ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 229

ซูจิ่นเอ๋อร์คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้พบกับฟู่หลานเหิงที่นี่อีก

เมื่อเห็นฟู่หลานเหิงมองมา นางก็รีบเก็บซ่อนความดีใจบนใบหน้า แต่แววตาที่เป็นประกายนั้นไม่อาจปกปิดได้

“แม่นางจิ่นเอ๋อร์ เจ้าไม่เป็นไรนะ?” ฟู่หลานเหิงเดินมาอยู่ตรงหน้านาง

“ข้า ข้าไม่เป็นไร” ซูจิ่นเอ๋อร์ที่เมื่อครู่ยังส่งเสียงโวยวาย ตอนนี้กลับก้มหน้าลงด้วยความเขินอาย

“ไม่เป็นไรก็ดี ข้าให้ทหารล้อมเรือนนี้ไว้แล้ว”

เมี่ยชิงหว่านเหลือบไปเห็นแม่เล้ากำลังมุดรูสุนัข จึงรีบกล่าวขึ้น

“นางจะหนี!”

กู้หว่านเยว่พุ่งเข้าไป แล้วถีบแม่เล้าจนกระเด็นออกจากรูสุนัข ตรงไปยังเบื้องหน้าของทุกคน

“อย่าฆ่าข้า อย่าฆ่าข้า ข้าไม่กล้าหนีแล้ว”

แม่เล้าถูกถีบจนเอวแทบหัก เมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นชุดขุนนางของฟู่หลานเหิง ก็ยิ่งตกใจจนทรุดเข่าลงกับพื้น

“จอมยุทธ์หญิงไว้ชีวิตด้วย ใต้เท้าไว้ชีวิตด้วย ข้า ข้าเป็นผู้บริสุทธิ์”

ซูจิ่นเอ๋อร์พูดอย่างโกรธแค้น “อย่าไปเชื่อคำโกหกของนาง นางเป็นคนเลว ห้องด้านหลังเต็มไปด้วยหญิงสาวที่นางลักพาตัวมา”

ซูจิ่นเอ๋อร์รีบชี้ทางให้เหล่าทหาร ในเวลาไม่นาน หญิงสาวภายในห้องก็ถูกพาออกมาทั้งหมด

เมื่อเห็นเด็กสาวเหล่านั้นขดตัวด้วยความหวาดกลัว บนร่างกายเต็มไปด้วยบาดแผล คนที่อายุน้อยที่สุดอายุเพียงแปดถึงเก้าขวบ กู้หว่านเยว่ก็อดไม่ได้ที่จะสบถออกมา “ไอ้พวกเดรัจฉาน”

ถึงแม้จะรู้ว่าแม่เล้านี่คงไม่ได้ลักพาตัวแค่ซูจิ่นเอ๋อร์และเมี่ยชิงหว่าน แต่พอเห็นเด็กสาวผู้บริสุทธิ์มากมายขนาดนี้ ก็ยังรู้สึกสงสาร

แม่เล้าก้มหน้าไม่กล้าพูดอะไร

กู้หว่านเยว่หรี่ตาเล็กน้อย “ข้าถามเจ้าหน่อย ใครสั่งให้เจ้าจับพวกนางสองคนมา?”

แม้ว่าแม่เล้าคนนี้จะเป็นพวกค้ามนุษย์โดยเฉพาะ แต่ก็ไม่กล้าคิดที่จะลงมือกับซูจิ่นเอ๋อร์พวกนางหรอก

การลักพาตัวนักโทษเนรเทศ จะต้องติดคุก

ซูจิ่นเอ๋อร์พูดด้วยความรู้สึกไม่สบาย เมี่ยชิงหว่านก็ดูฝืนเช่นกัน

กู้หว่านเยว่รีบจับชีพจรของพวกนาง “นี่คือหร่วนจินซ่าน ทำให้กล้ามเนื้ออ่อนแรง ไม่เป็นอะไรหรอก มันเป็นแค่ยาสลบธรรมดา กินยาแก้ก็หายแล้ว”

พูดจบก็หยิบยาแก้พิษสองเม็ดออกมาจากอก ทั้งสองคนรีบกินยาแก้พิษทันที จากนั้นนั่งพักฟื้นอยู่ข้าง ๆ

คนของฟู่หลานเหิงจับพวกอันธพาลได้ทั้งหมด มัดรวมกับแม่เล้า ตั้งใจจะส่งตัวไปยังที่ว่าการท้องถิ่นในคืนนั้น เพื่อให้ทางการเป็นผู้ตัดสิน

“ส่งให้ทางการ ไม่เท่ากับปล่อยพวกเขาลอยนวลหรอกหรือ?”

กู้หว่านเยว่เอ่ยขึ้น “คนพวกนี้เป็นอาชญากรที่ทำผิดซ้ำซาก น่าจะมีพวกพ้องอีก ส่งให้ทางการสอบสวนอย่างละเอียด จะได้จับพวกที่อยู่เบื้องหลังออกมา”

“พี่สะใภ้คิดได้รอบคอบจริง ๆ ” ซูจิ่นเอ๋อร์แลบลิ้น จากนั้นก็มองไปที่หญิงสาวเหล่านั้น

“ส่งเด็กสาวพวกนี้ไปยังทางการด้วย พวกนางต่างเป็นคนที่น่าสงสาร ให้พวกนางได้กลับไปบ้านของตัวเอง”

สำหรับหญิงสาวเหล่านี้ ทุกคนต่างรู้สึกเห็นใจ แต่พวกนางก็ยังถือว่าโชคดีอยู่บ้าง