ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 242

ซูหัวหยางบ่นพึมพำกลับไป นางจินต้องการดูแลซูหรานหร่าน แต่กลับถูกซูหัวหยางดุด่าเป็นชุด จึงปาดน้ำตาจากไปอย่างอาลัยอาวรณ์

ส่วนซู่เช่อก็ถอนหายใจพลางเหลือบมองซูหรานหร่าน ก่อนออกไปเช่นกัน

ท่าทีเย็นชาของคนในครอบครัว ทำให้ซูหรานหร่านรู้สึกใจหายจริง ๆ

“ขุนพลหวัง ขอบคุณท่านที่พูดแทนข้าเมื่อครู่”

“ไม่เป็นไร สมควรแล้ว ข้าเป็นคนเถรตรง เจ้าไม่หาว่าข้ายุ่มย่ามก็ดีแล้ว”

หวังปี้มองหญิงสาวบอบบางตรงหน้า ความสงสารผุดขึ้นมาจากก้นบึ้งของหัวใจ

ซูหรานหร่านปาดน้ำตา พลางหันไปฉีกยิ้มให้กู้หว่านเยว่ ดูน่าเกลียดยิ่งกว่าเวลาร้องไห้เสียอีก

“พี่สะใภ้ใหญ่ ข้ากลับก่อนล่ะ”

พูดจบ ก็เดินไปที่ข้างเตียงของตัวเอง หยิบเสื้อนวมขึ้นมาเย็บเงียบ ๆ

เมื่อเห็นซูจิ่นเอ๋อร์แอบสะกิดข้างตัวซูหรานหร่าน กู้หว่านเยว่ก็ไม่ได้เข้าไปปลอบใจ พลางหันไปพูดกับหวังปี้

“นักโทษเนรเทศข้างบ้านกลุ่มนั้น รบกวนท่านช่วยไปเคาะเรียกสักหน่อย”

“เรื่องเล็กน้อย”

หวังปี้โบกมืออย่างไม่ใส่ใจ

ทางด้านนี้หลังจากกู้หว่านเยว่เข้ามาในเรือน ก็หาสถานที่สำหรับปรุงยาถอนพิษ ใช้เวลาไปหลายชั่วยามจนในที่สุดก็ปรุงยาออกมาได้สำเร็จ

ก่อนอื่นก็เข้าไปในมิติ โยนเข้าไปในหอแห่งโอสถเพื่อวิเคราะห์ส่วนผสมหนึ่งรอบ หลังจากยืนยันว่าไม่มีปัญหาใด ๆ ถึงจะกรอกยาถอนพิษลงในขวด

“ทำเสร็จแล้วหรือ?”

ซูจิ่งสิงมองขวดเซรามิกที่กวัดแกว่งไปมาในมือของกู้หว่านเยว่ พลางเลิกคิ้วถาม

“ทำเสร็จแล้ว”

กู้หว่านเยว่มองไปที่เมี่ยชิงหว่านในทันใด

การผลิตยาถอนพิษออกมา หมายความว่าหนานหยางอ๋องกำลังจะแยกทางกับพวกเขาในไม่ช้า

ในช่วงเวลาสุดท้ายนี้ควรพาเมี่ยชิงหว่านไปพบหน้าหนานหยางอ๋อง ให้พวกเขาลองนับญาติกันดูหรือไม่?

กู้หว่านเยว่เล่าความคิดนี้ให้ซูจิ่งสิงฟัง

ซูจิ่งสิงไตร่ตรองดูสักพัก แล้วพูดว่า “ที่มือของเมี่ยชิงหว่านมีปานอยู่จุดหนึ่งไม่ใช่หรือ เจ้าลองไปถามขุนพลหลี่ดูก่อน คุณหนูรองที่หายตัวไปมีปานแบบเดียวกันที่มือหรือเปล่า

ถ้าทั้งหมดนี้ตรงกัน ค่อยให้พวกเขาทำความรู้จักกันก็ยังไม่สาย”

ทันที่กู้หว่านเยว่ได้ฟัง ก็มีเหตุผลเช่นเดียวกัน