ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 44

ทว่าน่าเสียดายหญิงเช่นนี้ สุดท้ายกลับถูกผู้คุมนักโทษขืนใจจนพุ่งชนกำแพงตาย

หากนางจำไม่ผิด ตำรับอาหารเลิศรสในมือเว่ยเฉิงนี้ สุดท้ายถูกพระเอกหวายหนานอ๋องนำไปขาย

หวายหนานอ๋องเองก็กลายเป็นผู้ค้นพบพรสวรรค์ของเว่ยเฉิง สำหรับเขาก็คือผู้มีบุญคุณต่อกัน

กู้หว่านเยว่ครุ่นคิด หากตำรับอาหารนี้ถูกสกุลหลินซื้อไป

ถ้าอย่างนั้นใช่หรือไม่ว่าบุญคุณที่หวายหนานอ๋องมีต่อเว่ยเฉิง ก็ไม่มีเฉกเดียวกัน ส่วนจุดจบของเว่ยเฉิงเองก็สามารถเปลี่ยนแปลงไปได้?

ระหว่างครุ่นคิด เรือนสกุลหลินอยู่ข้างหน้าแล้ว

นายท่านผู้เฒ่าหลินกำลังคิดจะไปหากู้หว่านเยว่อยู่พอดี ครั้นมองเห็นนางสีหน้าก็ยังมีความกลัวติดอยู่

“ต้องขอบคุณความฝันนั้นของเจ้า เมื่อคืนพวกเราจับพวกโจรชั่วได้แถวเรือนจริงๆ หลังมอบคนให้ทางการแล้ว ก็ทรมานให้เผยตัวคนลงแรงอยู่เบื้องหลังออกมา

หากมิใช่พวกเจ้าเตือนได้ทันเวลา อีกสองวันพวกเขาก็จะลงมือแล้ว เมื่อนั้นก็สายไปแล้วล่ะ”

นายท่านผู้เฒ่าหลินพูดไป เหงื่อเย็นผุดออกจากแผ่นหลัง

เรื่องนี้พูดง่าย แต่เกิดขึ้นจริง พวกเขาทั้งครอบครัวยี่สิบกว่าคน ล้วนต้องตายไม่มีใครรอด!

บัดนี้เขารู้สึกโชคดีเหลือเกิน เมื่อวานฟังคำเตือนของกู้หว่านเยว่และซูจิ่งสิง

กลับมาแล้วก็สั่งให้คนจับตามอง สังเกตรอบเรือนว่ามีคนน่าสงสัยหรือไม่

แม้เป็นเช่นนี้ ฮูหยินผู้เฒ่าหลินและนางเก๋อยังได้รับความตกใจ

นายท่านหลินดึงสติกลับมาได้ ก็รู้สึกซาบซึ้งใจต่อกู้หว่านเยว่มาก

หากพูดว่าเมื่อก่อนรักรังจึงรักนกด้วย เช่นนั้นบัดนี้ก็รักเอ็นดูด้วยใจจริง

“หว่านเยว่ ตาขอบคุณเจ้า”

หลังกู้หว่านเยว่ได้ฟังคำพูดของนายท่านผู้เฒ่าหลินจบแล้ว ก็รู้ว่าภัยพิบัติของสกุลหลินคลี่คลายไปได้ในที่สุด

นางถอนหายใจ ห้ามการกระทำต้องการแสดงความขอบคุณของนายท่านผู้เฒ่าหลินไว้แล้ว

หากภายภาคหน้าได้พบกัน เขาต้องตอบแทนเป็นแน่

“หากมีวาสนาคงได้พบกันอีก”

กู้หว่านเยว่และพวกจางเอ้อร์กลับไปโรงเตี๊ยมพร้อมกัน

เพียงผ่านเข้าสวน ซูจื่อชิงและซูจิ่นเอ๋อร์ก็รีบเข้ามาล้อมไว้ เห็นกู้หว่านเยว่ซื้อของมาหนึ่งคันเต็มๆ ทั้งสองตื่นเต้นมากเป็นพิเศษ

กู้หว่านเยว่หยิบเสื้อผ้าและรองเท้าที่ซื้อให้พวกเขาออกมา ให้พวกเขารีบไปลองดูว่าพอดีตัวหรือไม่

ซูจื่อชิงและซูจิ่นเอ๋อร์เห็นกู้หว่านเยว่ยังซื้อเสื้อผ้าให้พวกเขาด้วย ขอบตาแดงเรื่อ

“พี่สะใภ้ใหญ่...”

จิ่นเอ๋อร์เด็กคนนี้ถึงขั้นร้องไห้แล้ว นางสาบาน ภายภาคหน้าพี่สะใภ้ก็คือสวรรค์ของนาง พี่สะใภ้บอกให้ไปทิศบูรพา นางไม่มีวันไปทิศประจิม！

กู้หว่านเยว่ยิ้มไม่ได้ร้องไห้ไม่ออก มิได้พูดพร่ำกับพวกเขาทั้งสอง นอกจากซื้อให้พวกเขาแล้ว นางยังซื้อเสื้อผ้าให้ซูจิ่งสิงอีกด้วย