ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 145

ไปหามาจากไหน แม่นางน้อยวัยสาวเช่นนี้ ยังไม่เคยคลอดลูกเองเลย แล้วจะเข้าใจการคลอดลูกได้เช่นไร?

สายตาของแม่นมหลู่เผยแววดูถูกออกมา

“เด็ก ๆ ไล่นางออกไปที”

“ไม่ได้ กว่าจะหาหมอมาได้ไม่ง่ายเลย จะปล่อยนางไปไม่ได้”

ทั้งสองคนต่างยืนกรานไม่ยอมลดละ แม่นมหลู่ขึ้นเสียงในทันใด

“แม่นมฉิน แม้ว่าเจ้าจะเป็นผู้อาวุโสที่อยู่เคียงข้างฮูหยินน้อย แต่ข้าเป็นคนที่พระมเหสีส่งมาดูแลฮูหยินน้อย”

“ข้ารู้สึกว่าสตรีนางนี้ไม่น่าเชื่อถือ ไม่อาจปล่อยให้นางมาทำคลอดฮูหยินน้อยได้ เจ้ากล้าไม่ฟังข้าหรือ?”

“แต่ตอนนี้หาหมอคนอื่นไม่ได้แล้วนะ...”

แม่นมฉินโกรธจนนิ้วมือสั่นเทา

ระหว่างทางแม่นมหลู่ก็ดึงดันเร่งการเดินทางให้ได้ สร้างความตกใจให้ฮูหยินน้อยจนไปกระตุ้นอาการแพ้ท้อง

กู้หว่านเยว่ไม่คิดว่าจะมีใครมาโต้เถียงต่อหน้าหญิงตั้งครรภ์ แม่นมหลู่ต้องการอะไร? ดูท่าทางไม่อยากให้การคลอดราบรื่น

เพื่อทดสอบอีกฝ่าย นางจึงจงใจพูดว่า “ถ้าพวกเจ้าไม่ไว้ใจข้า ข้าก็ไม่อยากจะรักษา ไปล่ะ”

เห็นแม่นมหลู่แอบดีใจตามคาด ในขณะที่แม่นมฉินกำลังจะร้องไห้แล้ว

“แม่นางน้อย แม่นางน้อยเจ้าคะ ท่านจะไปไหนไม่ได้ ชะตาของวงศ์ตระกูลและชีวิตของฮูหยินน้อยของพวกข้าอยู่ในมือท่านแล้ว ท่านได้โปรดเมตตาดูอาการฮูหยินน้อยของพวกข้าด้วย”

ว่าแล้วก็ดึงกู้หว่านเยว่เข้าไปโดยไม่สนสี่สนแปดอะไรทั้งนั้น

ด้านหลังผ้าเคลือบน้ำมัน ฮูหยินน้อยตกอยู่ในสภาวะสลบไสลจมกองเลือด ริมฝีปากม่วง ใบหน้าซีดเผือด ราวกับว่าชีวิตแขวนอยู่บนเส้นด้าย

ดูเหมือนว่ากู้หว่านเยว่จะประเมินในแง่ดีเกินไป สถานการณ์ของฮูหยินน้อยในตอนนี้เป็นอันตรายอย่างยิ่ง

“ข้าจะจับชีพจรให้นางก่อน”

กู้หว่านเยว่ก้มตัวลง ยังไม่ทันสัมผัสแขนของฮูหยินน้อย จู่ ๆ ก็ถูกแม่นมหลู่ที่อยู่ด้านหลังดึงออกไปอย่างไม่เกรงใจ

“ท่านไม่ได้รับอนุญาตให้แตะต้องฮูหยินน้อย ใครจะรู้ว่าท่านมีทักษะทางการแพทย์จริงหรือไม่!”

หน้าผากของกู้หว่านเยว่กระตุกในทันใด นางที่เป็นคนอารมณ์ร้ายอยู่แล้วรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที

ยกเท้าขึ้นถีบแม่นมหลู่กระเด็นออกไปทันที

“โอ๊ยนี่ โอ้พระเจ้า ท่านกล้าถีบข้าหรือ! เด็ก ๆ เด็ก ๆ จับเจ้าคนชั้นต่ำคนนี้ไว้เร็วเข้า”

“บ่าวมิบังอาจ...”

“ไสหัวออกไป!” ฮูหยินน้อยตวาดใส่อีกครั้ง เมื่อเห็นแม่นมหลู่ออกไปแล้ว จึงมองไปทางกู้หว่านเยว่เหมือนฟางเส้นสุดท้าย

“แม่นางน้อย ที่พวกเจ้าคุยกันเมื่อครู่ ข้าได้ยินหมดแล้ว ได้โปรดช่วยชีวิตเด็กในท้องของข้าด้วย”

“ฮูหยินน้อย ท่านอย่าเพิ่งพูดอะไร ข้าจะทำให้ดีที่สุด”

กู้หว่านเยว่หยิบโสมออกมาหนึ่งแผ่นให้ฮูหยินน้อยอมไว้ในปาก จากนั้นก็หยิบเข็มเงินออกมา

“ฮูหยินน้อย ขั้นตอนต่อไป ข้าจะใช้เข็มเงินช่วยห้ามเลือดและทำคลอดให้ท่าน

ท่านจงจำไว้ว่า ไม่ว่าข้าจะพูดอะไร ท่านต้องให้ความร่วมมือโดยไม่มีเงื่อนไข”

น้ำเสียงของกู้หว่านเยว่เต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยวของหมอ ฮูหยินน้อยพยักหน้ารับโดยไม่รู้ตัว

“ตกลง ข้าจะให้ความร่วมมือ”

นางกลับเชื่อฟังกว่าแม่นมหลู่ที่เอะอะโวยวายคนนั้นมาก

ไม่ว่ากู้หว่านเยว่จะขอให้นางทำอะไร ต้องพยายามแค่ไหน นางก็ทำตามทุกอย่างโดยไม่เกี่ยงงอน