ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 259

นักการหวงแทบกระอักโลหิตตาย “ไม่ใช่ๆ ข้าพูดผิดไปแล้ว ข้าไม่เกี่ยวอันใดกับเจียงเต๋อจื้อ...”

“ข้าเชื่อเจ้ากับผีสิ เจ้าพูดว่าเกี่ยวก็เกี่ยว เจ้าพูดว่าไม่เกี่ยวก็ไม่เกี่ยวกระนั้นรึ? ตีก่อนค่อยว่ากัน!”

ซูจื่อชิงระบายโทสะใส่เขาพักหนึ่ง ตีเขาจนหน้ากลายเป็นหัวหมู

ซุนอู่เองก็ไม่ห้าม ชนิดที่ว่าลอบมอบแผ่นรองเท้าให้อีกด้วย

“จื่อชิง” ซูจิ่งสิงอยากให้เขาเลิกทำเช่นนี้ กลับถูกกู้หว่านเยว่ห้ามไว้แล้ว “ปล่อยเขาไปเถอะ เด็กคนนี้ลำบากมาตลอดทาง ให้เขาระบายอารมณ์สักหน่อยก็ดี”

“...ได้” ต้องฟังคำพูดของภรรยา

“ท่านมาดูว่านี่คืออะไร”

จู่ๆ กู้หว่านเยว่ก็หยิบรายงานหนึ่งแผ่นออกมา ซูจิ่งสิงรับไปพบว่าไม่ต่างจากหนังสือรับรองพิสูจน์สายเลือดครั้งก่อนมากนักเพียงแต่ผลลัพธ์กลับไม่เหมือนกัน

“ยืนยันว่าหนานหยางอ๋องเป็นบิดาทางชีววิทยาของเมี่ยชิงหว่าน”

“ก็หมายความว่าพวกเขาเป็นพ่อลูกกัน!”

กู้หว่านเยว่อธิบายยิ้มๆ แม้รู้เรื่องส่วนใหญ่ของพวกเขาสองพ่อลูกตั้งแต่แรก แต่มีรายงานอันเป็น ‘หลักฐานเหล็กดุจขุนเขา’ ที่แท้จริงนี้แล้ว

“เจ้าวางแผนช่วยเมี่ยชิงหว่านและหนานหยางอ๋องนับญาติกัน?”

ภรรยาตัวน้อยมิใช่คนเข้าไปยุ่งให้มากเรื่อง นี่เพราะเหตุใดกันเล่า?

กู้หว่านเยว่ไม่สามารถพูดได้ว่าเมี่ยชิงหว่านเป็นคู่ครองของซูจื่อชิง ภายภาคหน้าเป็นไปได้มากว่าจะเป็นน้องสะใภ้ของพวกเขา

ยิ่งไปกว่านั้น ในหนังสือเมี่ยชิงหว่านตายเพราะซูจื่อชิง แม้ตายไปแล้วก็หาบิดามารดาแท้ๆ ไม่พบ ต้องอยู่เพียงลำพัง ช่างน่าสงสารโดยแท้

บัดนี้นางรู้ว่าบิดาเมี่ยชิงหว่านเป็นใครแล้ว สามารถเปลี่ยนจุดจบนี้ได้ ไม่มีเหตุผลให้ไม่ช่วย

“ก็ไม่รู้ฟู่ชิงเป็นเช่นไรแล้ว”

ขณะกู้หว่านเยว่กำลังพูดอยู่นั้น กลับได้ยินเสียงกีบเท้าม้าระลอกหนึ่ง จากนั้นหวังปี้ก็ควบม้าเร็วเข้ามาแล้ว

“พี่ใหญ่หวัง? เหตุใดท่านมาเพียงลำพัง หนานหยางอ๋องเล่า?”

สีหน้าหวังปี้หม่นหมอง “อย่าเอ่ยถึงเลย”