ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 973

ญาธิดาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่พอมาคิดดูแล้วก็คิดว่าสิ่งที่ภวินท์พูดนั้นก็ถูก ก็เลยวางเรื่องเครียดไว้ชั่วคราว และไปที่โรงแรมใจกลางเมืองแห่งหนึ่งกับภวินท์

ทั้งสองคนเดินเข้ามาในล็อบบี้ของโรงแรม ภวินท์ก็ไปจัดการเรื่องเข้าพัก ส่วนญาธิดาก็นั่งพักผ่อนอยู่บนโซฟา

ตอนที่เธอกำลังมองบรรยากาศรอบๆ ล็อบบี้อยู่นั้น หูก็ได้ยินเสียงบ่นอุบอิบของผู้ชายคนหนึ่ง “จอร์จ เพราะนายนั่นแหละที่ยืนกรานจะให้ฉันไปงานนิทรรศการนั้นให้ได้……ตอนนี้จบกันแล้ว ฉันไป เมือง Jไม่ได้แล้ว”

พออีกฝ่ายพูดถึงเมือง Jขึ้นมา ญาธิดาก็อดมองไปที่เขาไม่ได้

อีกฝ่ายหนึ่งเป็นชายชาวยุโรปที่มีผมสีบลอนด์เป็นประกาย สวมเสื้อสเวตเตอร์ที่มีสไตล์และสวมใส่แว่นกันแดด แต่ก็ยังดูออกว่าอีกฝ่ายดูดีแค่ไหน

ถัดจากเขา ผู้ชายที่ชื่อจอร์จก็ทำอะไรไม่ถูก "คุณเอลี งานครั้งนี้ชานน่า จิวเวลรี่เป็นคนเชิญไปเลยนะครับ และอีกฝ่ายก็ได้เชิญมาตั้งห้าครั้งแล้ว……คุณทำให้คนอื่นขุ่นเคืองใจมาเยอะแล้ว อย่างน้อยก็ควรไว้หน้าแบรนด์นี้หน่อยนะ”

จอร์จทำอะไรไม่ถูกจริงๆ ถึงแม้ว่าดีไซเนอร์ที่มีพรสวรรค์ต่อหน้าเขาจะได้รับความนิยมมาก แต่เขาก็มีบุคลิกที่แปลกประหลาดและไม่ชอบมีส่วนร่วมในกิจกรรมของแบรนด์

แต่ต้องยอมรับว่าเอลีนั้นเป็นคนที่เอาแต่ใจตัวเองมากจริงๆ

เอลีดันแว่นกันแดดขึ้น และหัวเราะในลำคอ “การไปงานเลี้ยงมันจะสำคัญกว่าความรักของฉันได้ยังไงกัน?”

จอร์จก็พึมพำอะไรออกมาอีกครั้ง ญาธิดาไม่ได้ตั้งใจฟังเท่าไหร่ แต่ก็รู้สึกประหลาดใจกับบทสนทนาของทั้งสองคนอยู่เหมือนกัน

ชานน่า จิวเวลรี่ เป็นแบรนด์หรูระดับนานาชาติที่ได้รับความนิยมอย่างมากในหมู่ชนชั้นสูง

และผู้ชายที่ชื่อเอลีคนนี้เนี่ย กลับปฏิเสธแม้แต่คำเชิญของชานน่า จิวเวลรี่อย่างนั้นเหรอ?

“คุณผู้หญิงท่านนี้ ไม่ทราบว่าหน้าผมมีอะไรติดอยู่รึเปล่าครับ?” น่าจะสัมผัสได้ถึงสายตาของญาธิดาเอลีหันหน้ามาแล้วก็สบตากับเธอ

ญาธิดาถูกจับได้ว่าแอบมองคนอื่น ก็หน้าแดงขึ้นมาทันทีและรีบเอ่ยขอโทษ “ขอโทษด้วยนะคะคุณผู้ชาย แค่เมื่อกี้ฉันได้ยินพวกคุณพูดถึงเมือง Jขึ้นมา แล้วมันก็เป็นบ้านเกิดของฉันพอดี ก็เลยอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง”