ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 130

“เขากำลังทำอะไร?”

กู้หว่านเยว่ถามด้วยความสงสัย

“นกพิราบสื่อสาร” ซูจิ่งสิงอธิบายเบา ๆ ตอนที่พวกเขาออกรบ ก็มักจะใช้วิธีนี้ในการส่งข่าวสารเช่นกัน

เป็นไปอย่างที่คิดไว้ ไม่นานนักก็มีนกพิราบตัวหนึ่งบินออกมาจากป่า มาเกาะที่แขนที่ยกขึ้นของนักการหลี่

นักการหลี่หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากอก แล้วผูกมันไว้กับนกพิราบอย่างคล่องแคล่ว

ภายใต้แสงจันทร์ รอยยิ้มของเขาดูพึงพอใจเป็นพิเศษ

ราวกับเห็นภาพวันที่ได้เลื่อนตำแหน่งและร่ำรวย หลังจากที่ทำงานสำเร็จ

“ฮ่า ๆ ๆ...”

มีความสุขมาก นักการหลี่อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

แต่ในวินาทีต่อมา สีหน้าของเขาก็ทุกข์ระทม

นกพิราบที่เพิ่งบินออกจากมือของเขา ยังไม่ทันได้กระพือปีกสองครั้ง ก็ถูกธนูที่พุ่งมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ ปักเข้าที่ต้นไม้อย่างจัง

“บ้าเอ๊ย!”

นักการหลี่ตกตะลึง เมื่อรู้ตัวว่าเกิดอะไรขึ้น ก็หันหลังกลับเพื่อจะวิ่งหนี

แต่เขายังไม่ทันได้ก้าวเท้าออกไป ซูจิ่งสิงก็พุ่งตัวออกมาอย่างรวดเร็ว ในขณะที่ดึงลูกธนูออก เขาก็พลิกฝ่ามือแล้วแทงทะลุหลอดลมของนักการหลี่โดยตรง

“ตุบ” เขาไม่ทันได้ร้องขอชีวิต ก็ล้มลงไปกับพื้น

“ดูหน่อยว่าในจดหมายเขาเขียนอะไร”

กู้หว่านเยว่รีบตามไป จากนั้นก้มลงตรวจชีพจรของนักการหลี่

หลังจากที่แน่ใจว่าเขาตายแล้ว ก็เร่งให้ซูจิ่งสิงเปิดกระดาษ

“เป็นอย่างไรบ้าง บนกระดาษนั้นเขียนว่าอะไร?”

ซูจิ่งสิงขมวดคิ้วแน่น ถ้าเขาไม่ได้เห็นกระดาษนี้ด้วยตาตัวเอง เขาคงคิดไม่ถึงเลยว่าฮ่องเต้อยากให้เขาตายมากขนาดนี้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน