ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 236

กู้หว่านเยว่ทำได้เพียงหันกลับมากำชับหลี่เฉินอัน “เจ้าก็อยู่ห่างพวกเขาหน่อย อย่าเปิดเผยตัวตนเด็ดขาด”

“ข้ารู้แล้ว” หลี่เฉินอันกล่าวด้วยแววตาหม่นหมอง

ไม่ว่าจะเกลียดชังเพียงใด ก็ต้องอดทนไปจนถึงเจดีย์หนิงกู่

รอบตัวของสวีหลานเต็มไปด้วยนักฆ่าและองครักษ์ หากพวกเขาเจอกัน ชีวิตของเขาก็คงจบสิ้น

“ไปหาที่พักก่อนเถอะ”

ซุนอู่เจรจากับนักพรตอยู่ในอารามเต๋าพักใหญ่ จนได้ห้องนอนรวมหนึ่งห้อง

กลุ่มคนทยอยกันเข้าไปจับจองเตียงภายในห้อง แต่เรื่องที่ทำให้กู้หว่านเยว่ต้องตกตะลึงก็คือการที่พวกเขาเจอกับนักโทษอีกกลุ่มหนึ่งที่นี่

พวกเขาอยู่ห้องนอนรวมถัดจากห้องของพวกนาง

“ฮ่องเต้น้อยชอบเนรเทศคนจริง ๆ สินะ”

กู้หว่านเยว่กลับไม่ได้ประหลาดใจ ทันทีที่เดินทางมาถึงเจดีย์หนิงกู่ กลุ่มนักโทษจากทั่วสารทิศต่างค่อย ๆ มารวมตัวกันที่นี่

“พวกเขาน่าเวทนายิ่งนัก....”

ซูจิ่นเอ๋อร์กล่าวกระซิบเสียงเบา

นักโทษที่อยู่ในห้องนอนรวมถัดจากพวกนางต่างมีร่างกายซูบผอม ไร้เรี่ยวแรงเหมือนร่างที่ไร้วิญญาณ

เทียบกับพวกเขาแล้ว นับว่าพวกเขาโชคดีกว่ามาก

“อย่ายุ่งเรื่องคนอื่น” ซูจิ่งสิงกล่าวเตือนด้วยสีหน้าเย็นชา

เห็นได้ชัดว่าระหว่างทางนักโทษกลุ่มนั้นได้ปะทะกับกลุ่มคนชั่วมาแล้ว จึงเหลือรอดกลับมาเพียงเท่านี้ นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้แววตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความโหดเหี้ยม เกลียดชังทุกคนที่เจอ

อีกทั้งพวกเขายังโดนล่ามโซ่ แสดงให้เห็นว่าพวกเขาเป็นนักโทษที่ทำผิดร้ายแรง

“ใช่” ซูจิ่นเอ๋อร์แลบลิ้นออกมา ก่อนจะรีบละสายตาไปทางอื่น

แต่การกระทำของพวกเขาได้ดึงดูดความสนใจของนักโทษเหล่านั้นแล้ว

มีหลายคนเริ่มกวาดตามองเกวียนของพวกเขาอย่างไม่ละสายตา

“คืนนี้ต้องระวังตัวดี ๆ ซ่อนของให้มิดชิด”