ชายาแพทย์พลิกชะตา นิยาย บท 72

ซูจิ่งสิง!

“เจ้าปล่อยข้าลงเดี๋ยวนี้!” ท่านี้มันน่าอายเกินไปแล้ว

กู้หว่านเยว่ยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ “ก็ท่านบอกให้ข้าพาท่านไปด้วยไม่ใช่หรือ?”

“กู้หว่านเยว่!” ซูจิ่งสิงกัดฟัน

“เอาละ เลิกเล่นได้แล้ว เดี๋ยวก็ปลุกจิ่นเอ๋อร์และคนอื่น ๆ ตื่นหรอก”

กู้หว่านเยว่ตบก้นของเขาเบา ๆ

ไม่อยากจะพูดเลยว่านุ่มมือดีจริง ๆ

ซูจิ่งสิง อยากจะตายแล้ว

ความอับอายของเขาอยู่ได้ไม่นาน ก็รู้สึกตกใจกับการกระทำของกู้หว่านเยว่ เพียงแค่พริบตาเดียวนางก็ออกไปไกลกว่าสิบเมตรแล้ว

จากนั้นก็เดินตามหลังหมอโจวไปอย่างไม่ใกล้ไม่ไกล จนมาถึงร้านขายยาของสกุลโจว

ร้านขายยาของสกุลโจวเป็นร้านขายยาที่ใหญ่ที่สุดในเมืองตงโจว แบ่งออกเป็นสองชั้น ชั้นล่างและชั้นบน ด้านหลังยังมีโกดังเก็บยาหลายโกดัง มีสมุนไพรกองอยู่เต็มไปหมด

หมอโจวได้ตำราแพทย์มาแล้ว ก็เหมือนได้สมบัติล้ำค่า จึงขังตัวเองอยู่ในห้องเพื่อศึกษาค้นคว้า

แต่ไม่ทันสังเกตเลยว่ามีคนแอบตามเขาเข้ามาในร้านขายยาจากด้านหลัง

“เจ้าคิดจะทำอะไร?”

หลังจากถูกวางลง ซูจิ่งสิงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในที่สุดเขาก็ไม่ต้องอยู่ในท่าทางที่น่าอึดอัดอีกต่อไป

เมื่อเงยหน้าขึ้นมองกู้หว่านเยว่ที่กำลังจ้องมองสมุนไพรเหล่านั้นด้วยตาเป็นประกาย ก็รู้สึกตกตะลึง

เด็กสาวคนนี้...คงไม่ได้คิดเรื่องนั้นหรอกนะ?

“ท่านพี่ รบกวนท่านช่วยหลับตาก่อน” กู้หว่านเยว่หันกลับมากำชับประโยคหนึ่ง

ถึงแม้ความลับของนางจะถูกซูจิ่งสิงเดาได้เกือบหมดแล้ว แต่การกวาดยาสมุนไพรทั้งโกดังไปต่อหน้าต่อตานั้น คงน่าตกใจเกินไปหน่อย จึงขอให้เขาหลับตาก่อนดีกว่า

“ได้”

แม้ว่าซูจิ่งสิงจะรู้สึกสงสัย แต่เขาก็หลับตาลงโดยไม่พูดอะไร

ผู้ชายคนนี้ยังเป็นห่วงตำราแพทย์ของนางอยู่อีก กู้หว่านเยว่รู้สึกซาบซึ้งใจ จึงยิ้มแล้วกล่าวว่า

“ตำราแพทย์เล่มนั้นให้หมอโจวไปเถอะ ถือว่าเป็นค่าตอบแทนสำหรับยาสมุนไพรทั้งร้าน”

นางจงใจเน้นคำว่า “ตำราแพทย์” พร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก

ตามความเข้าใจที่ซูจิ่งสิงมีต่อนางแล้ว เขาก็เข้าใจในทันที

เด็กสาวคนนี้ต้องทำอะไรกับตำราแพทย์เล่มนั้นแน่ ๆ

ระหว่างทางกลับ ซูจิ่งสิงไม่ยอมให้กู้หว่านเยว่แบกเขาอีกต่อไป เขาเลือกที่จะเกาะหลังกู้หว่านเยว่ อย่างน้อยก็ช่วยลดความอับอายลงได้บ้าง

ทางด้านนี้ หมอโจวศึกษาตำราแพทย์อยู่นาน แต่กลับรู้สึกปวดหัวมาก

ปกหนังสือของตำราแพทย์เล่มนี้เขียนว่าเป็นตำราแพทย์ แต่เหตุใดข้างในถึงมีแต่รูปภาพ?

เขาอดหลับอดนอนทั้งคืน พลิกไปจนถึงหน้าสุดท้ายอย่างไม่ยอมแพ้ เมื่อเห็นภาพเต่าตัวเบี้ยว ๆ ที่อยู่ตรงกลาง ในที่สุดเขาก็สติแตกทนไม่ไหวอีกต่อไป

“กู้หว่านเยว่ เจ้ากล้าหลอกข้า!”