ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 41

ทางฝั่งนี้กู้หว่านเยว่กินมื้อเย็นอิ่มดีแล้ว ก็นั่งบนเตียงเตาแสร้งหลับตาพักผ่อน เพียงนึกคิดก็เข้าสู่มิติวิเศษตรวจดูหอการค้าแล้ว

ทำให้นางดีใจก็คือ เก้าอี้ไม้หลีฮวาถูกขายไปแล้ว!

ยิ่งไปกว่านั้นเพราะนางตั้งราคาอย่างไม่ตั้งใจเพียงหมื่นเดียว ถูกมากเกินไป ผู้ซื้อไม่เพียงไม่ต่อรองราคา ยังเขียนข้อเสนอแนะหนึ่งพันตัวอักษรให้นาง เป็นการแนะนำในหน้าแรกของการค้นหา

เรียกความสนใจจากนักสะสมซื้อของสะสมเป็นจำนวนมาก นักสะสมเหล่านี้ต่างทิ้งข้อความไว้ที่หน้าแรกของนาง ถามว่านางยังมีของโบราณขายอีกหรือไม่

คราวนี้ ผู้ติดตามของกู้หว่านเยว่ก็เพิ่มขึ้นหลายสิบคนแล้ว

ทันใดนั้นกู้หว่านเยว่กระตือรือร้นขึ้นมาแล้ว ยามนางปล้นก็มิได้ใส่ใจดูสิ่งของที่ได้มาในท้องพระคลังหลวงหรือคลังส่วนตัว นำของใส่ลงไปในมิติวิเศษทั้งหมด

อันที่จริงบางอย่างก็ไม่ได้ใช้ แสดงออกมาก็แสดงไม่หมด

มิสู้นำของที่ไม่ได้ใช้ทั้งหมดวางลงบนหน้าจอขายสินค้า ให้ทั้งหมดเปลี่ยนเป็นเงิน

จากนั้นใช้เงินเหล่านี้ ไปซื้อของภายในหอการค้า

เช่นนี้แล้ว ไม่เพียงสามารถขายสินค้าที่ปล้นมาเหล่านี้ออกไป ยังสามารถซื้อสินค้าในยุคปัจจุบันเข้ามาได้อีกด้วย

ยิ่งไปกว่านั้น หอการค้านี้สะดวกมาก มีคลังสินค้าเล็กเสมือนจริงแห่งหนึ่ง แยกชนิดสินค้าทั้งหมดภายในมิติวิเศษของนาง ชื่อสินค้าก็ล้วนปรากฏภายในคลังสินค้าขนาดเล็กนี้แล้ว

กู้หว่านเยว่นำของที่ไม่ได้ใช้งานเช่นแจกันดอกไม้ ฉากกั้นลม ของประดับตกแต่ง ทั้งหมดล้วนคัดเลือกออกมา วางไว้ในหน้าจอขายสินค้า

งานยุ่งจนเลยเวลาเที่ยงคืน นี่ถึงวางขายสินค้าเรียบร้อยดีแล้ว

ทว่ากู้หว่านเยว่ไม่รู้สึกเหนื่อยล้า ตรงข้ามกันตื่นเต้นและดีใจมาก

หวังให้สินค้าที่วางไว้ขายออกไปโดยเร็ว นางก็จะกลายเป็นเศรษฐินีผู้มั่งคั่งแล้ว!

ท่ามกลางอารมณ์ตื่นเต้น กู้หว่านเยว่นอนหลับฝันดีไปแล้ว

เพราะเมื่อคืนงานยุ่งจนดึก วันต่อมากู้หว่านเยว่นอนตื่นสายอย่างหาได้ยาก

ครั้งนี้ไม่มีนักโทษถูกเนรเทศออกมาซื้อของแม้คนเดียว เนรเทศเกือบหนึ่งเดือนแล้ว เงินของทุกคนก็ล้วนใช้หมดแล้ว

ทำได้เพียงมองกู้หว่านเยว่ออกไปซื้อของกับนักการแห่งศาลาว่าการ อิจฉาอย่างไร้ที่สิ้นสุดภายในใจ

เมืองฉูโจวเป็นเมืองใหญ่ ราคาสินค้าแพงกว่าหมู่บ้านเล็กๆ มากนัก

นักการออกมาซื้อของ ก็ซื้อของกินและของใช้จำเป็นบางส่วน นอกเหนือจากนั้นก็ไม่ซื้อเพื่อประหยัดเงิน รอจนไปถึงเมืองที่มีราคาต่ำ ค่อยซื้อเติมเสบียงเข้าไปมากหน่อย

กู้หว่านเยว่ก็ไม่เกรงใจแล้ว ออกมาซื้อของเที่ยวหนึ่งอย่างยากลำบาก กอปรกับมีเงินติดตัว นางไม่สามารถควบคุมความปรารถนาในการซื้อของของตนได้

ยิ่งไปกว่านั้นระหว่างเดินทางนางต้องหยิบของออกจากมิติวิเศษ อาศัยว่าซื้อมาก เมื่อนั้นก็สมเหตุสมผลแล้ว

เข้าไปในร้านตัดเสื้อก่อน ซื้อรองเท้าสวมสบายคู่ใหม่หลายคู่ นางหยางและพวกซูจิ่นเอ๋อร์ก็มิได้ตกหล่น ซื้อทั้งหมดแล้ว

จากนั้นซื้อเสื้อผ้าสะอาดอีกสองสามชุด ระหว่างเดินทางทำสกปรกแล้วก็สามารถเปลี่ยนไปซักได้