ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 999

ณภัทรในใจรู้สึกไม่พอใจมาก

ทั้ง ๆ ที่ในเมือง J ตระกูลเขาก็ไม่ใช่ตระกูลต่ำต้อย

แต่พออยู่ต่อหน้าตระกูลสถิรานนท์กลับเชิดหน้าชูหน้าไม่ขึ้น

ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นคุณชายใหญ่ของบ้าน แต่กลับยังได้เป็นแค่พนักงานตำแหน่งเล็ก ๆ ในSTN Group

ทั้ง ๆ ที่เขาเป็นคนมีความสามารถมากมาย แต่กลับต้องมาเป็นแค่ผู้ช่วยคนอื่นในSTN Group เพียงเพราะพ่อของเขาบอกว่าให้เขามาฝึกฝนตัวเองที่STN Group

แต่ทรัพย์สินของตระกูลกลับให้น้องชายของเขา!

สิ่งนี้ทำให้ณภัทรรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรม

ทั้ง ๆ ที่เขาทำได้ดีกว่าน้องชายแท้ ๆ แต่พ่อกลับไม่เลือกเขา

แต่ตอนนี้เขามีโอกาสแล้ว

นารามาหาเขา

ขอเพียงแค่พวกเขาร่วมมือกันก็จะสามารถยึด STN Groupได้

ถึงตอนนั้นเขาจะกลายเป็นคนที่อยู่เหนือทุกคนในเมือง J จะไม่มีใครดูถูกดูแคลนเขาอีก รวมทั้งพ่อของเขาเองด้วย

หลังจากณภัทรจัดการเอกสารเสร็จเรียบร้อยเขาก็เดินออกไป

อีกด้านหนึ่ง เอลล่าลากอีธานมาที่ห้องทำงาน

“เอลล่าสนุปมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จู่ ๆ ถึงได้มาหาฉันแบบนี้ เธอรู้ไหมว่าการประชุมวันนี้สำคัญต่อSTN Groupมากแค่ไหน”

อีธานจนปัญญา

มีแค่น้องสาวของเขาคนเดียวเท่านั้นที่สามารถบุกเข้าไปในห้องประชุมได้โดยที่เขาไม่โกรธ

ถ้าเป็นคนอื่น ป่านนี้คงจะถูกไล่ออกไปแล้ว

เอลล่าปิดประตูห้อง หลังจากสำรวจรอบ ๆ และพบว่าไม่มีใครแล้วเธอถึงหันไปพูดกับอีธาน “ตอนนี้หนูไม่สนใจเรื่องพวกนั้นหรอก”

“พี่คะ เมื่อกี้หนูเพิ่งจะได้ข่าวมาจากคุณแม่”

“คุณน้า คุณน้าหย่าแล้ว!”

อีธานชะงักนิ่งไปทันที

เขารู้เรื่องที่คุณน้าป่วย เพราะก่อนหน้านี้เขาก็ไปเยี่ยมเธมาเหมือนกัน

อาการป่วยครั้งนี้ของคุณน้ารุนแรงมาก และไม่ดีขึ้นเลย ซึ่งพวกเขาต่างไม่มีใครรู้ถึงสาเหตุการป่วยของคุณน้าเลย

ดูจากตอนนี้คงจะเป็นเพราะเรื่องนี้สินะ

“ไม่ได้ เรื่องนี้ฉันยอมรับไม่ได้” เอลล่าพูดอย่างโกรธ ๆ “ฉันต้องไปหาพายุ ไปถามเขาว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่”

เอลล่าลุกขึ้นยืนและตั้งท่าจะเดินออกไปทันที แต่อีธานขวางเธอเอาไว้ก่อน

“เอลล่าอย่าพึ่งหุนหันพลันแล่น”

“พ่อไม่ต้องมาเกลี้ยกล่อมหนูเลย หนูจะไปถามเขาให้เข้าใจ!”

“ตอนนี้แม้แต่เขาอยู่ที่ไหนเธอยังไม่รู้ด้วยซ้ำ อย่างน้อยก็ควรจะหาที่อยู่ของเขาให้ได้ก่อนไหม”

เพราะแบบนี้เอลล่าถึงสงบสติอารมณ์ลง

“ก็ได้ งั้นพี่ไปสืบมาว่าเขาอยู่ที่ไหน”

ทั้งสองคนค่อย ๆ วางแผนการอยู่ภายในห้องทำงาน

โดยที่ไม่รู้เลยว่าณภัทรกำลังแนบหูฟังอยู่ด้านหน้าประตูห้องทำงาน และได้ยินสิ่งที่พวกเขาสองคนคุยกันอย่างชัดเจน

เขาขมวดคิ้วแน่น

จะปล่อยให้เด็กสองคนนี้ไปหาพายุไม่ได้เด็ดขาด

เขาต้องรีบคิดหาวิธีให้ได้