ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 376

ต้าซานรู้สึกเหมือนได้รับเผือกร้อน “ข้ารับไว้ไม่ได้!”

“ท่านอ๋องผู้เฒ่า ปีนั้นชาวบ้านของเราถูกโจรลักพาตัวไป ขุนนางท้องถิ่นก็ไม่สนใจ ถ้าไม่ใช่เพราะท่าน คนในครอบครัวของเราคงตายไปนานแล้ว ท่านคือผู้มีพระคุณของเรา พวกเรารับเงินนี้ไว้ไม่ได้!”

หนานหยางอ๋องส่ายหน้า แล้วเอ่ยขึ้นอย่างจริงจัง “รับไว้เถอะ เอาไปสร้างสถานศึกษาในหมู่บ้าน แล้วส่งเด็ก ๆ ไปเรียนหนังสือ”

ต้าซานตกตะลึง น้ำตาคลอเบ้าทันที

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา เด็ก ๆ มาเยี่ยมท่านอ๋องผู้เฒ่าด้วยกัน และพูดถึงความปรารถนาที่จะได้เรียนหนังสือเหมือนเด็ก ๆ ในเมืองโดยไม่ได้ตั้งใจ

ไม่คิดเลยว่าท่านอ๋องผู้เฒ่าจะจำใส่ใจ ต้าซานจึงไม่สามารถปฏิเสธได้อีกต่อไป เขารับเงินนั้นไว้ เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

“ท่านอ๋อง พวกเราจะรอท่านกลับมา เราจะเป็นประชาชนของท่านตลอดไป”

“ดี ดี!” หนานหยางอ๋องขอบตาแดงเล็กน้อย

“ท่านอ๋อง นี่คืออาหารที่พวกเรานำมา ท่านทานระหว่างทางนะ” ชาวบ้านต่างนำซาลาเปา มันเทศ และผักกาดขาวมาใส่ในรถม้าจนเต็ม

รถม้าออกเดินทางในยามค่ำคืน เคลื่อนตัวไปบนถนนอย่างช้า ๆ ชาวบ้านที่มาส่งต่างคุกเข่าลงกับพื้น

กู้หว่านเยว่ถอนหายใจแล้วเอ่ยขึ้น “หนานหยางอ๋องรักประชาชนเหมือนลูก ชาวบ้านก็เต็มใจช่วยเหลือเขา”

ซูจิ่งสิงพยักหน้า

ผู้ที่ได้ครองใจประชาชน ก็จะได้ครอบครองแผ่นดิน

มีเพียงผู้ที่รักและห่วงใยประชาชนเท่านั้น ถึงมีสิทธิ์ที่จะเป็นผู้ปกครอง

“จื่อชิงเป็นอะไรไป เหตุใดจึงดูอึดอัดตลอดทาง?”

กู้หว่านเยว่มองซูจื่อชิงด้วยความสงสัย เด็กคนนี้นั่งทำหน้าบูดบึ้งอยู่ในรถม้าอีกคัน ราวกับมีคนติดหนี้เขาแปดล้านตำลึงอย่างไรอย่างนั้น

ขุนพลหลี่กล่าวขึ้น “ท่านอ๋องผู้เฒ่าบอกว่าจะหาคู่ครองที่สามารถฝากชีวิตไว้ได้ให้กับคุณหนูชิง”

“อุ๊บ!” กู้หว่านเยว่เกือบจะหลุดหัวเราะออกมา

ทุกคนรู้ว่าซูจื่อชิงมีใจให้เมี่ยชิงหว่าน แต่เจ้าเด็กนี่ก็ไม่เอาไหน ไม่กล้าสารภาพความในใจออกมา

“ไม่ต้องสนใจเขาหรอก คนขี้ขลาดไม่สมควรมีภรรยา”

ซูจิ่งสิงรีบกล่าวขึ้น “น้องหญิง ข้าไม่ใช่คนขี้ขลาด”

“อืม ข้ารู้”