ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 184

“ชิ พูดมาก!” แม้ว่าคำกล่าวของกู้หว่านเยว่จะฟังดูจองหอง แต่ในใจกลับอ่อนหวานมาก

แต่ซูจิ่งสิงกลับคิดว่าหากเขาและกู้หว่านเยว่มีลูกด้วยกันก็คงจะดี ในวันข้างหน้าหลังจากที่เขายกแผ่นดินของต้าฉีให้ลูกดูแลแล้ว เขาจะพาภรรยาไปใช้ชีวิตอย่างอิสรเสรีไร้ข้อผูกมัด

ถึงอย่างนั้นเรื่องนี้ก็ยังไกลตัวมาก ไม่นานก็ถูกเขาสะบัดทิ้งออกจากหัวอย่างรวดเร็ว

ทั้งสองคนปรึกษาหารือกันระหว่างเดินทางกลับ ก่อนอื่นพวกเขาต้องปกปิดภูมิหลังเอาไว้เป็นความลับ ห้ามบอกซูจื่อชิงเด็ดขาด หลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดปัญหาโดยไม่จำเป็น

ในขณะที่หลายตระกูลภายในห้องกำลังรออย่างใจจดใจจ่อนั้น

“เป็นอย่างไรบ้าง พี่สะใภ้ใหญ่ ช่วยผู้เฒ่าโจวได้หรือไม่?”

กู้หว่านเยว่กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ยังไม่ฟื้น แต่ก็ไม่เป็นไรอะไรแล้ว”

หลายคนพากันถอนหายใจอย่างโล่งอก

ซูจิ่นเอ๋อร์เป็นกังวลอยู่หลายวัน เมื่อเห็นเหตุการณ์ผ่านพ้น นางก็ตัวสั่นขึ้นมาอีกครั้ง

“เหอะ ข้ารู้ว่าพี่สะใภ้ใหญ่มีทักษะการแพทย์ที่สูงส่ง ช่วยคนให้รอดพ้นจากความตาย ชุบชีวิตคนใกล้ตายได้ โลกใบนี้ไม่มีใครรักษาเก่งเท่านางอีกแล้ว!”

กู้หว่านเยว่กลอกตามองนาง “หยุดพล่ามไปเลย ไม่รู้ว่าใครกันที่แค้นเคืองเพราะเข้าใจผิดอยู่หลายวัน บาดแผลที่หายแล้วก็มักจะลืมความเจ็บปวด!”

ซูจิ่นเอ๋อร์เข้าประจบประแจง รีบหาข้ออ้างขอตัวไปเก็บของทันที ในเมื่อฮูหยินผู้เฒ่าโจวดีขึ้นแล้ว ดังนั้นพวกเขาก็ไม่มีเหตุผลอะไรจะต้องอยู่ในบ้านสกุลโจวต่อ

ช่วงบ่ายวันนั้น กลุ่มนักโทษและซุนอู่ก็ได้มารวมตัวกัน เตรียมตัวออกเดินทางอีกครั้ง

ซ่งเสวี่ยให้พ่อบ้านถือเสบียงอาหารและเสื้อผ้าจำนวนหนึ่งออกมาและนำไปเก็บไว้บนเกวียนลาของกู้หว่านเยว่

“จากปิงโจวไปเจดีย์หนิงกู่ยังเหลือระยะทางอีกห้าร้อยกว่าลี้ ต้องใช้เวลาเดินทางอย่างน้อยครึ่งเดือน ข้าได้ยินว่าอากาศของทางตอนเหนือค่อนข้างหนาวเหน็บ ระหว่างทางอาจจะประสบกับพายุหิมะ ไม่ก็อาจจะบังเอิญไปเจอกับโจรเข้า พวกเจ้าเดินทางก็ต้องระมัดระวังตัวให้ดี”

กู้หว่านเยว่พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “พี่ซ่งไม่ต้องส่ง คนที่กำลังอยู่ไฟต้องพักผ่อน รีบกลับเข้าไปนอนเถอะ”

ซ่งเสวี่ยมองนางแวบหนึ่ง “พูดน้อย ๆ หน่อยเถอะ ถึงเจดีย์หนิงกู่แล้วเขียนจดหมายส่งมาหาข้าบ้างนะ เหนียวเหนี่ยวน้อยของข้าตั้งหน้าตั้งตารอของขวัญรับขวัญหลานจากเจ้าอยู่นะ”

“ข้าคงคิดถึงนางแย่เลย”