ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 62

กู้หว่านเยว่ พวกเจ้าตามไป อาจจะหาอาหารไม่เจอก็ได้

“พวกเจ้าจัดการกระต่ายกับไก่ฟ้าก่อน ข้าจะไปดูข้างในเต็นท์หน่อย”

กู้หว่านเยว่เปิดเต็นท์ แล้วเดินเข้าไปข้างใน

พอเข้าไป ก็เห็นซูจิ่งสิงที่มีสีหน้าร้อนรนซึ่งนั่งพิงอยู่บนก้อนหิน แล้วมองมาทางประตูเป็นระยะ ๆ

เมื่อเห็นเงาร่างของนาง แววตาของเขาก็ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมาก่อน จากนั้นจึงเปลี่ยนเป็นสีหน้าเคร่งขรึม

“เจ้าไปไหนมา เหตุใดถึงกลับมาช้าขนาดนี้?”

ขณะพูด สายตาของเขาก็มองสำรวจนางตั้งแต่หัวจรดเท้า ดูว่านางบาดเจ็บหรือไม่

ทันใดนั้น เขาสังเกตเห็นว่ามีรอยเลือดที่ชายเสื้อของกู้หว่านเยว่จริง ๆ สีหน้าก็เคร่งขรึมขึ้นมาทันที

คราวนี้แม้อยากจะแกล้งทำเป็นดุก็ทำไม่ได้แล้ว จึงเอ่ยถามขึ้นมาตรง ๆ ด้วยความร้อนใจ

“เหตุใดถึงมีเลือด เจ้าบาดเจ็บหรือ บาดเจ็บตรงไหน รีบมาให้ข้าดู”

“ไม่มี ๆ”

กู้หว่านเยว่รู้ดีว่าข้อแก้ตัวของนางอาจหลอกคนอื่นได้ แต่หลอกเขาไม่ได้ เขาคงพอจะเดาได้ว่าเหยื่อของนางไม่ได้หามาจากในป่า จึงตัดสินใจพูดความจริง

“เลือดนี้ไม่ใช่ของข้า”

“แล้วเป็นของใคร?”

“ตอนที่ข้าลงจากเขา ข้าเจอนายบ่าวคู่หนึ่ง นายได้รับบาดเจ็บสาหัส ข้าจึงช่วยพวกเขาไว้ จริงสิ พวกเขาบอกว่าเป็นคนของสกุลอวิ๋น และยังให้จี้หยกชิ้นหนึ่งกับข้าด้วย”

ขณะพูด กู้หว่านเยว่ก็หยิบจี้หยกออกมา แล้วส่งให้ซูจิ่งสิงดู

“ท่านลองดูสิ จี้หยกนี้มีอะไรพิเศษหรือไม่”

ตอนที่ซูจิ่งสิงได้ยินคำว่าสกุลอวิ๋น รูม่านตาของเขาก็หดเล็กลง

พอได้เห็นจี้หยกนี้ เขาก็ยิ่งมั่นใจในสิ่งที่คิด

“เจ้าช่วยคุณชายของสกุลอวิ๋น อวิ๋นมู่”

“แล้วไงล่ะ สกุลอวิ๋นนี่เก่งมากเลยหรือ?”

สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกว่า ระยะห่างระหว่างทั้งสองคนก็ได้ใกล้ชิดขึ้นมาไม่น้อย

ไม่ว่ากู้หว่านเยว่จะคิดอย่างไร ต่อไปเขาก็จะปกป้องนางในฐานะภรรยา

ทั้งสองคนต่างมีความคิดเป็นของตัวเอง

สองวันต่อมา...

ในที่สุดน้ำท่วมที่เชิงเขาก็ลดลง และน้ำที่ขังอยู่ก็ถูกแสงแดดเผาจนแห้งเหือด

“อย่ารอช้า พวกเรารีบลงจากเขา ไปหาเมืองที่ใกล้ที่สุดกันเถอะ”

อยู่บนเขามานานขนาดนี้ ทุกคนต่างไม่ได้อาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า สภาพของแต่ละคนก็ดูซอมซ่อราวกับขอทาน

สกุลซูกลับยิ่งแย่ อาเจียนและท้องเสียมาสองวัน แต่ละคนก็ทรมานจนแทบจะไม่ไหวแล้ว

ถ้าไม่ได้บ้านใหญ่คอยดูแลตลอดทาง คงจะตายไปแล้ว

ครึ่งวันต่อมา ทุกคนก็มายืนอยู่หน้าประตูเมืองตงโจว