ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 158

ทุกคนรับถุงมือ เร่งเดินทางไปพลางเก็บกระบองเพชรไปพลาง กระบองเพชรมีมากมาย เก็บไม่หมด แม้แต่นักการเองก็หักออกเป็นสองซีก

ครั้นถึงเวลากินข้าว กู้หว่านเยว่ก่อกองไฟ หยิบกริชออกมาเล่มหนึ่ง ปอกเปลือกหนามแหลมคมภายนอกของกระบองเพชรออก จากนั้นวางย่างบนกองไฟ

“นี่สามารถกินได้หรือ?”

“เรื่องอะไรจะกินไม่ได้?”

กู้หว่านเยว่หยิบยี่หร่าเครื่องปรุงสำหรับย่างจากลาเทียมเกวียนและโรยลงไป ย้อนคิดถึงชาติก่อนยามนางไปเที่ยวเม็กซิโก อาหารเลิศรสประจำถิ่นก็คือกระบองเพชรย่างนี่ล่ะ

“มา มาชิมดู”

กู้หว่านเยว่แบ่งกระบองเพชรหลายแท่งให้คนในครอบครัว จากนั้นเรียกนักการและเหล่านักโทษถูกเนรเทศมากิน

ทีแรกทุกคนยังคล้ายเชื่อคล้ายไม่เชื่อ แต่กัดเข้าไปหนึ่งคำแล้ว

รสชาติเย็นสบาย ผสมกับเครื่องปรุงสำหรับย่าง มีรสชาติดีเป็นพิเศษ ทันใดนั้นครองใจของทุกคนแล้ว

“กระบองเพชรนี้กินได้จริง! รสชาติแปลกมาก!”

“แม้ว่าแปลก กลับกินไม่ยาก ยังรสดีแปลกๆ อีกด้วย”

ทุกคนต่างพากันพูด เพราะกระบองเพชรมีน้ำ สามารถชดเชยน้ำได้พอดี ดังนั้นจึงกินอย่างเอร็ดอร่อย

“ดีเหลือเกิน กระบองเพชรนี้สามารถชดเชยน้ำได้ พวกเราไม่ต้องกังวลจะกระหายน้ำตายแล้ว”

“แม่นางกู้ เจ้ายอดเยี่ยมยิ่งนัก รอบรู้ไปหมด ไม่คล้ายฮูหยินในเรือนเหล่านั้นของพวกเรา ไม่รู้อะไรเลย”

ทุกคนต่างพากันเยินยอผายลมออกมาเป็นสีรุ้ง เห็นว่ากู้หว่านเยว่คนเดียวย่างได้ไม่มาก พวกผู้ชายต่างขันอาสา ปอกเปลือกกระบองเพชร ส่วนฝ่ายหญิงช่วยย่างกระบองเพชรมากขึ้น

“นี่คือถูกเนรเทศหรือ เห็นได้ชัดว่ามาเที่ยวเล่น!”

มู่หรงอวี้นอนบนลาเทียมเกวียน ถลึงตาใส่พวกเขาเขม็ง

ขากลับไม่เจ็บแล้ว ทว่าเขาหิวมาก หิวจนใกล้เสียสติแล้ว!

เขาหันหน้าถามองครักษ์ “มีของกินหรือไม่?”