ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 35

ทว่ายามมองเงาด้านหลังของกู้หว่านเยว่ ซูจิ่งสิงไม่รู้เพราะเหตุใดกลับยิ่งเจ็บปวดหัวใจ

ทางด้านนี้หลี่ซือซือรีบเก็บยาสมุนไพร เลียนแบบกู้หว่านเยว่ต้มยาสมุนไพรแจกจ่ายให้ทุกคนกิน

อาจได้ผลทางจิตใจ ทุกคนดื่มน้ำแกงยาเข้าไปแล้วก็สดชื่นขึ้นไม่น้อย

แม้แต่นางเฉียนก็เห็นหลี่ซือซือเข้าตามากขึ้น

เพียงแต่ยามเมื่อพวกเขาตามคาราวานออกเดินทางไปพร้อมกัน ก็รู้สึกผิดปกติ

ท้องร้องโครกครากไม่หยุด ถัดมาก็รู้สึกปวดอยู่พักหนึ่ง

ซูอวี่เป็นคนแรกที่ทนไม่ไหว “ข้าปวดท้องยิ่งนัก อยากไปปลดทุกข์...”

คนอื่นเองก็ขมวดคิ้วแน่น “ข้าเองก็ปวดท้องมาก อยากผายลมยิ่งนัก!”

“อย่าผายลมเป็นอันขาด อย่าเชื่อว่าปวดท้องต้องผายลม พวกเราไปขอให้ท่านนักการหยุดพักสักครู่เถอะ” ซูหัวหลินรีบพูด

ทางด้านหน้า ซุนอู่กำลังถือคบเพลิงเพื่อบุกเบิกเส้นทาง ออกจากป่าไอพิษให้ได้โดยเร็ว

ป่าไอพิษนี้ยิ่งอยู่นานเท่าไร ก็ยิ่งอันตรายมากขึ้น เขาย่อมไม่มีวันหยุดพักเพียงเพราะบ้านเก่าสกุลซูปวดท้อง

“ปวดท้องหรือ? อดทนเสีย”

“ท่านนักการ ทนไม่ไหวแล้ว!” หลายคนจับก้นแน่น ใบหน้าเขียวคล้ำ

“ทนไม่ไหวก็ต้องทน หาไม่แล้วก็ถ่ายใส่กางเกงไปเถอะ!”

นักการแห่งศาลาว่าการพูดจบก็ฟาดแส้ลงไปอย่างอารมณ์ไม่ดี ตีจนทุกคนในสกุลซูไม่กล้าพูด ทำได้เพียงกัดฟันอดทน

“อยู่ดีๆ เหตุใดปวดท้องได้เล่า จะต้องเป็นเพราะยาสมุนไพรที่หลี่ซือซือเก็บกลับมาไม่สะอาดเป็นแน่!”

นางหลิวกุมท้องร้องไอหยาหลายครั้ง

“สะใภ้รอง เจ้าช่างหาลูกสะใภ้ได้ดีจริงๆ เกือบทำให้พวกเราต้องตายแล้ว!”

นางเฉียนเองก็ตั้งสติขึ้นได้ ก่อนหน้านี้พวกเขายังดีๆ อยู่ หลังกินยาที่หลี่ซือซือนำกลับมา ท้องก็บิดมวนผิดปกติ

จากนั้นหลี่ซือซือมองเห็นสีหน้ากำลังมองละครฉากสนุกของกู้หว่านเยว่ มั่นใจว่ากู้หว่านเยว่วางอุบายนางแล้ว

“จะต้องเป็นเจ้า เจ้าเห็นข้าได้ดีไม่ได้ถึงเพียงนี้ จะต้องทำร้ายข้าให้ได้ ข้าจะฆ่าเจ้า...”

หลี่ซือซือเดินเข้าไปหยุดตรงหน้ากู้หว่านเยว่ จะลงมือกับนาง กลับถูกนักการฟาดแส้แรงๆ สองที นางเจ็บจนกลิ้งกับพื้นร้องเสียงหลง

“อย่าตี อย่าตีอีกเลย ข้าเจ็บจะตายแล้ว...”

ไม่มีคนใดของบ้านเก่าสกุลซูขยับขึ้นมาช่วยเหลือ แต่ละคนล้วนจับจ้องหลี่ซือซือถูกตี

แม้แต่คนโอบกอดเรือนร่างของหลี่ซือซือราวกับสมบัติล้ำค่าเมื่อคืนอย่างซูอวี่ เพราะตอนนี้ปวดท้อง ก็ไม่มอบสีหน้าที่ดีให้หลี่ซือซือแล้ว

“สะใภ้ของคนอื่นล้วนรู้จักเก็บยาสมุนไพร สะใภ้ข้ายิ่งทำยิ่งยุ่ง...”

ซูอวี่ตำหนิใบหน้าเปี่ยมความรังเกียจ

ซูหัวหลินกุมท้องสีหน้าเผือดซีด “เริ่มแรกหากมิใช่เพราะหลี่ซือซือพูดว่ากู้หวานเยว่เป็นดาวหายนะ ไฉนเลยพวกเราจะต้องตัดญาติกับบ้านสาม... ข้าเห็นว่าดาวหายนะนี้คือหลี่ซือซือต่างหาก นางเพิ่งทำให้แม่แท้ๆ ตายมิใช่หรือ?”