ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 417

“เสบียงพวกนี้เป็นภรรยาข้าเตรียมเอาไว้ ไม่เกี่ยวอะไรกับข้า พวกเจ้าอยากชมก็ชมนางเถอะ”

ซูจิ่งสิงดึงกู้หว่านเยว่ออกมา ไม่ปิดบังการมีส่วนร่วมของกู้หว่านเยว่

ฮั่นจิ่วและคนอื่นๆ ตกตะลึงทันที พวกเขารู้ว่ากู้หว่านเยว่มีความสามารถมาก แต่ก็ไม่เคยคิดว่านางจะมีความสามารถขนาดนี้

เสบียงนับแสนล้านเหล่านี้ วางที่ใดไหนเล่าจะไม่เกิดความรู้สึก?

ชิงเหลียนแสดงความชื่นชมทันที “ฮูหยิน ท่านเป็นแบบอย่างของคนรุ่นเราแล้วจริงๆ”

หงเจาไม่พูดอะไร เพียงพยักหน้าเท่านั้น

ส่วนฮั่นจิ่วเป็นบุรุษ ไม่อาจพูดคำชมโต้งๆ ออกมาได้ แต่สายตาที่มองกู้หว่านเยว่เต็มไปด้วยความชื่นชม

กู้หว่านเยว่ยิ้มให้ซูจิ่งสิง “นี่คือที่ที่พวกเราจะเก็บเสบียงเอาไว้ พวกเจ้าต้องจำที่นี่เอาไว้ให้แม่น จากนี้ไป พวกเจ้าจะต้องรับผิดชอบในการพาคนจากด้านล่างขึ้นมาขนส่งเสบียงไปยังเมืองตะวันไม่ตกดิน หากเกิดเรื่องผิดพลาดขึ้น ข้าจะลงโทษนะ”

“ฮูหยินวางใจ พวกเราจะปกป้องเสบียงเหล่านี้ด้วยชีวิต ส่งมอบอาหารทั้งหลายไปยังเมืองตะวันไม่ตกดินอย่างปลอดภัยแน่นอนขอรับ!” พวกเขาเคยอยู่ในค่ายทหาร ย่อมรู้ซึ้งถึงความสำคัญของเสบียงอาหาร

“ดี”

เจียงเฟิ่งและลู่จิง กู้หว่านเยว่เคยได้เห็นวรยุทธ์ของทั้งสองมาแล้ว คิดว่าทั้งสามคนนี้รวมกันก็คงไม่เลวร้ายเท่าใด

“เรียกผู้ใต้บังคับบัญชาคนอื่นๆ มาที่นี่”

เวลาที่เหลือ กู้หว่านเยว่ต้องวางแผนเส้นทางและวางกับดักใกล้หุบเขา ป้องกันไม่ให้ใครมาพบเข้า

ฮั่นจิ่วและชิงเหลียนรีบพูดว่า “ข้าสองคนจะไปพาคนมา”

หงเจากล่าวว่า “ข้าจะอยู่ดูแลเสบียงที่นี่”

ได้ยินทั้งหมดนี้ กู้หว่านเยว่ก็พยักหน้า แล้วรีบพาซูจิ่งสิงไปวางกับดักทันที

ส่วนทางนี้ หลังจากพวกเขาออกจากเมืองตู้เปียนไปได้ไม่นาน มู่หรงอวี้ก็พาคนไปยังลานที่กู้หว่านเยว่เคยเช่าเอาไว้

เมื่อเห็นว่าตัวอาหารว่างเปล่า ในลานไม่มีเส้นผมเหลืออยู่สักเส้น มู่หรงอวี้ก็โกรธมาก