ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 31

นับตั้งแต่ออกเดินทางยามเช้า ซูจิ่งสิงก็ไม่พูดอันใดมากมายนัก จนกระทั่งตอนนี้ก็พักผ่อนไม่พูดจา

แม้แต่ซูจิ่นเอ๋อร์ที่ไม่ใส่ใจอันใดก็สังเกตเห็นความผิดปกติของเขา

“พี่ใหญ่ ท่านเป็นอะไรไป เจ็บแผลหรือ?”

ซูจิ่งสิงไม่ตอบ เขายังคิดเรื่องขอหย่าที่กู้หว่านเยว่พูดไว้เมื่อคืน

หางตามองเห็นกู้หว่านเยว่มาแล้ว รีบเบือนหน้าไปอีกทาง กลัวนางมองเห็นอารมณ์ของตน

แต่คิดไม่ถึงกู้หว่านเยว่ได้ยินคำพูดของซูจิ่นเอ๋อร์แล้ว เดินตรงเข้ามาหยุดตรงหน้าเขา ต้องการเปิดเสื้อผ้าของเขาออก

“เปิดบาดแผลให้ข้าดู”

“ไม่จำเป็น!” ซูจิ่งสิงรีบกำบังมือของนาง

สบสายตาเจือความฉงนของกู้หว่านเยว่ เขาไม่เป็นธรรมชาติไปครู่หนึ่ง

“ชายหญิงไม่พึงชิดใกล้ ภายภาคหน้าให้ข้าใส่ยาด้วยตนเองเถอะ”

ครั้นเปล่งถ้อยคำนี้ออกมา ซูจิ่งสิงก็นึกเสียใจภายหลัง แต่ก็ไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรไป ครู่ต่อมาก็พูดคำนี้ออกไปแล้ว

หลังพูดจบ เขาชายตามองกู้หว่านเยว่ ลอบหวังให้นางปฏิเสธ

ส่วนกู้หว่านเยว่หลังได้ยินจบแล้วก็ชะงักงันครู่หนึ่ง แต่นางกลับไม่ปฏิเสธ พยักหน้าตอบตกลงอย่างว่องไว

“ได้ เช่นนั้นวันหน้าให้ท่านแม่ใส่ยาให้ท่านเถอะ รอบาดแผลหายดีแล้ว ข้าฝังเข็มผ่านเสื้อผ้าของท่านก็ได้”

ในสายตาของกู้หว่านเยว่ ทั้งสองคนล้วนหลับนอนมาก่อนแล้ว เขายังพูดอะไรชายหญิงมิพึงชิดใกล้อีก

ชายอารมณ์แปรปรวนคนนี้ นางกู้หว่านเยว่ไม่ตามใจหรอกนะ ปล่อยเขาเป็นบ้าไปเถอะ

คล้ายไม่สังเกตเลยว่า เพราะคำพูดนั้นของตนเมื่อวาน ทำร้ายจิตใจซูจิ่งสิงไปแล้ว

“หว่านเยว่”

ซูจิ่งสิงนอนบนเกวียน มองเงาด้านหลังนางอย่างสับสน

เขาคล้ายพูดผิดไปแล้ว ไม่สมควรปากไวเช่นนี้เลย

เพราะคำว่า “หย่า” นั้นทำให้เขานอนไม่หลับตลอดทั้งคืน เมื่อครู่ตั้งใจพูดประชด แท้จริงแล้วไม่ต้องพูดว่าเขาอยากให้กู้หว่านเยว่ใส่ยาให้ตนเองมากเพียงใด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน