ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 36

เพียงพูดประโยคนี้ออกมา ทุกคนคล้ายเข้าใจแล้ว สายตาตำหนิระคนขุ่นเคืองของแต่ละคนถลึงมองทางหลี่ซือซือ

หลี่ซือซือกุมอกหลั่งน้ำตาออกมาอย่างไร้กำลัง หมาป่าตาขาวกลุ่มนี้ นางเก็บยาสมุนไพรก็เพื่อพวกเขานะ ยิ่งไปกว่านั้นนางเองก็โดนพิษเฉกเช่นเดียวกัน เหตุใดไม่มีใครห่วงใยนาง ตรงกันข้ามล้วนตำหนินาง?

ทว่าเรื่องมาถึงขั้นนี้นางเองก็หมดหนทางแล้ว บนตัวนางไม่มีเงินเลยแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำระหว่างเดินทางถูกเนรเทศ หากออกห่างจากคนของบ้านเก่าสกุลซู นางคงมีชีวิตรอดไม่เกินสองวัน

ดังนั้นระหว่างเดินทาง คนของบ้านเก่าสกุลซูจึงสบถด่าหลี่ซือซืออย่างแสบทรวงเลยทีเดียว

เดิมทีซูจิ่นเอ๋อร์ไม่อยากสนใจหลี่ซือซือ แต่ได้ยินคำพูดโหดเหี้ยมเหล่านั้นก็มิอาจอดทนไหวแล้ว

“พวกเขาทำเกินไปแล้วหรือไม่ เดิมทีหลี่ซือซือก็หวังดีอยากช่วยพวกเขา ก็แค่เก็บยาสมุนไพรมาผิด นี่ด่าหยาบคายเกินไปแล้วกระมัง”

กู้หว่านเยว่กลับไม่แปลกใจ “เจ้ามิได้เห็นปากของพวกเขาเป็นครั้งแรกเสียหน่อย ยามมีผลประโยชน์ พวกเขาก็ยกยอเจ้า ไม่มีประโยชน์แล้ว ก็ถีบเจ้าไปที่ฝั่งหนึ่ง”

พูดจบก็ครุ่นคิดพลางหันมองซูจิ่งสิง

มุมปากซูจิ่งสิงกระตุกขึ้น เหตุใดรู้สึกว่านางกำลังว่าตนเองกันนะ?

กระนั้นกู้หว่านเยว่มิได้พูดผิด ในอดีตยามบ้านสามช่วยเหลือบ้านเก่าสกุลซู พวกเขาก็ยกยอซูจิ่งสิงจริงๆ ถัดมาไม่มีประโยชน์แล้วก็ถีบหัวส่ง

ซูจิ่นเอ๋อร์คล้ายเข้าใจคล้ายไม่เข้าใจ มองหลี่ซือซืออย่างเห็นใจ แต่ก็เป็นเพียงความเห็นใจเพราะมีเมตตาเท่านั้น

“ปล่อยพวกเขาเอะอะโวยวายไปเถอะ พวกเราใช้ชีวิตของตนดีๆ ก็พอ!”

“ได้เลย ซูจิ่นเอ๋อร์เจ้าโตแล้ว” กู้หว่านเยว่ยิ้มพลางพูดหยอกล้อ

ซูจิ่นเอ๋อร์ลูบศีรษะตนเองอย่างเก้อเขิน อยู่ข้างกายพี่สะใภ้ใหญ่ได้เรียนรู้มากมายนัก

ระหว่างเดินทาง กู้หว่านเยว่มองความครึกครื้นทางฝั่งสกุลซูอย่างเบิกบานใจ นี่ก็คือความสนุกระหว่างถูกเนรเทศ

ในที่สุด หลังผ่านไปแล้วสองชั่วยาม ทุกคนก็เดินออกจากป่าไอพิษ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน