ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 172

ถูกหรือไม่ แน่นอนว่าถูกต้อง!

กู้หว่านเยว่ตอบถูกไปแล้วสองอย่าง คราวนี้มือของลั่วยางเริ่มสั่น นางคิดไม่ถึงเลยว่ากู้หว่านเยว่จะเก่งกาจขนาดนี้ นางเดาออกได้อย่างไรกัน เป็นไปได้อย่างไร?

เชียงหัวและตู๋หัว* นี้ แม้แต่นางลืมตา ก็ยังไม่แน่ว่าจะแยกแยะได้

“หมอหญิงลั่วเชิญนำชนิดที่สามออกมาเถอะ” กู้หว่านเยว่กล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

ภายในเวลาสั้น ๆ กู้หว่านเยว่ก็ทายถูกไปแล้วสองชนิด มือที่ลั่วยางงถือสมุนไพรชนิดที่สามเริ่มสั่น นางไม่กล้าแม้แต่จะหยิบสมุนไพรชนิดที่สามมาไว้ตรงหน้ากู้หว่านเยว่

ทันใดนั้น นางก็เก็บสมุนไพรกลับ

“ฮูหยินซูทายถูกไปแล้วสองอย่าง คราวนี้ให้ข้าปิดตาแล้วทายบ้าง”

นางไม่เชื่อว่า กู้หว่านเยว่จะหยิบสมุนไพรอะไรที่นางทายไม่ถูกออกมา

“ได้” กู้หว่านเยว่ถอดผ้าปิดตาออกอย่างใจเย็น ไม่มีความกลัวแม้แต่น้อย

นางยื่นสมุนไพรชนิดแรกให้ลั่วยาง

พ่ายแพ้ติดต่อกันสองครั้ง มือของลั่วยางเริ่มมีเหงื่อออกเล็กน้อย หลังจากรับสมุนไพรมา นางก็ก้มศีรษะเพื่อดม

อย่างไรก็ตาม แม้เวลาจะผ่านไปครึ่งถ้วยชา* แล้ว นางก็ยังไม่สามารถดมออกว่าสมุนไพรชนิดนี้คืออะไร

กลิ่นนี้แปลกประหลาดเกินไป มีกลิ่นเหม็นจาง ๆ นางคิดไม่ออกเลยว่าสมุนไพรชนิดใดจะมีกลิ่นแบบนี้

“ลั่วยาง เจ้าได้หรือไม่ได้กันแน่!” มู่หรงอวี้มองแล้วโกรธจนแทบคลั่ง

“ท่านอ๋อง ข้า...” ลั่วยางกัดริมฝีปากล่าง ในหัวก็พยายามนึกให้ออก แต่ว่ายิ่งนึกเท่าไหร่ นางก็ยิ่งดมไม่ออก

จนกระทั่งน้ำเสียงเยือกเย็นของกู้หว่านเยว่ดังขึ้น

“หมอหญิงลั่ว ถึงเวลาแล้ว”

สมุนไพรชนิดหนึ่ง มีเวลาเพียงครึ่งก้านธูปเท่านั้น

ลั่วยางรีบเปิดผ้าปิดตาออก แต่สิ่งที่เห็นตรงหน้ากลับเป็นก้อนหินสีดำ ทันใดนั้น ใบหน้างดงามของนางก็เย็นชาลง

“เราดมสมุนไพรกัน เจ้าเอาก้อนหินมาวางทำไมกัน?”

“นี่ไม่ใช่ก้อนหิน นี่คือกระดูกอุ้งเท้าหมี แม้กระทั่งสิ่งนี้หมอหญิงลั่วก็ไม่รู้จัก ต้องพยายามให้มากกว่านี้แล้ว”