จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี นิยาย บท 49
บทที่49 ขอให้คุณรีบออกมาเถอะ
ตึกซิงหยุน ในห้องรับรองธรรมดาห้องหนึ่ง
“คุณปู่ อย่าเสียใจมากเกินไป”
โล่เฉินบอกข่าวการตายของเหม่ยจวนให้คุณท่านฟัง ไม่ใช่แค่เขาที่เสียใจเป็นอย่างมาก ขนาดหานหยู่เยนยังตาแดงเลย
“ไอพวกสัตว์เดรัจฉาน โล่เฉินคุณแจ้งความหรือยัง？”
“วางใจเถอะ คนทำผิดนั้นมันได้รับโทษแล้ว เมื่อครู่ได้รับโทรศัพท์ ฉู่เฟิงไปห้องจัดงานศพแล้ว เผาร่างของเหม่ยจวนเรียบร้อย แล้วเอากระดูกไปที่หมู่บ้านเหอฮัว”
คุณท่านเช็ดน้ำตา พลางอธิบาย： “นั่นคือบ้านเกิดของฉัน เหม่ยจวนชอบที่นั่นมาก ด้านหลังภูเขามีบ่อบัวอยู่ ถ้าฉันเดาไม่ผิด เสี่ยวเฟิงจะต้องเอาเถ้ากระดูกของเหม่ยจวนฝังไว้ที่ข้างๆ บ่อบัวแน่นอน”
“ฉันต้องกลับไป ส่งเหม่ยจวนเป็นครั้งสุดท้าย สะใภ้ผู้น่าสงสารของฉัน” คุณท่านลุกขึ้น อย่างสั่นเทา เหมือนจะเป็นลมไป
โล่เฉินพยุงชายชรา และตรวจสอบเล็กน้อย ก็พบว่าร่างกายนั้นถึงจุดจบแล้ว อย่างมากก็มีชีวิตได้อีกแค่ปีสองปี
“เห้อ ชายชรา”
เมื่อครู่กำลังคิดอยู่ จู่ๆ ชายแก่ก็เซมาข้างหน้า
หานหยู่เยนตกใจ โล่เฉินรีบพยุงเขาไปที่โซฟา
“โล่เฉิน ชายแพ่เป็นอะไร？”
“ร่างกายที่อ่อนแออยู่แล้ว บวกกับความเศร้าโศก แรงใจไม่เหลือแล้ว อาจจะอยู่ได้อีกไม่นาน” โล่เฉินอธิบาย
“อ๋า แล้วทำอย่างไรดีล่ะ”
หานหยู่เยนคิดไปไกลมาก เลยพูดด้วยความเป็นห่วง： “ฉู่เฟิงเพิ่งจะเสียคนรับไป ถ้าเกิดว่าเสียพ่อไปอีก ไม่รู้ว่าจะถูกทำร้ายจิตใจขนาดไหน”
“วางใจเถอะ ฉันมีวิธี หยู่เยน คุณให้คนใช้ไปเอาเข็มมา”
“คุณจะทำอะไร？”
“อย่าถามมาก รีบเร่งนะ”
เมื่อเห็นโล่เฉินสีหน้าจริงจัง หานหยู่เยนก็ไม่กล้ารีรอ เพียงไม่นาน ก็เอาเข็มเงินชุดหนึ่งมา
พบว่าหานหยู่เยนนั่งยองลงที่โซฟา ก่อนจะมองอย่างตั้งใจ
โล่เฉินพูดด้วยสีหน้าขาดความยิ้มแย้ม： “ฉันอยากจะถอดเสื้อผ้าให้ คุณมั่นใจว่าอยากจะอยู่ตรงนี้？”
“ชิ”
หานหยู่เยนทำปากจู๋ ก่อนจะพูดด้วยความไม่พอใจ： “คุณนั่นแหละที่ไม่อยากให้ฉันเห็น”
“ฉันไม่ได้โกหกคุณนะ จะรักษาต้องถอดเสื้อผ้าออก”
“คุณรักษาได้เหรอ ทำไมฉันไม่รู้เลย”
โล่เฉินยักไหล่ พลางพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม： “คุณไม่รู้อะไรอีกมาก ฉันจะค่อยๆ ให้คุณรู้เอง ตอนนี้ขอให้คุณภรรยาออกไปรอข้างนอกก่อนนะ”
“ใครเป็นภรรยาคุณ”
หานหยู่เยนเบะปากเบาๆ ก่อนจะเดินจากไป
โล่เฉินไม่รีรอ ก่อนจะเริ่มทำการรักษาให้ชายแก่
เข็มมังกรเก้าหาง
นี่คือการรักษาของ《วิชาอมตะ》 มันรักษาได้ทุกโรค ครอบจักรวาล สามารถทำให้กลับมาอ่อนเยาว์ แล้วใช้ชีวิตต่อได้
เมื่อเข็มเงินอยู่ในมือ ก็ไม่ต้องกลัวโรคอะไรทั้งนั้น
บนโลกใบนี้ไม่มีโรคอะไรที่โล่เฉินรักษาไม่ได้ ถ้าเกิดจะมี ก็เพราะเข็มไม่พอเท่านั้นเอง
ทางนั้นกำลังรักษา ตึกซิงหยุนก็มีคนโผล่มาสองคน
ชายหญิงคู่หนึ่ง
เสี้ยงฉ่ายเอ่อกับอะหู่ได้รับข่าวสาร เลยรีบมา แล้วถามเลขห้องรับรอง จากนั้นทั้งสองคนก็ไม่ได้หยุดพักเลย
“ขอให้ทั้งสองคนหยุดก่อน”
ประธานเอาเข็มมาให้ พลางรอบริการหานหยู่เยนอยู่ด้านนอก
พบว่าทั้งสองคนอยากจะเข้ามา เลยขวางเอาไว้ “ทั้งสองคน จะมาหาใคร？”
“โล่เฉิน โล่ไต้ซือ”
“โล่ไต้ซือกำลังรักษาคนป่วยอยู่ ทั้งสองพักที่ห้องรับแขกก่อน อาจารย์ออกมาแล้วฉันจะบอกเขาให้”
เสี้ยงฉ่ายเอ่อร้อนใจ เพราะงานวันเกิดนั้นรอโล่เฉินอยู่คนเดียว
“ฉันเป็นเพื่อนของเขา ฉันมีเรื่องรีบร้อนจริงๆ”
“คุณหนู ขอโทษจริงๆ นะ นี่คือภรรยาของโล่ไต้ซือ คุณหาน เธอยังต้องรออยู่ข้างนอกเลย คุณคิดว่าจะมีอะไรสำคัญกว่านี้อีกไหม！”
เสี้ยงฉ่ายเอ่อมีสีหน้าตกใจ
หานหยู่เยนทักทายอย่างมีมารยาท “สวัสดีพวกคุณ มาหาโล่เฉินมีอะไรหรือเปล่า？”
“เอ่อ……”
เสี้ยงฉ่ายเอ่อทำตัวไม่ถูก เลยพูดตะกุกตะกัก “ฉันเป็นคุณหนูของตระกูลเสี้ยง ชื่อเสี้ยงฉ่ายเอ่อ ก่อนหน้านี้มีเรื่องกัน หวังว่าจะคุณจะไม่ติดใจอะไร ฉันมาที่นี่ ก็เพื่อเชิญอาจารย์กับภรรยากลับไปร่วมงานที่ซานจวน”
คนของตระกูลเสี้ยงเหรอ？
หานหยู่เยนเองก็รู้ ว่าตระกูลเสี้ยงนั้นใหญ่มากในจีนหลิง แข็งแกร่งกว่าตระกูลหานมากหลายสิบเท่า
“โล่เฉินกำลังช่วยคนอยู่ ดังนั้นขอให้คุณหนูรอก่อนนะ”
“งั้นก็ได้”
เสี้ยงฉ่ายเอ่อเองก็เข้าใจดี
ก่อนหน้านี้ที่ทำให้ทุกคนต้องไป ตอนนี้กลับมาเชิญกลับไป ใครก็ไม่พอใจ หานหยู่เยนไม่ได้มีสีหน้าอะไรแต่กลับมีมารยาทมาก ทำตัวดีจริงๆ
เพียงไม่นาน ประตูห้องก็เปิดออก
“ทำไมพวกคุณมาอยู่ที่นี่กัน？”
โล่เฉินขมวดคิ้วด้วยสีหน้าเย็นชา
เสี้ยงฉ่ายเอ่อกับอะหู่โค้งเก้าสิบองศา ด้วยความจริงใจ “อาจารย์ ก่อนหน้านี้พวกเราตระกูลเสี้ยงต้อนรับไม่ดีเอง ขอให้คุณยกโทษด้วย”
หานหยู่เยนปิดปากเล็กน้อย เพราะมันไม่น่าเชื่อเลย
เมื่อครู่เธอไม่พอใจขึ้นามแล้ว โล่เฉินมีหน้ามีตาอะไร ถึงทำให้คุณหนูของตระกูลเสี้ยงมาเชิญกลับไปได้ คิดไปคิดมา หานหยู่เยนคิดว่าอาจจะเกี่ยวกับเจ้าสัวของเจียงโจวก็ได้
แต่ตอนนี้ เธองงไปหมดแล้ว
ท่าทีแบบนี้ มันมากเกินไปหรือเปล่า
“มาไกลขนาดนี้ เพื่อประโยคเดียวเนี่ยนะ？”
“อาจารย์ ที่ฉันมาในวันนี้ก็เพื่ออยากให้คุณช่วย ในงานวันเกิดนั้นมีนักบู๊แข่งกัน นักบู๊ที่พวกเราตระกูลเสี้ยงเชิญมาถูกตระกูลโล่ทำร้ายจนแพ้ แต่ตระกูลโล่เป็นศัตรูตลอดกาลของพวกเรา แพ้ใครก็ได้ที่ไม่ใช่ตระกูลโล่ ดังนั้น……”
“ฮ่าๆ”
โล่เฉินหัวเราะออกมา พลางมีสีหน้าเย็นชามากขึ้นเรื่อยๆ “ตระกูลเสี้ยงนั้น มีประโยชน์ก็เก็บไว้ไม่มีก็เฉดหัวทิ้ง เมื่อไม่มีประโยชน์ก็ทำเหมือนฉันเป็นหมา พอมีประโยชน์ก็รีบมาขอร้องฉัน คุณคิดว่าฉันเป็นอะไร！”
“อาจารย์ ฉัน……”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: จักรพรรดิผู้ฝึกอายุห้าพันปี