“ก็ได้” ป้าเสิ่นเหลือบมองห่อผ้าที่โป่งออกมาด้านหลังของกู้หว่านเยว่ เลียริมฝีปาก สายตาของนางเต็มไปด้วยความโลภ
แต่เมื่อเงยหน้าขึ้น ก็กลับมาทำหน้าตาซื่อ ๆ อีกครั้ง
กู้หว่านเยว่เห็นว่าฟ้าเริ่มจะมืดแล้ว จึงหยิบเสบียงแห้งออกมาบางส่วน และนำเนื้อตากแห้งออกมาจากมิติ เรียกให้ทุกคนมารับประทานอาหารด้วยกัน
“จื่อชิงล่ะ?” ทุกคนมาแล้ว แต่ไม่เห็นซูจื่อชิง
เมี่ยชิงหว่านเอ่ยเสียงเบา “เมื่อกี้ยังเห็นเขาคุยกับลูกสาวเจ้าของโรงเตี๊ยมอยู่ในลานบ้านเลย”
“เรากินกันก่อนเถอะ”
น้ำเสียงของซูจิ่งสิงเย็นชาเล็กน้อย
หลังจากทุกคนทานข้าวเสร็จ ก็เห็นว่าถึงเวลาเข้านอนแล้ว แต่ซูจื่อชิงยังไม่กลับมา
กู้หว่านเยว่รู้สึกกังวลเล็กน้อย ถึงอย่างไรซูจื่อชิงก็ไม่มีวรยุทธ์
“ข้าจะออกไปดู เจ้ารอข้าอยู่ในห้อง” ซูจิ่งสิงก็รู้สึกไม่สบายใจเช่นกัน เขากล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
เจ้าเด็กนี่ ชอบสร้างปัญหาให้เขาจริง ๆ
“ท่านรีบไปรีบกลับนะ” กู้หว่านเยว่หยิบหน้าไม้ออกมาจากมิติ แล้วมัดไว้ที่แขนของตัวเอง และโรยผงพิษไว้ที่ตัวเล็กน้อย
ปรากฏว่า ซูจิ่งสิงเพิ่งจะออกไปได้ไม่ทันไร กู้หว่านเยว่ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าอยู่หน้าประตู
จากนั้น ป้าเสิ่นที่เจอตอนกลางวันก็บุกเข้ามาอย่างกะทันหัน
“ฮูหยิน สามีของท่านไม่อยู่หรือ?” เห็นได้ชัดว่าป้าเสิ่นจงใจมาในเวลานี้ แต่กลับแกล้งถามเช่นนั้น
กู้หว่านเยว่ถอยหลังสองก้าว รู้สึกได้ถึงความผิดปกติอย่างชัดเจน เห็นป้าเสิ่นค่อย ๆ หยิบเชือกป่านออกมา
กู้หว่านเยว่ม่านตาหดเล็กลง “ท่านอาหลี่ ชิงหว่าน!”
สีหน้าของป้าเสิ่นแสดงความดุร้าย “ไม่ต้องตะโกนแล้ว พวกพ้องของท่านถูกพวกเราทำให้สลบไปหมดแล้ว ต่อให้ท่านตะโกนจนคอแตกก็ไม่มีประโยชน์”
เมื่อเห็นป้าเสิ่นพุ่งเข้ามา กู้หว่านเยว่ก็รีบหลบไปด้านข้าง สัญชาตญาณของนางไม่ผิด ที่นี่เป็นโรงเตี๊ยมที่ดักปล้นและฆ่าจริง ๆ

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชายาแพทย์พลิกชะตา
ใช้บัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...
เติมเงินด้วยบัตรเติมเงินเอไอเอสไม่ได้เหรอคะ...