กู้หว่านเยว่รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย เหตุใดเจ้าของโรงเตี๊ยมถึงมีท่าทีแบบนี้ในการทำธุรกิจ?
“นี่คือโรงเตี๊ยมไม่ใช่หรือ พวกเรามาพัก”
“อ้อ” ชายคนนั้นมองไปที่รถม้าหลายคันซึ่งอยู่ด้านหลังพวกเขา ดวงตาก็เบิกกว้างทันที และน้ำเสียงก็กระตือรือร้นขึ้นมา
“ข้าไม่ได้ตั้งตัว เชิญทุกท่านเข้ามาข้างในเถอะ”
พูดจบก็เปิดประตูให้พวกเขาเข้าไป
“ที่นี่เป็นร้านของเราสองสามีภรรยา ปกติแล้วก็ต้อนรับแขกที่เดินทางผ่านไปมา ช่วงนี้ ทางตอนเหนือมีภัยพิบัติจากหิมะตก มีพวกโจรลักลอบข้ามมาเยอะ จึงปิดประตูไว้ตลอด”
ชายคนนั้นลูบมือ แล้วเรียกภรรยาและลูกสาวของเขาออกมาเพื่อต้อนรับกู้หว่านเยว่และคนอื่น ๆ
“มีห้องว่างอยู่หลายห้องที่บริเวณเรือนหลัง ด้านซ้ายมีคนเข้าพักอยู่แล้ว ด้านขวายังว่างอยู่ พวกท่านเลือกได้ตามสบายเลย”
“ขอบคุณ” กู้หว่านเยว่ถามราคาค่าห้องพักต่อคืน รู้สึกว่าราคาก็พอรับได้
ประกอบกับไม่สามารถหาโรงเตี๊ยมอื่น ๆ ได้ในบริเวณใกล้เคียง จึงให้ซูจื่อชิงจูงม้าเข้าไปในลานบ้าน
“ให้ข้าทำ ข้าทำเอง” ลูกสาวเจ้าของโรงเตี๊ยมก้าวเข้ามา แล้วจ้องมองซูจื่อชิงตาไม่กะพริบ
“ก็ได้” กู้หว่านเยว่พูดกับซูจื่อชิง “เช่นนั้นเจ้าก็ช่วยชิงหว่านยกท่านอาลงจากรถม้าก่อน”
ทั้งสองคนรีบขึ้นไปบนรถม้า จากนั้นยกหนานหยางอ๋องลงมา
หนานหยางอ๋องปลอมตัวแล้ว ตอนนี้ดูเหมือนเป็นแค่นายท่านธรรมดาคนหนึ่ง
เจ้าของร้านเสิ่นแววตาเป็นประกายเล็กน้อย “นายท่านผู้นี้ได้รับบาดเจ็บสาหัสเช่นนี้ได้อย่างไร?”
“โชคร้ายไปเจอกับพวกโจรเข้า”
กู้หว่านเยว่ถอนหายใจ พวกเขาเตรียมคำพูดไว้แล้วระหว่างทางแล้ว
“เช่นนั้นก็น่าสงสารจริง ๆ ” ความสงสัยในดวงตาของเจ้าของร้านเสิ่นหายไป เหลือเพียงประกายเล็กน้อย
เมื่อเข้าไปในห้องแล้ว ทุกคนก็เริ่มช่วยกันขนของและจัดเก็บข้าวของ
เมี่ยชิงหว่านเอ่ยขึ้นด้วยความรู้สึกไม่สบายใจ “พี่หว่านเยว่ ข้ารู้สึกว่าโรงเตี๊ยมนี้แปลก ๆ มันดูน่ากลัว”

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาแพทย์พลิกชะตา
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...
เติมเงินด้วยบัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...