึ้นมาจากอกของผู้หญิง หัวเราะเสียงดังสนั่น“นายมาแล้วเหรอ มานั่งสิ”
“พี่หนิวครับ พูดเรื่องจริงจังครับ”
“ที่รักทั้งหลาย พวกหนูออกไปแป๊ปหนึ่งนะ เดี๋ยวจะเรียก เชื่อฟังนะ”เฮยหนิวตบก้นของเหล่าหญิงสาว เพื่อไล่พวกเธอออกไป
หลังจากที่ออกไปจนหมด เฮยหนิวก็จุดบุหรี่
“ว่ามาสิ”
“พี่หนิว พวกเรารู้จักกันเป็นอย่างดีแล้ว ผมก็จะไม่อ้อมค้อมแล้วนะครับ สวนท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมเขตปินหูกำลังก่อสร้างอยู่ พี่ช่วยผมไปทำลายหน่อยครับ พี่มีชื่อเสียงและอิทธิพลในปินหู และมีลูกน้องเยอะ เรื่องแค่นี้ถือว่าไม่น่าจะยากอะไร”
ดวงตาของหานหยุนเทาฉายประกายความเย็นยะเยือกขึ้นมา
เฮยหนิวหัวเราะเสียงดัง“สวนท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมเขตปินหูเป็นงานของบ้านตระกูลหานของคุณ คุณทำลายโครงการของตัวเอง แน่ใจเหรอ？”
“ตอนนี้ผมสนใจอะไรมากไม่ได้แล้วครับ ไอ้สารเลวหานหยู่เยนทำให้ผมถูกปลดออกจากตำแหน่งกลายเป็นตัวตลกของเมืองเจียง ผมทนไม่ไหวแล้ว！”
หานหยุนเทาแสดงความคัดแค้นคั่นฟ้า ระหว่างพูดยังหายใจหยาบกระด้างเลย“ผมจะให้สวนท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมสร้างไม่สำเร็จ หานหยู่เยนเป็นผู้รับผิดชอบก็ต้องเป็นผู้รับผิดชอบ ผมไม่ยอมให้เธอได้ใจเด็ดขาด！”
“ทำไมฉันต้องช่วยนายด้วย？”เฮยหนิวเผยความรังเกียจด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกออกมาถาม
“พี่หนิว พวกเราต่างก็รู้แก่นแท้ของอีกฝ่ายเป็นอย่างดี ผมก็จะขอพูดตรงๆเลยนะครับ พี่อยากได้หานหยู่เยนมาโดยตลอดไม่ใช่เหรอ เมื่อก่อนยังเคยสารภาพรักกับหานหยู่เยนเลย ผู้หญิงคนนั้นพูดยังไงกับพี่ พี่ลืมไปแล้วเหรอ？”
หานหยุนเทากล่าวเย้ยหยัน
ทันใดนั้นใบหน้าของเฮยหนิวก็เต็มไปด้วยความเย็นเยียบ ในสมองวนเวียนคำพูดแดกดันของหานหยู่เยนที่มีต่อเขา——
“ไสหัวไป อย่ามาตามตื้อฉัน ฉันเคยพูดหลายครั้งแล้ว พวกเราเป็นไปไม่ได้ คุณดูสารรูปตัวเองเสียบ้าง”
“คุณทำเรื่องอะไรไว้รู้ตัวบ้างไหม เห็นแสงไม่ได้ตลอดชีวิตอย่างนี้ เป็นไปได้อย่างไรที่ฉันจะไปอยู่กับแมลงในที่มืดมิด”
“ถึงแม้ฉันจะแต่งงานกับคนไร้ค่า แต่ก็จะไม่แต่งงานกับคุณ คุณตายใจเถอะ”
“อย่ามารบกวนฉันอีก ไม่งั้นฉันจะแจ้งความ！”
……
ทุกคำพูดคล้ายกับเป็นมีดคมแหลมที่ทิ่มแทงหัวใจของเฮยหนิว สิ่งที่น่าโมโหมากที่สุดก็คือสามปีก่อน หานหยู่เยนแต่งงานกับสวะจริงๆ
ทำให้เขารู้สึกถูกหยามเกียรติ
สามปีมานี้ เฮยหนิวทำทุกวิถีทางไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็จะเอาด้วยกล เพื่อให้ตนยิ่งใหญ่มากขึ้น และฟ้ามีตาให้เขาพบกับพี่ใหญ่คนหนึ่ง และกลายเป็นลูกน้องได้สำเร็จ
แอบอ้างบารมีผู้อื่นดั่งสุนัขจิ้งจอกแอบอ้างบารมีเสือ วันนี้เขากลายเป็นแกนนำของเขตปินหูได้แล้ว
“หานหยู่เยน！”
เฮยหนิวบีบแก้วไวน์จนแตก ดวงตาแดงฉ่ำ“ผมไม่ลืมอยู่แล้ว ตอนนั้นดูถูกผม ตอนนี้ทรัพย์สินของผมมีเยอะกว่าตระกูลหานของพวกนาย เธอนับว่าเป็นตัวอะไร！”
“พี่หนิวพูดอย่างนี้ก็ไม่ถูกนะครับ”
หานหยุนเทายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์“ในสายตาของพี่หานหยู่เยนไม่ถือว่าเป็นอะไร แต่ผู้หญิงคนนั้นหยิ่งมาก พี่หนิวสามารถเอาเธอมาข่มเหงเล่นๆได้สารพัดวิธี ให้เธออยู่ภายใต้การควบคุมของพี่ เพื่อแก้แค้นบัญชีเก่าที่แสนเจ็บปวดใจไงครับ！”
“คิกคิก หานหยุนเทา นายมันต่ำช้าสิ้นดี”
“เออ……”หานหยุนเทาฉายแววตกใจ รีบส่ายหน้าว่า“สังคมสมัยนี้โหดร้ายมากครับ ไม่มีต่ำช้าไม่ต่ำช้า มีแต่คุ้มค่าหรือไม่ต่างหากครับ”
เฮยหนิวก็ส่ายหัวเช่นกัน“แค่หานหยู่เยนตัวเล็กๆไม่จำเป็นต้องให้ฉันออกหน้าหรอก อย่าลืมว่ายังมีบริษัทเฉิงหยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี