ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 391

เมื่อรู้ว่าสูญเสียผู้ใต้บังคับบัญชาของตัวเองไปอีกชุดหนึ่ง มู่หรงอวี้ก็ไม่สบอารมณ์

“คนต่ำช้า เจ้าคนต่ำช้าผู้นี้!”

“ท่านอ๋อง เกิดอะไรขึ้น?”

เถาเอ๋อร์มองไข่มุกแม่น้ำแมนจูเรียนที่เปล่งประกายระยิบระยับอยู่หน้าร้าน แววตาจ้องเขม็ง ในยุคปัจจุบันนางเป็นเพียงคนยากจนคนหนึ่ง ไม่สามารถจ่ายเงินซื้อไข่มุกแม่น้ำแมนจูเรียนขนาดใหญ่เช่นนี้ได้

มู่หรงอวี้ฉีกจดหมายออก เหมือนกำลังจะขาดสติ

“กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิง พวกเขาทั้งสองรุดไปที่ภูเขาชิงเฟิงอย่างไม่ทราบสาเหตุ

ยกเค้าสถานที่ที่ข้าซ่อนอาวุธไว้จนไม่เหลือหลอ!”

นั่นคือกองกำลังที่เขาเพียรสร้างขึ้นมาอย่างยากลำบาก กู้หว่านเยว่มีเจตนาเป็นแน่ เป็นดาวมฤตยูของเขาอย่างแท้จริง!

ไม่เช่นนั้นเหตุใดนางถึงไม่ไปกวาดล้างค่ายกองโจรอื่น ๆ เจาะจงต้องมาจับจ้องของเขาด้วย?

ยิ่งไปกว่านั้นจากการบรรยายในจดหมาย ค่ายชิงหลงก็เหมือนกับคลังสินค้าทั้งหลายของเขาก่อนหน้านี้ ไม่เหลืออะไรไว้ให้แม้แต่ผมเส้นเดียว

“กู้หว่านเยว่ต้องมีกลุ่มลูกน้องที่ชำนาญในการปล้น ปล้นคลังสินค้าของข้าไปให้นางจนหมด!”

เถาเอ๋อร์ได้ยินดังนั้นก็ตกตะลึงเช่นกัน “พวกเขาไม่ได้อยู่ในเจดีย์หนิงกู่หรือ? เหตุใดวิ่งไปถึงภูเขาชิงเฟิง? ทำไมไม่ฉวยโอกาสนี้กล่าวหาพวกเขาว่าออกจากเจดีย์หนิงกู่โดยพลการล่ะ?”

นักโทษเนรเทศไม่สามารถออกจากเจดีย์หนิงกู่ได้ตามใจนึก กู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงก็ย่ามใจเกินไปเช่นกัน

“จดหมายฉบับนี้ส่งจากค่ายชิงหลงมาถึงมือของข้า เร็วที่สุดต้องใช้เวลาสี่ถึงห้าวัน

ช่วงเวลาสี่ห้าวัน กู้หว่านเยว่ก็กลับไปถึงเจดีย์หนิงกู่แล้ว ข้าจะเอาผิดนางได้ยังไง?”

มู่หรงอวี้เกลียดตัวเองที่ไม่ส่งคนไปคอยจับตาดู ซูจิ่งสิงและพวก เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เขาจึงรีบสั่งการผู้ใต้บังคับบัญชา

“ไปที่หมู่บ้านสือหาน คอยจับตาดูกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิงให้ข้าอย่างใกล้ชิด หากสบโอกาส จะฆ่าทิ้งเสียเลยก็ได้”

“ท่านอ๋อง ที่ข้ามีของสิ่งหนึ่งที่สามารถใช้จับตาดูผู้คนได้”

เถาเอ๋อร์หยิบโดรนขนาดเล็กออกมาจากในมือ ครั้งก่อนที่อยู่ในคุกใต้ดิน นางปลุกระบบขึ้นมา แต่น่าเสียดายที่ระบบของนางไม่เอาไหน ต้องใช้แต้มเพื่อแลกเปลี่ยนสิ่งของ