บทที่14 คุณชายที่สาม
การสู้ซึ่งหน้ามันหลบง่าย มากกว่าการซุ่มโจมตี
หงเหลยถิงเป็นหัวโจกใต้ดินของเมืองเจียง มีวิธีปฏิบัติกับคนอื่นมากมาย
โล่เฉินไม่กลัวก็ได้ แต่ว่าหานหยู่เยนล่ะ?
เขาไม่สามารถปกป้องหานหยู่เยนข้างๆ ได้ยี่สิบสี่ชั่วโมง
พูดอีกอย่าง โลกใบนี้ของโล่เฉิน เรือนร่างก็ไม่มีทางกันกระสุนได้ ถ้าเกิดว่าหงเหลยถิงหานักฆ่ามา ตอนที่เขาไม่ระวังตัวอาจจะโดนตามได้
วันนี้ไม่เว้นแม้แต่หงเหลยถิง ก็จะไม่ปล่อยเสือกลับภูเขาไปได้ง่ายๆ
เมื่อเป็นแบบนี้ ว่ากันตามนิสัยของโล่เฉิน ไม่อนุญาตให้อยู่ได้ เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ความอยากฆ่าของเขามันก็มากขึ้นเรื่อยๆ ลมหายใจก็เย็นชามากขึ้น
ในตอนนี้เอง ในใจของหงเหลยถิงเต้นตึกตัก มือก็เย็นเฉียบ
เขาเองก็กำลังพนันอยู่
อันที่จริงหงเหลยถิงรู้สึกผิดหวังมาตั้งแต่ต้นแล้ว เมื่อครู่ปรี่เข้าไปเพื่ออยากจะฆ่า ตอนนี้กลับไม่มีทางช่วยได้แล้ว เลยทำได้แค่พนันกับโล่เฉินว่าอย่าเข้ามาแตะต้อง
แต่ว่า เมื่อรู้ได้ถึงลมหายใจที่เย็นเฉียบ หงเหลยถิงก็รู้สึกเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ ร่างกายก็ทำการตั้งรับอย่างทันที
“อือ?”
ขณะที่โล่เฉินกำลังจะลงมือ โทรศัพท์ก็ดังขึ้น มีเบอร์แปลกเบอร์หนึ่งขึ้นมา “ฮัลโหล นั่นใคร?”
“โล่เฉิน คุณผู้ชายโล่หรือเปล่า?”
“ใช่ ฉันเอง”
“ฉันชื่อเสี้ยงจื้อสง ปกติคนเรียกว่าท่านสามเสี้ยง คุณผู้ชายโล่อาจจะไม่รู้จัก แต่พ่อของฉันเสี้ยงหยวน คุณน่าจะรู้จักใช่ไหมล่ะ!”
โล่เฉินแปลกใจเล็กน้อย “ท่านเสี้ยง ฉันรู้จัก คุณมีเรื่องอะไรหรือเปล่า?”
เสี้ยงจื้อสงหัวเราะพลางพูดขึ้น “ขอบคุณที่คุณผู้ชายช่วยพ่อของฉัน เพื่อเป็นการขอบคุณ ฉันอยากเลี้ยงข้าวคุณผู้ชายสักมื้อหนึ่ง แล้วก็เชิญคุณผู้ชายมาเจอหน้ากันหน่อย”
“ไม่ว่าง ฉันกำลังจัดการเรื่องราวต่างๆ !”
“เรื่องราวน่ารำคาญเหรอ?” เสี้ยงจื้อสงหยุดค้างไป พลางถาม “ไม่ทราบว่าคุณผู้ชายเจอเรื่องราวน่ารำคาญอะไรหรือเปล่า?พูดความจริง ฉันมีอำนาจอยู่มากในเมืองเจียง บางทีอาจจะช่วยอะไรได้บ้าง”
โล่เฉินคิดทบทวน จากนั้นจึงพูด: “คนที่ชื่อหงเหลยถิงน่ะ”
“หงเหลยถิง?”
เสี้ยงจื้อสงตกใจอึ้งไป เขาถามขึ้นอีก: “คุณผู้ชาย หงเหลยถิงอยู่กับคุณเหรอ?”
“ใช่แล้ว”
“ขอให้คุณเอาโทรศัพท์มาให้ฉันหน่อย ฉันอยากจะคุยกับเขาสักหน่อย!”
โล่เฉินเลิกคิ้วขึ้น พลางมองไปทางหงเหลยถิง ก่อนจะโยนโทรศัพท์ไป พลางพูด: “มีคนอยากคุยกับคุณน่ะ”
“ใครเหรอ?”
หงเหลยถิงตกใจอย่างร้อนรน เขาเห็นเบอร์โทรศัพท์ ก็รู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก แต่เขารู้จักคนมากเกินไป คิดมาตั้งนานแต่ก็คิดไม่ออก
“ฮัลโหล คุณคือ……”
“หงเหลยถิง คุณกล้ามากเลยนะ ขนาดคนของฉันคุณยังกล้ามาแตะต้อง ไม่อยากเอาหัวไว้บนบ่าแล้วเหรอ!”
เสียงนั้นทำให้หงเหลยถิงตกใจจนหัวใจแทบจะระเบิดออกมา ไม่น่าล่ะเบอร์มันถึงได้คุ้นตา เพราะคือคุณชายตระกูลเสี้ยงที่สามของตระกูลเสี้ยงนี่เอง
“คุณชายที่สาม คุณเองเหรอ ไอคนนี้……”
“หุบปาก ไอคนนี้อะไรกัน เขาคือคุณผู้ชายโล่ ช่วยชีวิตพ่อของฉันเอาไว้ เป็นแขกคนสำคัญของตระกูลเสี้ยง คุณปีกกล้าขาแข็งแบบนี้เลยเหรอ ขนาดแขกของตระกูลเสี้ยงยังกล้ามาแตะต้อง”
หงเหลยถิงเหงื่อตก
ใครๆ ก็รู้ว่าเขาคือหัวโจกอันดับหนึ่งของโลกใต้ดินในเมืองเจียง แต่ไม่รู้ว่าด้านหลังเขามีคุณชายตระกูลเสี้ยงที่สามสนับสนุนอยู่ เขามีวันนี้ได้ ก็เพราะคุณชายตระกูลเสี้ยงที่สามช่วยเอาไว้
ตระกูลเสี้ยงยิ่งเก่งกาจมากกว่าเดิม เป็นคนใหญ่คนโต ถือว่ามีเบื้องหลังที่คุมได้ทั่วฟ้าเลยทีเดียว
เสี้ยงหยวนนั้น ถึงแม้จะเคยเจอคนเก่งๆ มาทั่วทั้งเมืองแล้ว แต่ก็ยังต้องเรียกอย่างเคารพว่า “นายท่านเสี้ยง” เพราะ นายท่านมีบุญคุณที่ช่วยเอาไว้……
หงเหลยถิงไม่กล้าคิดต่อไป กระอักกระอ่วนนิดหน่อย แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรออกมา
“แซ่หง ตอนนี้รีบขอโทษคุณผู้ชายโล่ ถ้าเกิดว่าทำให้คุณผู้ชายไม่พอใจ คุณก็ไม่ต้องทำอีกแล้ว”
“ครับๆ คุณชายที่สาม ฉันเข้าใจ!” หงเหลยถิงพยักหน้า
“เอาโทรศัพท์ให้คุณผู้ชายโล่”
หงเหลยถิงส่งโทรศัพท์ให้โล่เฉินอย่างเคารพ แต่ไม่กล้าสบตา
“มีเรื่องอะไรอีกเหรอ?”
“คุณผู้ชาย คุณอยู่ที่KTVเรอัลมาดริดใช่ไหม เดี๋ยวคนของฉันจะมาในอีกห้านาที ฉันจะต้องรับบริการคุณผู้ชายเป็นอย่างดี”
ตอบรับไป ก่อนจะวางสายใส่โล่เฉินไป
หงเหลยถิงลุกขึ้นอย่างเคารพก่อนจะกำหมัดขึ้นประสานกัน “คุณผู้ชาย ฉันตาไม่มีแววเอง ขอให้คุณอภัยให้ด้วย”
“นายท่าน เกิดอะไรขึ้นเหรอ?ไอเด็กนี่มันเป็นใคร ทำไมต้องเคารพเขาด้วย”
นายหญิงไม่พอใจเป็นอย่างมาก พลางชี้ไปที่โล่เฉินแล้วพูดเสียงดัง
เพี๊ยะ!
หงเหลยถิงมุมปากกระตุกขึ้น เพราะเกรงว่าโล่เฉินจะโกรธเลยรีบตบนายหญิงไป “นังโง่ ไสหัวออกไปจากฉันเดี๋ยวนี้……คุณผู้ชาย เห็นแก่หน้าคุณชายที่สาม อย่าได้คิดมากเลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี