ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 291

กู้หว่านเยว่แสยะยิ้มมุมปาก แววตาเป็นประกายวิบวับด้วยความตื่นเต้น

กำลังเศร้าใจว่าไม่มีของคาวเข้าปากอยู่เลย

เนื้อหมาป่า อร่อยจัง!

“จื่อชิง จิ่นเอ๋อร์ปลุกพรรคพวกขึ้นมา ไม่ต้องนอนแล้ว เตรียมพร้อมต้อนรับศัตรู”

กู้หว่านเยว่ชี้ไปยังบ้านถัดกัน “ขุนพลหวัง ท่านไปดูแลหรานหร่าน”

ศึกครั้งแรกของพวกเขาในหมู่บ้านสือหาน กำลังจะเปิดฉากขึ้นแล้ว

เสียงพิลาปร่ำไห้ดังเข้ามาในหมู่บ้านสือหาน

ชาวบ้านที่อยู่บนเตียงต่างสั่นสะท้าน ทยอยแง้มประตูเรือนออก

“แย่แล้ว กลุ่มนักโทษเนรเทศที่มาวันนี้ถึงคราวแล้ว”

“ในเทือกเขาด้านหลังมีหมาป่ากว่าร้อยตัว พรุ่งนี้เช้าเกรงว่าจะไม่ได้เห็นแม้แต่ศพของพวกเขา”

“ใครใช้ให้พวกเขาล่วงเกินหัวหน้าหมู่บ้านล่ะ ล่วงเกินหัวหน้าหมู่บ้านก็เลยจบไม่สวย...”

หลายปีก่อน ก็มีนักโทษเนรเทศกลุ่มหนึ่งมาที่หมู่บ้านสือหาน แต่ไม่ยอมจ่ายเงินเพื่อเอาใจหัวหน้าหมู่บ้าน ส่งผลให้ถูกหมาป่าฉีกเป็นชิ้น ๆ ที่เชิงเขาในคืนนั้น

เลือดนั้นย้อมดินแดนใกล้เคียงกลายเป็นสีแดงเข้ม

นับจากนั้นเป็นต้นมาก็มีข่าวลือแพร่สะพัดว่า หมาป่าบนภูเขาจะเชื่อฟังคำสั่งของสกุลเฉิน ทุกคนเลยไม่กล้าขัดใจหัวหน้าหมู่บ้านเฉินอีก

“โชคดีที่พวกเราจ่ายเงินให้กับหัวหน้าหมู่บ้านในวันนี้” ในกระท่อม ซูหัวหยางถอนหายใจโล่งอก อยากจะออกไปแอบดูเสียหน่อยแต่ก็ไม่กล้า

ฮูหยินผู้เฒ่าซูยินดีบนความทุกข์ของผู้อื่น “กู้หว่านเยว่น่าสงสาร พวกสารเลวบ้านสามจะต้องพบกับหายนะ”

“พวกเขาติดตามกู้หว่านเยว่ด้วยอวดดีว่าตนฉลาด แต่สุดท้ายก็กลายเป็นอาหารของหมาป่าทั้งหมด ฮ่าฮ่า...สมควรแล้ว!”

ฮูหยินผู้เฒ่าซูเฝ้าภาวนาให้กู้หว่านเยว่ตายเร็วขึ้น ตายเร็ว ๆ ไปเกิดใหม่เร็ว ๆ ขอเพียงได้เห็นกู้หว่านเยว่อยู่ไม่เป็นสุข นางก็สบายใจแล้ว

ภายในกระท่อม ซูจื่อชิงแอบแง้มหน้าต่างออกเล็กน้อย “พี่สะใภ้ใหญ่ ข้างนอกมีหมาป่าอยู่เยอะมาก อย่างน้อยก็สิบกว่าตัว”

ฟ้ามืดเกินไปแล้ว มองเห็นไม่ชัดเจน