ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 1000

ณภัทรหลบเข้าไปในมุมที่ไม่มีคนอยู่และโทรศัพท์หานารา

ปลายสายกดรับสายอย่างรวดเร็ว

ปลายสายเสียงของนาราคล้ายกับกำลังหงุดหงิด “ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าถ้าไม่มีเรื่องอะไรอย่าโทรมาหาฉัน ถ้าถูกคนอื่นรู้ถึงความสัมพันธ์ของพวกเราขึ้นมาต้องทำให้คนอื่นสงสัยแน่ ๆ”

ถึงแม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้ลงมือทำอะไรที่มันใหญ่โตก็เถอะ

แต่ถ้าคนอื่นรู่ถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาเข้า ถ้าหากเกิดเรื่องในSTNขึ้นมา ทุกคนจะต้องจับตามองมาที่พวกเขาแน่

ณภัทรขมวดคิ้วแน่นและพยายามระงับความรังเกียจที่เขามีต่อนาราเอาไว้ “ไอ้เด็กสองคนนั้นกำลังไปหาพายุ”

น้ำเสียงของนาราฟังดูไม่พอใจมาก “นี่นายกำลังทำอะไรอยู่กันแน่เนี่ย ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าให้พยายามถ่วงคนของSTNเอาไว้ อย่าให้พวกเขาติดต่อกับพายุ”

คราวที่แล้วพอรู่ว่าญาธิดาไปหาพายุ เธอก็รีบบึ่งตามไปทันที กลัวว่าพายุจะบอกภวินท์เรื่องที่พวกเราสองคนร่วมมือกัน

แต่โชคดีที่พายุไม่ได้พูดถึงนารา แถมสิ่งที่เขาพูดเหล่านั้นก็ทำให้ญาธิดากับภวินท์เข้าใจผิดกันไปหมด

ถึงแม้ว่าเธอจะไม่สามารถห้ามญาธิดาไม่ให้ไปหาพายุได้ทัน แต่ผลลัพธ์ที่ออกมาก็เป็นที่น่าพอใจมาก

ยิ่งเข้าใจผิดมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดี

เพราะแบบนี้ เธอถึงยิ่งไม่อยากให้คนจากSTNติดต่อกับพายุอีก

เผื่อถ้าพายุเอ่ยถึงเรื่องระหว่างเขากับอัญมณี แล้วสามารถแก้ความเข้าใจผิดกับอัญมณีได้ แบบนั้นแผนการทุกอย่างคงจะจบเห่แน่นอน

เมื่อคิดได้ดังนั้น น้ำเสียงของนาราก็ยิ่งหนักแน่นมากขึ้น “ตอนนี้นายเป็นผู้ชายของอีธานทำไมไม่ช่วยจัดตารางงานให้เขาดี ๆ จะได้ถ่วงเวลาเขาเอาไว้ แค่เด็กคนเดียวก็รั้งไม่ได้แบบนี้นายจะไปมีประโยชน์อะไร”

“พอแล้ว!” ณภัทรทนไม่ไหวแล้ว ตอนนี้ในใจของเขาหงุดหงิดเอามาก ๆ “แทนที่จะมัวแต่โทษฉัน รีบไปลากตัวพายุออกมาก่อนดีกว่าไหม อย่าให้เด็กสองคนนั้นเข้ามายุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้!”

นาราตกใจกับน้ำเสียงโกรธจัดของณภัทร ทำเอาเธอใบ้กินไปชั่วขณะ

สักพักณภัทรก็จัดการอารมณ์ตัวเองและค่อย ๆ ถอนหายใจออกมา “เอาล่ะ เธอรีบติดต่อหาพายุเถอะ”