แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 746
“ฮ่า ๆ ช่างมันเถอะ ฉันเป็นคนที่ค่อนข้างพิถีพิถัน ไม่เคยแย่งชิงอะไรกับเพื่อน!” จี๋ต๋าจิ่วตูกล่าวด้วยความใจกว้าง
“จริงเหรอ? ถ้าเช่นนั้นนายก็อย่ามาแย่งโจวเสี่ยวหยู่กับฉันน่ะ!” นี่ถึงจะเป็นจุดประสงค์ของห่าวเจี้ยน
จี๋ต๋าจิ่วตูรู้สึกว่าตนเองตกหลุมพราง แต่เขาพูดโอ้อวดออกไปแล้ว เสียใจตอนนี้มันก็สายเกินไปแล้ว
เจี่ยจวินซื่อพูดโจมตีอย่างไร้ความปรานี “ไม่ใช่ว่าไอ้อ้วนไม่อยากแย่งชิงกับเฉินโม่ แต่เขารู้ว่าตนเองไม่สามารถแย่งชิงได้ ดังนั้นเขาจึงทำเป็นว่าตนเองเป็นคนใจกว้าง”
จี๋ต๋าจิ่วตูจ้องเจี่ยจวินซื่อด้วยความโมโห “พวกนาย... ฮึ่ม ฉันจะย้ายห้อง และไม่สนใจพวกนายอีกต่อไปแล้ว!”
เสิ่นเจี้ยนเหวินซึ่งอยู่ไม่ไกล เหลือบมองพวกจี๋ต๋าจิ่วตูด้วยสีหน้าเหยียดหยาม
ลูกน้องของเขากล่าวเยาะเย้ย “คุณชายเสิ่น หน้าตาแบบนี้ แล้วยังฝันอยู่อีก ช่างน่าขำสิ้นดี!”
เสิ่นเจี้ยนเหวินกล่าวเบา ๆ “มันเป็นความฝัน ก็ให้พวกเขาฝันไปเถอะ?”
“ฮ่า ๆ” ลูกน้องหัวเราะเยาะกันครู่หนึ่ง
“คุณชาย กล่าวตามตรง ผู้หญิงคนนี้ไม่ด้อยไปกว่าเล่หรูหั่ว ฉันคิดว่าคุณชายน่าจะลองจีบ”
“ใช่ คุณชาย อย่ารักปักใจอยู่ที่ผู้หญิงคนเดียว ควรจะมองคนอื่นบ้าง!”
เสิ่นเจี้ยนเหวินมองมู่หรงยานเอ๋อร์ที่อยู่บนเวทีด้วยสายตาเร่าร้อน “ถ้ามีโอกาส ฉันก็จะลองจีบ!”
บนเวที พิธีกรสาวจับมือมู่หรงยานเอ๋อร์อย่างมีไมตรี และตะโกนบอกนักศึกษาที่กำลังตื่นเต้นอยู่ใต้เวทีว่า “ทุกคนอยากรู้จักนักศึกษาน้องใหม่คนนี้ไหม?”
“อยาก!” เสียงดังมาจากทั่วสารทิศ
“บอกตามตรง ฉันก็อยากรู้จักเหมือนกัน!” พิธีกรกล่าวด้วยความอารมณ์ขัน ทำให้ทุกคนหัวเราะ
“ถ้าเช่นนั้นตอนนี้ก็ให้นักศึกษาน้องใหม่แนะนำตัว และทักทายทุกคน”
“เยี่ยมมาก เยี่ยมมาก!” เพื่อนนักศึกษารู้สึกตื่นเต้น โดยเฉพาะพวกผู้ชาย พวกเขาเริ่มสอบถามประวัติของมู่หรงยานเอ๋อร์แล้ว
พิธีกรมอบไมโครโฟนให้มู่หรงยานเอ๋อร์ “นักศึกษาน้องใหม่ อย่าทำให้ทุกคนผิดหวังน่ะ!”
สีหน้าของมู่หรงยานเอ๋อร์แดงระรื่น เธอถือไมโครโฟนและกวาดสายตามองฝูงชนที่อยู่ด้านล่าง แต่น่าเสียดายที่เธอมองไม่เห็นเฉินโม่
“สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่อมู่หรงยานเอ๋อร์ ฉันมาจากมณฑลเจียงหนาน”
มู่หรงยานเอ๋อร์ ว้าว เป็นชื่อที่ไพเราะจริง ๆ แน่นอนว่าผู้หญิงที่หน้าตาดี ล้วนมีชื่อที่ไพเราะ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แดนนิรมิตเทพ