ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 240

พิษที่กินเข้าไปเป็นพิษร้ายแรงถึงขั้นคร่าชีวิต

“เสี่ยวอู่ตายแล้ว เบาะแสสำคัญก็จบสิ้น”

ท่านแม่ทัพหลี่พึมพำเบา ๆ แต่ทุกคนรู้แก่ใจดี คนที่วางยาพิษ มีความเป็นไปได้ว่าอาจจะเป็นฮ่องเต้น้อย

ถึงอย่างไรนอกจากเขาแล้ว จะยังมีใครที่กล้าลงมือในราชวงศ์เช่นนี้

กู้หว่านเยว่มองหนานหยางอ๋องด้วยความเป็นห่วง “ท่านอ๋อง ต่อไปท่านจะทำอย่างไร?”

กู้หว่านเยว่คิดว่าอีกฝ่ายจะต้องวางแผนเอาไว้แล้ว ไม่เช่นนั้นก็อาจจะมีจุดจบแบบเดียวกับซูจิ่งสิง

หนานหยางอ๋องกลับจมอยู่ในความคิดก่อนจะรีบส่ายหน้า

“เรื่องนี้ ยังตัดสินว่าเป็นฝีมือของใครไม่ได้ ไว้ข้ากลับไป ข้าจะจัดการกับเรื่องนี้เอง”

หากเป็นฝีมือของฮ่องเต้จริง ๆ .... หนานหยางอ๋องคงเจ็บปวดไม่น้อย

ดั่งคำกล่าวที่ว่า ฮ่องเต้สั่งให้ขุนนางตาย ขุนนางก็ต้องตาย

หนานหยางอ๋องคือขุนนางอาวุโส และมีความจงรักภักดีมาก

แทนที่จะบอกว่าเขาจงรักภักดีต่อฮ่องเต้ สู้บอกว่าเขาจงรักภักดีต่อแผ่นดินต้าฉีดีกว่า

“ตราบใดที่ประชาชนของลั่วอันอยู่กันอย่างสงบสุข ข้าจะยอมกล้ำกลืนฝืนทนลืมสิ้นความแค้น”

หนานหยางอ๋องกล่าวด้วยเสียงเคร่งขรึม กู้หว่านเยว่อดมองอีกฝ่ายไม่ได้

คนคนนี้ใส่ใจประชาชนอย่างมาก

เมื่อเห็นหนานหยางอ๋องมีสีหน้าเศร้าหมอง กู้หว่านเยวาก็ไม่ได้อยากอยู่ต่อ นางคว้าตัวของซูจิ่งสิงกล่าวลาและจากไป

“ท่านพี่ ท่านกำลังจะบอกว่าคนที่วางยาหนานหยางอ๋องคือฮ่องเต้น้อยจริง ๆ หรือ?”

ซูจิ่งสิงส่ายหน้า “ไม่แน่ใจ”

เรื่องนี้ค่อนข้างซับซ้อน หากเป็นฝีมือของฮ่องเต้น้อยจริง ๆ ก็อาจจะแค่เพราะหวาดกลัวหนานหยางอ๋องจึงได้วางยาพิษเขา? แต่หากหนานหยางอ๋องโดนวางยาจริง เรื่องนี้อาจจะสั่นคลอนถึงรากฐานของเมืองเลยก็ได้

“เพื่อให้ประชาชนคลายความโกรธลง หนานหยางอ๋องในสายตาข้าก็อาจจะไม่ได้มีจุดจบเช่นนี้ก็ได้”

ลางสังหรณ์บอกกู้หว่านเยว่ ว่าให้รอหนานหยางอ๋องกลับถึงลั่วอันก่อน ทุกอย่างจะต้องวุ่นวายกว่าเดิมแน่นอน