ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 238

กู้หว่านเยว่พยายามอดกลั้นอาการคลื่นไส้ ก่อนจะหาวิธีทำให้ทั้งสองแม่ลูกหมดสติ นางกล่าวกับหวังปี้ว่า

“ตามคนเหล่านี้ แล้วส่งตัวให้กับท่านอ๋องอาวุโส”

นักโทษสามคนนี้สมควรตาย

“แม่นางซูทำอย่างไรดี?” หวังปี้มองดูซูหรานหร่านที่นอนอยู่บนพื้น ก่อนจะเอ่ยถามอย่างกังวล

ทางฝั่งของซูจิ่งสิงได้นำตัวทั้งสามคนมามัดไว้ด้วยกัน เมื่อได้ยินประโยคนี้เขาก็จนปัญญาเช่นกัน

“ข้าต้องจัดการกับครอบครัวนี้” ไม่ว่าอย่างไรเขาจะไม่มีวันได้ออกไปลักพาตัวหญิงสาวคนอื่นอีก

“ดูท่าทางคงต้องขอร้องพี่ใหญ่หวังเสียแล้ว”

กู้หว่านเยว่เขย่ากล่องยาในมือ

หวังปี้พยักหน้า เขาไม่รู้ว่าข้างในคืออะไร เวลานี้เขามัวแต่กลัวว่าคนเหล่านั้นจะทำลายความบริสุทธิ์ของซูหรานหร่าน

แต่แล้วเขาก็ฉุกคิดได้ ตอนที่เขาเร่ร่อนอยู่ด้านนอก เขาก็แทบเอาชีวิตไม่รอด ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาคิดมาก

เขาโน้มตัวลงและทำการแบกคนเหล่านั้น

“พาตัวนางไปไว้ในเรือนรับแขกก่อน หากพานางกลับไปยังเตียงนอนรวมคงได้กลายเป็นขี้ปากชาวบ้านอย่างแน่นอน”

เห็นได้ชัดว่าซูหรานหร่านอยู่ในอาการตื่นตระหนก หากนางกลับไปมีหวังคงถูกคนในสกุลซูด่ากราด สู้ให้นางพักอยู่ด้านนอกก่อน

“ได้ เช่นนั้นข้าจะพานางกลับห้องของข้าก่อน แล้วค่อยมาหาพวกเจ้า”

หวังปี้อุ้มซูหรานหร่านและลอยตัวออกไป ไม่นานนักเขาก็ลอยตัวกลับมาอย่างรวดเร็ว

“เรียบร้อยแล้ว ข้าทิ้งกระดาษไว้ให้นางหนึ่งแผ่น พอนางฟื้นขึ้นมานางควรรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เช่นนั้นเราไปเยี่ยมท่านอ๋องอาวุโสกันเถอะ”

“อื้อ” พวกเขาเดินทางไปยังที่ประทับของหนานหยางอ๋องอีกครั้ง จากนั้นก็โยนทั้งสามคนให้กับคนที่อยู่ใต้บังคับบัญชา และเดินเข้าไปหาหนานหยางอ๋อง

หนานหยางอ๋องกำลังนอนหงุดหงิดอยู่บนเตียง ดูท่าทางพิษคงจะกำเริบอีกแล้ว

“พอยาแก้ปวดหมดฤทธิ์ กระดูกของข้าก็ปวดร้าวขึ้นมาทันที วิธีไหนก็เอาไม่อยู่”

กู้หว่านเยว่ฉีดยาให้เขาก่อน จากนั้นก็หยิบยาถอนพิษที่เพิ่งทำเสร็จได้ไม่นานออกมาให้เขา