ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 433

บุรุษผู้ใส่เสื้อผ้ารัดรูปทั้งตัว ดูแล้วคล้ายกับข้ารับใช้ของขุนนางใหญ่ เคราบนหน้าก็รกรุงรังน่าขยะแขยงอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

“เข้ากันได้อย่างไม่น่าเชื่อ”

หลี่เฉินอันกำหมัดแน่น ทุบโต๊ะอย่างโกธเคือง “อาจารย์และอาจารย์หญิงของข้าไม่ใช่พลหทารไร้นาม ท่านเป็นใคร กล้าดียังไงมาพูดแทรกเช่นนี้?”

กล้าว่าร้ายอาจารย์ของเขาโดยเฉพาะอาจารย์หญิง? เขาทนไม่ได้

เถาเอ๋อร์กลับคิดไม่ถึงว่าหลี่เฉินอันจะกล้าลองดีกับตนเช่นนี้ ในสายตาของนางหลี่เฉินอันเป็นแค่เครื่องมือ “หากไม่ใช่เพราะข้าเขียนถึงเจ้า เดิมทีเจ้าก็ไม่มีตัวตน เจ้ากล้าดีอย่างไรมากล่าวหาว่าข้าเป็นใคร?”

นางคือผู้เขียนต้นฉบับ เทียบกับองค์หญิงแล้ว ไม่สิ เทียบกับฮ่องเฮาแล้วยังมีเกียรติมากกว่าเสียอีก ชะตาของทุกคนบนโลกใบนี้ล้วนแต่อยู่ในการควบคุมของนางทั้งสิ้น!

หลี่เฉินอันตกอยู่ในความงุนงง “ท่านแม่ให้กำเนินข้า จะมีตัวตนหรือไม่มันเกี่ยวอะไรกับเจ้าไม่ทราบ?”

วาจาของคนผู้นี้ช่างแปลกประหลาดยิ่งนัก หางตาของกู้หว่านเยว่กลับปรากฏเป็นรอยยิ้มบาง ๆ ที่แท้เถาเอ๋อร์ก็เป็นผู้เขียนต้นฉบับนี่เอง

ในต้นฉบับกู้หว่านเยว่มักจะพูดแขวะถึงผู้เขียนอยู่หลายครั้ง ทำไมต้องเขียนให้ขุนนางผู้สร้างคุณงามความดีต้องตาย แล้วให้ชายชั่วหญิงเลวมาขึ้นครองบัลลังก์กลายเป็นมหาจักรพรรดิ

ตอนนี้นางเข้าใจแล้ว ที่แท้เถาเอ๋อร์ผู้นี้ก็ไม่เที่ยงธรรมนี่เอง

ครั้นรู้สถานะที่แท้จริงของอีกฝ่าย กู้หว่านเยว่กลับไม่ได้ตื่นตระหนก

“ต่อหน้าข้าสองคน กล่าวหาพวกเราว่าเป็นพลทหารไร้นาม เจ้าอยากลองดีกับพวกเขาใช่หรือไม่?”

“เถาเอ๋อร์” มู่หรงอวี้คว้าเถาเอ๋อร์มามาข้างกาย คิดว่าวันนี้นางคงจะบุ่บ่ามไปหน่อย เขาห่วงแต่เรื่องบัลลังก์ จึงไม่อยากให้เกิดเรื่องโดยไม่จำเป็น

“อย่าลืมจุดมุ่งหมายที่พวกเรามาวันนี้”

“ท่านอ๋อง....”

เถาเอ๋อร์ตระหนักได้ถึงสายตาตักเตือนของมู่หรงอวี้ จึงจำใจต้องถอยร่นไปด้านหลัง

“พวกเจ้าทั้งสอง ตราบใดที่พวกเจ้าตัดศีรษะของซูจิ่งสิงและกู้หว่านเยว่มาให้ข้าได้ เจ้าอยากได้สิ่งใด ข้าจะหามาให้เจ้า”

เขาดูออกว่าหลี่เฉินอันยังอายุน้อย สองคนนี้ต่างหากที่เป็นคนพูดจริงทำจริง