ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 998

หลังจากญาธิดายืนนิ่งอยู่กับที่เพื่อสงบอารมณ์สักพัก ภวินท์ก็เดินเข้ามาจับหัวไหล่ของเธอเบา ๆ

“ธิดา เลิกเศร้าได้แล้ว”

เสียงเคร่งขรึมของภวินท์ค่อย ๆ ช่วยผ่อนคลายความรู้สึกในใจของญาธิดา

เธอส่ายหัวไปมา “ฉันแค่เสียใจแทนอันอัน ที่ต้องมาลงเอยกับผู้ชายแบบนี้...”

อันอันรักพายุมากขนาดนั้น ตอนนี้กลับต้องมาทนทุกทรมานแบบนี้ ไม่แปลกใจเลยที่เธอจะทนไม่ได้

ภวินท์พูดเสียงเคร่งขรึม “ธิดา บางทีพายุอาจจะ...”

ภวินท์ยังพูดไม่ทันจบก็ถูกญาธิดาหันมาจ้องเขม็งเสียก่อน “ภวินท์ขนาดนี้แล้วคุณยังจะช่วยพูดให้ผู้ชายสารเลขคนนั้นอีกเหรอ”

ญาธิดาเดินออกไปอย่างโกรธเคือง

ภวินท์รีบวิ่งไล่ตามเธอไป เมื่อเห็นญาธิดาอารมณ์ไม่ดีเขาก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้อีก

หลังกลับถึงบ้านญาธิดายิ่งคิดก็ยิ่งโมโห

แต่ตอนนี้เธอทำอะไรไม่ได้

พายุกับอันอันหย่ากันแล้ว ตอนนี้เธอเป็นแค่คนนอกไม่มีสิทธิ์เข้าไปยุ่งเรื่องของพวกเขา

แต่เธอก็ไม่อยากให้พายุออกไปเมามายเที่ยวผู้หญิงอยู่ข้างนอก ส่วนอันอันต้องมาทนทุกข์ทรมานอยู่คนเดียว

ญาธิดาได้แต่โมโหอยู่คนเดียว จนเอลล่ากลับมาถึงบ้านก็ไม่กล้าพูดอะไร

เธอเดินเลี่ยงญาธิดาออกไปอย่างระมัดระวัง เดินตรงไปหยุดอยู่ตรงหน้าของภวินท์ก่อนจะกระซิบถามเสียงเบา “พ่อคะ คุณแม่เป็นอะไรเหรอคะ ทำไมถึงโกรธขนาดนี้”

ภวินท์เหลือบมองญาธิดาอย่างจนปัญญา ก่อนจะเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับอันอัน และสภาพของพายุที่เห็นในตอนนั้นเล่าให้เอลล่าฟังทั้งหมด

เอลล่าไม่ใช่เด็กแล้ว เรื่องบางเรื่องจะบอกกับพวกเขาก็ไม่เป็นไร

ทันทีที่ภวินท์พูดจบ เอลล่าก็เข้าใจความรู้สึกของญาธิดาทันที

เธอกัดฟันแน่นอย่างโกรธเคือง “ไอ้คนสารเลว! ทำแบบนี้กับคุณน้าได้ยังไง! ไม่ได้ หนูต้องบอกเรื่องนี้กับพี่ชายด้วย!”