ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 106

ซูจิ่นเอ๋อร์เป็นใบ้ในทันใด

บัดนี้นางอยากให้ตนเองถูกพิษด้วยจริงๆ เท่านี้ก็สามารถล้างมลทินให้พี่สะใภ้ใหญ่ได้แล้ว

เห็นหลี่ซือซือคนต่ำต้อยบรรลุเป้าหมาย ซูจิ่นเอ๋อร์ร้อนใจมาก

หลี่ซือซือยกมุมปาก

นางกลับอยากเห็น กู้หว่านเยว่จะแก้สถานการณ์เยี่ยงไร

เป็นวิชาแพทย์แล้วมีอะไรดี สามารถถอนพิษให้ทุกคนได้ สามารถคลายความสงสัยของทุกคนได้หรือไม่เล่า?

เพียงทุกคนเกิดความสงสัยต่อกู้หว่านเยว่ เช่นนั้นทั้งหมดที่กู้หว่านเยว่เคยทำมา ก็ล้วนสูญเปล่าแล้ว!

มีความสุข มีความสุข!

บัดนี้หลี่ซือซือเพียงรู้สึกมีความสุขมากภายในก้นบึ้งของหัวใจ เป็นความน่ายินดีที่ได้ล้างอายให้ตนเอง

กลับไม่คาดคิดจู่ๆ เสียงแผ่วเบาพลันดังขึ้นอย่างกะทันหันที่ด้านหลัง

“ข้ายินดีรับประกันให้แม่นางกู้ นางไม่ใช่คนพรรค์นั้นเป็นอันขาด”

ผู้พูดก็คืออวิ๋นมู่ เขาเองก็ถูกพิษแล้ว ใบหน้าเผือดซีด

ลุกขึ้นยืนโงนเงน มีรัศมีของคนงามยามเจ็บป่วย

หลี่ซือซือเห็นแล้วก็เกิดความริษยาขึ้นมาระลอกหนึ่ง ถือสิทธิ์อะไรชายที่ดีล้วนล้อมรอบกายกู้หว่านเยว่ ยิ่งทำให้นางกระอักเลือดก็คือถ้อยคำของอวิ๋นมู่ เขาถึงขั้นเชื่อกู้หว่านเยว่ เสียสติไปแล้วกระนั้นหรือ?

คล้ายกับว่าเขารู้จักกู้หว่านเยว่ได้ไม่นานกระมัง?

ต่อมา เหตุการณ์ที่ทำให้นางกระอักเลือดยิ่งขึ้นไปอีกปรากฏออกมาแล้ว

เหยียนฮูหยินพูดอย่างตรงไปตรงมา “ข้าเองก็เชื่อแม่นางกู้ นางมิใช่คนพรรค์นี้”

สกุลเซิ่งและสกุลหลี่เองก็พูดเหมือนกันพร้อมพยักหน้า

“หากแม่นางกู้จะหนี ก็หนีไปตั้งแต่แรกแล้ว เหตุใดยังช่วยพวกเราอีกหลายครั้งเพียงนั้น

พวกเราล้วนเชื่อในตัวแม่นางกู้ นางไม่มีวันวางยาทำร้ายพวกเรา”

“เหตุใดท่านรู้ว่านางมิได้ตั้งใจ?” หลี่ซือซือยังไม่ยอมแพ้

ซูจิ่งสิงเอ่ยขึ้น “เช่นนั้นเจ้ารู้ได้เยี่ยงไรว่านางตั้งใจ? เจ้าเองก็ไม่ถูกพิษ เหตุใดปรักปรำนางเพียงนี้ หรือเจ้าเป็นคนวางยาพิษกันเล่า?”

“ข้าเปล่า!” สีหน้าหลี่ซือซือเปลี่ยนไป แววตาสะท้อนความว้าวุ่น สำหรับคำถามของซูจิ่งสิง นางมักรู้สึกคล้ายถูกมองออก

“ข้าเพียงกลัวทุกคนถูกกู้หว่านเยว่นางแพศยาคนนั้นหลอกก็เท่านั้น”

ขณะเดียวกัน สายตาเยียบเย็นของกู้หว่านเยว่มองผ่านนางแวบหนึ่ง สายตานั้นนางมองแล้วก็รู้สึกหนาวเหน็บไปถึงใต้ฝ่าเท้า ได้ยินกู้หว่านเยว่เปิดปากอย่างกะทันหัน

“ข้ารู้ทุกคนเชื่อข้า แต่ข้าไม่มีวันอนุญาตให้ใครวางกระโถนขี้ลงบนหัวข้า

ข้ามิใช่คนวางยาจริงนั่นล่ะ แต่ข้ามีวิธีดูว่าใครเป็นคนวางยา”

เมื่อครู่อาศัยช่วงสนทนากัน กู้หว่านเยว่นำพิษของเหยียนซือหยวนไปวิเคราะห์ในหอแห่งโอสถแล้ว

อิงตามผลการวิเคราะห์ของหอแห่งโอสถ พวกเขามิได้ถูกพิษอาหาร แต่เป็นพิษของยา