ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 304

ต้นไม้ใหญ่เฉกเช่นใต้เท้าสวีล้มลงไปแล้ว เขาต้องคิดหาหนทางรับมือกับคนต่างถิ่นกลุ่มนี้

ให้อยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข นั่นเป็นไปไม่ได้!

คนหัวแข็งอย่างกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิง ภายภาคหน้ามีเพียงกดขี่ข่มเหงเขาแล้ว

แต่ไหนแต่ไรมาหัวหน้าหมู่บ้านเฉินเป็นผู้เดียวที่มีสิทธิ์ออกความเห็นภายในหมู่บ้านสือหานแห่งนี้ ไฉนเลยจะสามารถอดทนได้?!

แววตาหัวหน้าหมู่บ้านเฉินมืดมน ทันใดนั้นเกิดความคิดชั่วร้ายอย่างหนึ่งขึ้นภายในสมอง

อีกด้านหนึ่งกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงขับรถม้ากลับมาถึงหมู่บ้านสือหานแล้ว

ก่อนเข้าหมู่บ้าน กู้หว่านเยว่ตั้งใจหยิบอาหารปรุงสุกดีแล้วออกจากมิติวิเศษโดยเฉพาะ จากนั้นวางลงบนรถม้า

เพียงซูจิ่นเอ๋อร์และคนอื่นออกมาก็มองเห็นของกินบนรถม้าทั้งสองคัน กลิ่นอาหารหอมฉุยชำแรกจมูก ทันใดนั้นอุทานออกมาอย่างตกตะลึง

“พี่ใหญ่ พี่สะใภ้ใหญ่ พวกท่านไปซื้อของในเมืองมาอีกแล้วหรือ? มิหนำซ้ำยังซื้อกลับมามากเพียงนี้อีกด้วย!”

“พวกเราอยู่ไกลจากเมืองตู้เปียน ซื้อมาหน่อยก็ไม่ต้องไปบ่อยๆ แล้ว”

“จื่อชิงเสี่ยวอันเสี่ยวหรง มาขนอาหาร” กู้หว่านเยว่ตะโกนเรียกสองสามคนนั้นออกมา

ทั้งสามคนรีบวิ่งออกมาจากภายใน แม้แต่หลี่อวิ๋นอวิ๋นที่นอนเกียจคร้านบนเตียงเตาทุกวัน ได้กลิ่นหอมก็วิ่งออกมาอย่างกระตือรือร้น

“มีของกินแล้ว อร่อยๆ!” หลี่อวิ๋นอวิ๋นตบมืออ้วนใหญ่อย่างดีใจ

“อย่าแอบกิน ช่วยยกของก่อน!” หลี่เฉินอันถลึงตาใส่นางหนึ่งปราด

หลี่อวิ๋นอวิ๋นเบ้ปากหนาเหมือนไส้กรอกพลางสบถฮึทีหนึ่ง “คนชั่ว คนเลว รังแกข้า”

“...”

สองสามคนรวมพลังกันขนเสบียงอาหารเข้าเรือน มองเรือนมีลมลอดผ่านทุกทิศทาง กู้หว่านเยว่ใคร่ครวญ

“สองวันนี้เร่งเผาอิฐออกมาให้มากหน่อย พวกเราจะเริ่มสร้างบ้านด้วยอิฐกัน”

อยู่ในเรือนทรุดโทรมตลอดไปก็มิใช่เรื่องดี วางเสบียงอาหารไว้ก็กลัวถูกคนขโมย

ซูจื่อชิงรีบพูด “เช้าวันนี้หวังต้าโก่วพาคนงานหนึ่งกลุ่มมา ท่านอาเหยียนบันทึกชื่อของพวกเขาลงบนสมุดแล้ว พรุ่งนี้จะมาเริ่มงานขอรับ”

เผาอิฐมิใช่งานใช้ทักษะอะไร ก็แค่อุณหภูมิควบคุมยากเท่านั้น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน