ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 239

หนานหยางอ๋องยังไม่ทันได้สติ “เหลาหลี่ เสี่ยวอู่เป็นอะไร?”

ท่านแม่ทัพหลี่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

“หลายวันมานี้ ข้าเห็นพ่อหนุ่มคนนี้ทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ ก็เลยจับตาดูเขาอยู่เงียบ ๆ จนกระทั่งข้าเห็นเขาเดินไปเดินมาอยู่ด้านนอก และยังแอบปล่อยนกพิราบส่งข่าวออกไปหนึ่งตัว ไม่รู้ว่าส่งจดหมายรายงานนายท่านคนไหน!”

ใบหน้าของเสี่ยวอู่ปูดบวม ไม่กล้าสบตากับหนานหยางอ๋อง จึงได้แต่ก้มหน้าอย่างหดหู่ใจ

หนานหยางอ๋องได้กลิ่นไม่ชอบมาพากลบางอย่าง สีหน้าก็พลันเคร่งขรึมลง

“เสี่ยวอู่ เจ้าจะทำอะไร?”

เสี่ยวอู่ไม่กล้าเอ่ย ในใจของเขาทราบดีว่าตัวเองจบสิ้นแล้ว สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ท่านแม่ทัพหลี่ยกเท้าเตะเขาอย่างไม่สบอารมณ์

“เจ้ามันคนขี้ขลาด กล้าทำแต่ไม่กล้ารับ? เจ้าเองก็รู้ว่าข้าคือคนช่วยชีวิตเจ้า เจ้าไม่รู้สึกผิดบ้างหรือ? โชคดีที่ข้าสกัดกั้นเส้นทางการบินของนกพิราบส่งข่าวเอาไว้ได้ ดูสิว่าเจ้าทำอะไรลงไป!”

ท่านแม่ทัพหลี่หยิบจดหมายฉบับหนึ่งออกมา บนปีกของนกตัวนั้นเปื้อนไปด้วยคราบเลือด เท้าของมันถูกมัดด้วยกระดาษม้วนหนึ่ง

“หยิบมาให้ข้า”

หนานหยางอ๋องยื่นมือออกไปรับกระดาษแผ่นนั้นมาคลี่อ่าน

ไม่นานตัวของเขาก็สั่นเทิ้ม ก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้

เพียงแต่เสียงหัวเราะนั้นแฝงไปด้วยควาเย็นยะเยือกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

“ท่านอ๋อง เกิดอะไรขึ้น?” ท่านแม่ทัพหลี่รีบเอ่ยถาม จนลืมเรื่องกระดาษแผ่นนั้นไปโดยปริบาย

“ฮ่า ๆ ข้าจงรักภักดีมาตลอด แต่กลับคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะตกมาอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ น่าเวทนายิ่งนัก!”

หนานหยางอ๋องกระอักเลือดออกมา ทำให้กู้หว่านเยว่ต้องปรี่เข้าไปฉีดยาให้เขา

“ท่านอ๋อง โปรดระวังตัวด้วย!”

นัยน์ตาของหนานหยางอ๋องแดงฉานเป็นสีเลือด “แม่นางกู้ พิษที่อยู่ในร่างกายของข้ามราจากชนชนเผ่าทูเจวี๋ยหรือไม่”

“ไม่ใช่แน่นอน นอกจากจะมีแก๊สพิษปะปนอยู่ในอากาศ อย่างเช่นพวกหมอกพิษ นอกนั้นก็ไม่มีพิษชนิดไหนที่มาจากชนเผ่าทูเจวี๋ยอีกแล้ว”

หนานหยางอ๋องเอ่ยประโยคนี้ นั้นหมายความว่าจะต้องเกี่ยวข้องกับเนื้อหาภายในจดหมายและพิษชนิดนี้อย่างแน่นอน กู้หว่านเยว่มองไปยังกระดาษแผ่นนั้นอีกครั้ง

“ท่านอ๋องเจ้าคะ บนกระดาษแผ่นนั้นเขียนว่าอย่างไรกันแน่”

“พิษในร่างกายของข้าเป็นพิษจากสกุลของข้าเอง” หนานหยางอ๋องยื่นกระดาษแผ่นนั้นให้พวกเขาอ่านด้วยสีหน้าโศกเศร้า